लेखक – DPLover
नमस्कार, या ग्रूपमधल्या दिग्गज कथालेखकांकडून प्रेरणा घेऊन एक कथा लिहायचा प्रयत्न करतोय.
बाहेर जायच्या ऐवजी परत वर आलो. पण आत आलो नाही. पडद्यामागून बघत होतो. तुझा लवडा पॅन्टमध्ये डिस्को करत होता दोन दोन माल बायका एकत्र बघताना, ते पण कळत होतं. बाकी स्केच भारी काढलंस तू. मला श्रुती मावशीचं एक स्केच काढून दे. तुला तिचा एक भन्नाट फोटो दाखवतो.
असं म्हणून त्याने कॉम्प्युटर ऑन केला, फ्लॉपी घातली आणि एक फोटो दाखवला.
श्रुती वहिनी काळ्या ड्रेसमध्ये होत्या. पण रात्री काढलेला फोटो असल्याने फ्लॅश मारला होता. त्या फ्लॅशमुळे, त्यांची पांढरी ब्रा स्वच्छ दिसत होती. ब्राच्या बाहेर पडू पाहणाऱ्या कबुतरांची घळ पण दिसत होती. खोल बेंबी दिसत होती आणि लव्ह ट्रॅगलवर तंग बसलेली पँटी पण स्वच्छ जाणवत होती. मी एकटक त्या फोटोकडे बघत असताना भूषण परत म्हणाला,
“साल्या, तुला चान्स आहे बघ. थोडी लाईन मिळतेय असं वाटलं तरी लगेच पुढाकार घे”
मी त्याच्याकडे अविश्वासाने बघितलं. हे तो श्रुती वहिनींबद्दल बोलतोय की स्वतःच्या आईबद्दल कळायला मार्ग नव्हता. श्रुती वहिनींचा फोटो असल्याने त्यांच्याबद्दलच असावं असा मी समज करून घेतला. पण मला चान्स आहे असं तो म्हणत होता म्हणजे त्याला तसंच काही जाणवलं होतं का? हे मी त्याला विचारलं नाही.
त्याने तो गेल्यानंतरही त्याचा कॉम्प्युटर माझ्यासाठी ठेवणार असल्याचे मला सांगितले. “श्रुती मावशीचे अजून काही फोटो मी ठेवून जाईन तुझ्यासाठी. आमच्या काही tripsच्या वेळी पाण्यात पोहतानाचे वगैरे पण आहेत. फुल जाळ आन धूर” तो एकदम मोकळा हसत म्हणाला. आणि माझ्या खांद्यावर एक थाप मारत म्हणाला, “भावा, नको टेन्शन घेऊस, मी तर चाललोय इकडून,
तुझ्याबद्दल श्रुती मावशीला किंवा आईला काही कळणार
नाही”
मी हसलो तसा म्हणाला, “आई माझ्याशी सगळं बोलते. मी पण बोलतो तिच्याशी. मला श्रुती मावशी आवडते हेही मी तिला सांगितलं होतं. ती मला म्हणाली ‘बापासारखा होऊ नकोस, बाकी माझं काही म्हणणं नाही. या वयात खूप नॅचरल आहे हे’. आता बोल. म्हणजे आता तरी
“मलाही आवडतात श्रुती वहिनी” मी हळू आवाजात कबुली दिली. “आता कसं! ‘मलाही आवडतात श्रुती वहिनी’ “
हाहाहाहाहा… त्याने माझी नक्कल करत म्हटलं.
“काय करशील रे चान्स मिळाला तर?”
त्याने प्रश्न विचारला तेव्हा मी आधी थोडा गडबडलो पण
सावरून उत्तर दिलं. “मला चान्स मिळाला तर त्याचा अर्थ असा होईल की श्रुती वहिनींचा माझ्यावर फार भरोसा आहे. तो तुटणार नाही असा वागेन !” मला वाटलं मी एकदम आदर्श उत्तर दिलंय. मनापासून होतं ते. “ते ठीक आहे रे, पण ठोकशील कसा तिला?”
त्याने एकदम raw प्रश्न केला.
“म्हणजे, पुढून आवडेल की मागून? मी सांगतो, मागूनच ठोकशील. कमरेत हात घालून थाप थाप थाप थाप… हाहाहा…आणि मग तिचे गल्ले धरशील मागून चोंबाळून काढशील. “
“मागून आवडेलच, पण पुढून त्यांच्या डोळ्यांत बघत, त्यांना ओठांवर हळू किस करत, हळू हळू स्ट्रोक देत झवेन” मी फायनली बोललो होतो. मला त्याने हळूहळू मोकळं केलं होतं.
“ये ब्बात ! पण सांगू का? हे हळू वगैरे रोमँटिक ठीक आहे, पण श्रुती मावशी ही एकदम हार्ड कोअर ठोकून काढायची चीज आहे. मला तसं असं वाटतं, मागून गपागप ठोकावं, गांडीत अंगठा घुसवून, एका हाताने केस मागे ओढून घोडीसारखं चोदावं… दमली पाहिजे ती तरी पण अजून मागितलं पाहिजे. “
“तुला अनुभव आहे का रे?
मी विचारलं. त्याची imagination ची लिंक तुटली होती. त्यात माझ्या प्रश्नाने तो बिथरला. तो बडबड करत असला तरी त्याला प्रत्यक्ष अनुभव नव्हता, हे स्वच्छ होतं. ते कबूल करायला लागल्याने तो जरा चिडला.
“साल्या, बोलू दे ना मला! तुझ्या गांडीत का आग होतेय? साल्या खरंच चान्स मिळाला तर असंच झवशील श्रुतीला” त्याने मावशी हा शब्दही काढून टाकला होता. मला लक्षात आलं की हा इतकं सगळं बोलतोय, कारण त्याला माझ्याशी बोलणं सेफ वाटतंय. मी कुणाला सांगणार नाही, याची खात्री आहे म्हणून. मग मी त्याला बोलू द्यायचं ठरवलं. त्याला फुलवायला म्हणून मीही वर्णन करायला लागलो. “ते मात्र खरंय. चान्स मिळाला की डोकं चालणं बंदच होणारे. लवड्यातला मेंदूच काम करणारे सगळं. त्याला कुठलीही गुहा चालेल आणि. पुढची, मागची, वरची” तो लगेच खुलला, “आता कसं, अरे तिच्या त्या गोड तोंडात मी कितीतरी वेळा दिलाय मूठ मारताना. आधी ती चोखेल, मग मी चोखेन मग तिला सहन नाही होणार आणि तीच घेईल मला चढवून. “
मी म्हणालो, “मग आधी पुढून, किस करत करत, आधी हळू हळू मग जोर जोरात फटके ! आंबे पिळून काढायचे अगदी. आंबे धरूनच ठोके द्यायचे. मग पुटठ्यांवर थाप मारली की त्यांना लक्षात येईल, त्याच घोडी बनतील… मग मागून जोरजोरात ठोकायचं. “
“आहा रे मर्दा! आणि मग मागून ठोकता ठोकता गांडीत अंगठा घालायचा आणि दुसऱ्या हाताने लटकणारे आंबे एकेक करत पिळत दणके द्यायचे. असंच करशील ना तू श्रुती मावशीला?”
“हो असंच करेन, ठोकून ठोकून दमवेन अगदी”
“आणि असंच करशील ना कस्तुरी वहिनींना पण?”
“हो असंच करेन कस्तुरी वहिनींना पण”…..
माझ्या पाठीवर जोरदार थाप मारून तो माझ्याकडे खुन्नस देत बघायला लागला. “सॉरी, ते तोंडून निघून गेलं यार, खरंच सॉरी”… मी गयावया करून सॉरी म्हटलं. बाब्याने पुन्हा तोंडावर पाडलं मला. “शिट… खूप सॉरी यार भूषण!
तो अचानक हसायला लागला, अगदी मोठ्याने ! हसत हसत बाहेर गेला आणि आईला हाक मारली “आई हा बघ काय म्हणतो” माझी चांगली फूटभर फाटली! कस्तुरी वहिनी, श्रुती वहिनी दोघीही आल्या! याने दारातच त्यांना थांबवलं. कॉम्प्युटरवर श्रुती वाहिनींचा फोटो होता, तो त्यांनी बघून चालणार नव्हतं. त्या दोघींनीही प्रश्न विचारला, “काय झालं एवढं हसायला?”
“अगं, हा म्हणे तुम्हा दोघींची सेवा करणारे! तुमचे फार उपकार आहेत म्हणे याच्यावर” भूषणने माझी विकेट काढली गुगली टाकून. आणि मला डोळा मारला! मी लाजलो. त्या दोघींनी मला जवळ बोलावलं. माझे केस विस्कटले, हात माझ्या डोक्यावरच ठेवून दोघीही
म्हणाल्या “कर हो, सेवा कर! चल श्रुतीचे (कस्तुरीचे) पाय चेपून दे.” दोघीही एकत्र बोलल्याने त्या दोघी आणि भूषण खदाखदा हसायला लागले! मी त्या दोघींचे हात डोक्यावर घेऊन त्यांच्या हलणाऱ्या आंब्यांकडे टक लावून बघत होतो. आता मी भूषणकडे बघून डोळा मारला !
क्रमशः