लेखक – DPLover
नमस्कार, या ग्रूपमधल्या दिग्गज कथालेखकांकडून प्रेरणा घेऊन एक कथा लिहायचा प्रयत्न करतोय.
हरकत नाही, मी माझ्या हातांचा एकदा मनभरून वास घेतला. कस्तुरी वहिनींचे मोठे गुबगुबीत स्तन हाताला लागले आज. त्यांचे खांदे, कंबर दाबता आली. भरलेल्या अंगाचा अंदाज प्रत्यक्ष आला. श्रुती वहिनी लांब आहेत, त्या जास्त आवडत्या असल्या तरी समोर कस्तुरी वहिनी आहेत म्हणजे चान्स इथेच जास्त आहेत, हे बाब्याला लक्षात आलं. त्या चान्सचा विचार येताच त्याने एक आचका दिला. मी त्यांच्या बेडरुमच्या बाथरूममध्ये गेलो आणि दार लावून बाब्याची समजूत काढायला लागलो. आळीपाळीने श्रुती वहिनी आणि कस्तुरी वहिनींच्या अंगाचा स्पर्श आठवत मूठ मारत होतो.
इतक्यात दारावर टकटक झाली. कुजबुजत कस्तुरी वहिनी म्हणाल्या “बाहेर येऊ शकतोस तू, भूषण फ्रेश व्हायला गेलाय, मग तो बाहेर जाईल.”
मी 2-3 मिनिटं घेतली आणि मग बाहेर आलो. “काय करत होतास इतका वेळ?” असं त्यांनी कुजबुजत विचारलं. आणि अचानक त्या चावट हसल्या.
“पळ आता तुझ्या बाथरूममध्ये जा” हाहाहाहाहा! भूषण असेपर्यंत जरा कळ काढली पाहिजे हे मी स्वतःला समजावलं. मी बाहेर आलो आणि माझ्या खोलीत गेलो. थोड्या वेळाने भूषण आला. मी जरा टेन्शनमध्ये आलो.
“काय रे? माझ्या आईवरच चान्स मारत होतास काय?”
“न… न.. नाही रे. वहिनीच म्हणाल्या पाठ करून दे.”
“मी आईला विचारलं बरं का! तुला आधीच सांगितलं होतं, आम्ही सगळं बोलतो म्हणून. “
“अरे यार मी खरंच सांगतोय, त्यांनीच सांगितलं पाठ चेपून द्यायला.”
“मग मला बघून ती दचकली का रे? मी तिलाही हाच प्रश्न विचारला तेव्हा ती मला काय म्हणाली माहितीये?”
“काय?”
“तुझा हात तिच्या ड्रेसच्या आत होता, म्हणून ती दचकली. ड्रेसच्या आत हात? माझ्या आईच्या ड्रेसच्या आत हात?”
मला काही सुचेना. भूषण खरं सांगत होता, म्हणजे कस्तुरी वहिनींनी त्याला खरं खरं सांगितलं होतं. म्हणजे मला खोटं बोलताच येणार नव्हतं. तोच पुढे म्हणाला “ते सोड. नंतर आईच्या खोलीत गेल्यावर पण तिची पाठच दाबत होतास ना? की अजून काही?” “नाही रे पाठच दाबत होतो” मी बोलून गेलो. “पक्कडलं!! “भूषण ओरडला. इतक्या जोरात की कस्तुरी वहिनी पण आल्या खोलीत. माझा चेहरा रडवेला झाला होता. त्या आल्या आणि त्यांनी पहिलं भूषणला बाहेर पाठवलं. “जा, तुला सांगितलं ते सामान घेऊन ये, जा. ” भूषण तणतणत गेला. वहिनी मला म्हणाल्या, “तू तुझ्याकडून विषय वाढवू नकोस, काहीच बोलू नकोस. मी भूषणला सांभाळते” भूषण नाराज होणं मला परवडणारे नव्हतं. मी ठरवलं भूषणला सांगायचं. तो बाहेरून आल्यावर मी सगळं सांगितलं. तो आधी जरा चिडला होता, आणि वहिनींनी खोलीत माझा हात त्यांच्या छातीवर धरला हे ऐकून त्याचा तिळपापड झाला अगदी. पण तरीही तो मला म्हणाला, “मीच सांगितलं तुला चान्स घ्यायला, आता बोलून काही उपयोग नाही.” असं म्हणून तो निघून गेला.
रात्री मी जेवायला गेलो नाही, बाहेरून काहीतरी खाल्ल्याचं खोटं सांगितलं. वहिनींनीही फार आग्रह केला नाही. भूषण थोडा चिडलेलाच वाटला.
त्यांची जेवणं झाली आणि नंतर सामसूम झाल्यावर किमान पाणी तरी प्यावं म्हणून मी किचनमध्ये गेलो. हॉलमध्ये कस्तुरी वहिनी दुपारी जिथे बसल्या होत्या तिथेच बसल्या होत्या. भूषण त्यांची पाठ चेपून देत होता. मी लपून बघत होतो, पण वहिनींनी माझ्याकडे बघितलंच. मला न बोलता बघण्याची खूण केली त्यांनी. मग भूषणचे हात आधी खांद्यांवर घेतले. मग दुपारी माझे घेतले तसे त्याचेही हात छातीवर घेतले. आणि नुसते तिथे न ठेवता एकेक हात स्वतःच्या आंब्यांवर दाबून घेतला. पण एक दोनदा दाबून त्यांनी स्वतःच त्याचे हात बाजूला केले आणि म्हणाल्या, “अनिलने हे असं नाही केलं हां, तू एवढा रुसलास म्हणून तुला करू दिलं”
मी चक्रावलो. भूषणला थांबवल्याने तो पुन्हा चिडला पण आईसमोर काही बोलू शकला नाही, तो उठून ताडताड निघून गेला. मी पडद्यामागे लपल्याने त्याला दिसलो नाही.
तो गेल्याची खात्री पटल्यावर वहिनींनी मला त्यांच्या रूम मध्ये बोलावलं.
“कशाला सांगितलंस त्याला सगळं ? मला माझ्या मुलाचे हात इथे लावून घ्यावे लागले तुझ्यामुळे” वहिनींनी स्वतःच्या आंब्यांवर हात ठेवले.
“सॉरी वहिनी, पण भूषण म्हणाला तुम्ही सगळं सांगता एकमेकांना. मला वाटलं तुम्ही खरंच सगळं सांगितलं” वहिनी हसायला लागल्या.
“वेडा रे वेडा. जा आता जा.”
“वहिनी, परत एकदा सॉरी”
“उद्या भूषण त्याच्या बाबाच्या भावाकडे जायचाय. तू कॉलेजवरून डायरेक्ट घरी ये. माझं काम आहे जरा”
“काय काम आहे वहिनी?”
“सांगते रे, जा आता. तो भूषण तुझ्या खोलीत जायचा नाही तर “मी पळालो.
दुसऱ्या दिवशी कॉलेजमध्ये मन रमेना. कधी एक्म्नानं कॉलेज संपतंय असं झालं होतं. कॉलेज संपत् 20/38 गेलो. बाहेर श्रुती वहिनींची स्कुटी दिसली. मी आत गेलो तर कस्तुरी वहिनी एकट्याच दिसल्या.
“श्रुती वहिनी आल्या आहेत का?”
“हो, पण ती जरा आत पडलीये. तिची पाठ आणि कंबर
दुखतीये.
क्रमशः