भोगवाडी (भाग ४)

आता नुसती चाटाचाटी आणि चोखाचोखी करून

दोघांचंही मन भरणार नव्हतं.

“सरपंच…” उत्तेजित मादक आवाजात संगीता म्हणाली, “आता राहवत नाही…” तिचं हे निमंत्रण धुडकावायला रावजी खुळा नव्हता. त्याने सहजपणे त्या बारक्या पोरीला उलट केलं आणि कमरेत हात घालून ओणवं केलं. धान्याच्या एका पोत्यावर तिने आपले दोन्ही हात ठेवून कंबर वर केली. रावजीचा कडक दांडा बरोबर तिच्या ओल्यागच्च पुच्ची पाशी आला. त्याने तिच्या कोवळ्या गांडीला दोन्ही हातांनी हलकेच दाबलं आणि मग तिच्या कमरेला पकडून अलगदपणे आपला दांडा तिच्यात घुसवला.

“अगं आये…” संगीता सुखाने विव्हळली. सुरुवातीला रावजी हळुवारपणे तिला झवत होता. पण हळूहळू त्याचा वेग वाढायला लागला. त्याबरोबर तिचं सुखाने ओरडणंही वाढू लागलं. त्याच्या प्रत्येक दणक्याबरोबर तिच्या तोंडून सुखाचे चित्कार बाहेर पडत होते.

“सरपंच…ह्ये असंच झवत राहा…जोरात…अजून जोरात….” ती अधून मधून म्हणत होती. सरपंचही आता पुढे झुकला आणि तिच्या उघड्या पाठीचे मुके घेत तिला झवू लागला. दोन्ही हातांनी तिचे गल्ले धरून ते तो दाबत होता.

“ह्ये इतकं सुख मला आजवर कोनीबी दिलं न्हाई…”

“कोनीबी दिलं न्हाई?” सरपंचाने झवता झवताच विचारलं.

“भोगेश्वराची शपथ सरपंच, गणप्याचा दांडा बी फिकाय तुमच्यापुडं,” आपलं कौतुक ऐकून सरपंच सुखावला. आपण चाळीशीत असूनही एकोणीस वर्षाच्या पोरीला सुख देऊ शकतोय हे बघून त्याला आनंद झाला. त्या आनंदातच त्याच्या झवण्याचा वेग वाढला. आता कोणत्याही क्षणी सरपंच आपलं वीर्य तिच्या पुच्चीत सोडणार तेवढ्यात…

“अगं अये, रांडे… तुला लाज लज्जा काई शरम?” धान्याच्या कोठाराचा दरवाजा ढकलून सरपंचाची पोरगी शोभा दारात उभी होती. सरपंच एकदम थबकला. आपल्या पोरीच्या सगळ्यात जवळच्या मैत्रिणीला झवताना पोरीने रंगेहात पकडलं होतं. तो कावराबावरा झाला. पण संगीताच्या चेहऱ्यावर विजयी हसू होतं.

“शोभा, तू गावभर लवडे चोखत फिरतेस तेव्हा न्हाई का काई लाज लज्जा शरम?”

“संगे, तोंडाला आवर घाल… मी बाहेर तोंड मारनं वेगळं अन् तू माज्या बापाचा लवडा पुच्चीत घेनं वेगळं.”

“असंय व्हय भवाने? तू माज्या गणप्याला अंगाखाली घेतलन ना? मग म्या बी तुज्या बापाला घेतला… हिसाब बराबर…” एवढं बोलून ती स्वतःच्या कमरेची हालचाल करू लागली. जागच्या जागी थिजलेल्या सरपंचाचा लवडा अजूनही तिच्या पुच्चीतच होता. शोभा हे बघून चांगलीच रागावली. ती सरळ पुढे आली आणि तिने संगीताला ढकलून दिलं.

“तुझा गणप्या माज्याकडे बघून लाळ गाळत असतोय. मी नुसता पदर बाजूला केला की रॉकेट उडतंय त्याचं. मी न्हाई गेले त्याच्याकडे, तो आला माज्याकडे. तुला तुज्या मर्दाला सांभाळता येत न्हाई आनी आरोप माज्यावर करतेस होय गं रांडे?” एवढं बोलून शोभा थांबली आणि तिचे डोळे विस्फारले गेले होते. संगीता जमिनीवर पडली तेव्हा अर्थातच तिच्या पुच्चीतून रावजीचा लवडा बाहेर निघाला. तिच्या कामरसात न्हाऊन निघालेला रावजीचा कडक दांडा दिमाखात उभा होता.

“ह्ये बग शोभा, तुम्ही झवाझव केली याबद्दल मला काई न्हाई म्हनायचं… पर माज्यासाठी तू त्याच्यात काई शिल्लकच ठेवत न्हाईस. शेवटी माजी पन गरज हाये की न्हाई?” संगीता जमिनीवरून उठून उभी राहत म्हणाली. शोभाच नजर अजूनही आपल्या बापाच्या कडक लवड्याकडेच होती. संगीताला ते लक्षात आलं. ती स्वतःशीच हसली. आणि चालत शोभाच्या जवळ गेली. तिच्या सुंदर कुरळ्या केसांतून हात फिरवत म्हणाली, “शोभा, आजवर आपन सगळं एकत्र केलंय, जे माजंय ते तुजं हाये… माजा गणप्या तुजापन हाये आनी तुजा हा…म्हंजी हे…तुजे बापू…ह्ये माजे पन हायेत…” एवढं बोलून तिने शोभाच्या ओठांवर ओठ टेकवले. शोभालाही ते अनपेक्षित असावं. ती जराशी मागे सरकली. पण संगीताने तिचं डोकं घट्ट पकडलं आणि दुसरा हात कमरेत घालून तिला जवळ ओढलं. दोघींचे कोवळे लुसलुशीत गल्ले एकमेकांवर दाबले गेले. संगीताने आपल्या मैत्रिणीचं मनसोक्त चुंबन घेतलं. आपली १९ वर्षांची मुलगी आणि तिची त्याच वयाची मैत्रीण या दोघींना चुंबन घेताना बघून रावजी सरपंच चांगलाच उत्तेजित झाला. त्या क्षणी जरी शोभाला चुंबन अनपेक्षित असलं तरी ज्या सफाईने त्या दोघींनी एकमेकींचे ओठ चोखले ते बघता त्यांनी अनेकदा आधी हे केलं असणार हे उघड होतं. रावजीचा लवडा अधिकच ताठला. दोघींचे ओठ विलग झाले आणि संगीता हसली. शोभाही खालचा ओठ मुडपून कसनुसं हसली. तिची पुच्ची ओली गच्च झाली होती आणि नजर वारंवार बापाच्या दिमाखदार लवड्याकडे जात होती. संगीताने शोभाचा हात हातात घेतला आणि दोघी दोन पावलं टाकत रावजीपाशी गेल्या. रावजीचा लवडा हातात घेत अलगदपणे कुरवाळत संगीता म्हणाली,

“जे हाये ते दोघी आपन वाटून घेऊ… भांडायचं कशापायी?” बोलता बोलताच ती गुडघ्यावर बसली आणि संगीताने रावजीचा लवडा तोंडात घेतलादेखील.

“आह!” रावजीच्या शरीरातून सुखाची लहर गेली. शेजारीच उभी संगीता अत्यंत आकर्षक दिसत होती. तिच्या आईसारखेच तिचे केस कुरळे आणि पार गांडीपर्यंत लांब होते. नाक तरतरीत आणि काळेभोर डोळे. त्यात डोळ्यांत दुनियेभरची वासना भरली होती जणू. ओठ फुलाच्या पाकळीसारखे पातळ आणि कोमल होते. या आपल्या पोरीची मैत्रीण आपला लवडा चोखते आहे, आणि पोरगी वासनेने त्याकडे बघते आहे हे दृश्य कमालीचं उत्तेजित करणारं होतं. भोगवडीच्या सरपंचाला आता स्वतःवर ताबा ठेवणं कठीण होतं. त्याने आपल्या मुलीच्या कमरेत हात घालून तिला जवळ खेचलं. शोभा थोडीशी भांबावली.

“बापू, आय काय म्हनल?” तिने विचारलं.

“अगं तिला कशाला म्या सांगायला जातुया?” जे हाये ते तू मी अन् या संगीतामध्ये हाये.” सरपंचाने समजूत काढली आणि आपल्या पोरीच्या कोमल ओठांवर ओठ टेकवले. दोघांच्याही शरीरातून वीज जावी तशी सुखाची लहर गेली. एकमेकांचे ओठ चोखल्यावर, यथेच्छ चाटल्यावर दोघांचे ओठ विलग झाले. शोभा चावटपणे हसली आणि डोळ्यात खोलवर बघत बघतच अलगदपणे संगीताच्या शेजारी गुडघ्यावर बसली. ती शेजारी बसताच संगीताने रावजीचा लवडा तोंडातून बाहेर काढला आणि तिच्या तोंडापुढे धरला. शोभाने रावजीकडे बघतच तो तोंडात घेतला आणि ती तो मनापासून चोखू लागली. तिचे ते टपोरे डोळे आणि सराईतपणे चोखणारे ओठ बघून रावजी कमालीचा उत्तेजित झाला होता. त्याचा लवडा तर एवढा कडक झाला होता की फुटेल की काय असं वाटत होतं. आता रोखून धरणं शक्य नव्हतं.

“भोगेश्वराचं तीर्थ घ्यायला तयार व्हा पोरींनो…” सरपंच उद्गारला. त्याबरोबर शोभाने आपल्या बापाचा लवडा तोंडातून बाहेर काढला. आणि दोघीही आ वासून तीर्थ पायायला तयार झाल्या. पुढच्या अर्ध्या पाव क्षणातच रावजीने आपल्या वीर्याची पिचकारी संगीता आणि शोभाच्या तोंडात आणि चेहऱ्यावर सोडली. ते वीर्य एवढं होतं की दोघींची तोंडं तर पूर्ण भरून गेलीच पण बाहेरही आलं आणि त्यांच्या मानेवर गल्ल्यावर पसरलं. तोंडातलं सगळं तर त्यांनी एका झटक्यात गिळून टाकलं. इतक्यातच बापाला कामपूर्ती झाली यामुळे शोभा काहीशी खट्टू झाली होती. तिची पुच्ची अजूनही ओली होती आणि कडक लवड्याने झवून घ्यायला आसुसली होती. पण ती काहीच बोलली नाही. पण सरपंचाला आपली पोरगी माहित होती. तो स्वतःशीच हसला आणि दोघींना उद्देशून म्हणाला,

“अजून सगळं संपलं नाहीये…” त्यांनी आश्चर्याने रावजीकडे बघितलं, “साफ करा एकमेकींना…” त्याने फर्मावलं. त्यावर दोघी आवेगाने एकमेकींकडे झेपावल्या आणि रावजीचं पांढरं दाट वीर्य एकमेकींना चाटून साफ करू लागल्या. एकमेकींना चाटताना अर्थातच त्या गल्ले दाबत कुरवाळत होत्या. दोघी चांगल्याच माजावर आल्या, उत्तेजित झाल्या. शोभाने संगीता ला आडवं केलं आणि तिच्या चेहऱ्यावर ती बसली आणि पुढे झुकत तिने संगीताच्या पुच्चीला जीभ लावली. 69 पोझिशनमध्ये त्या एकमेकींची पुच्ची चाटू लागल्या. तरण्या पोरींची ही कामक्रीडा बघून नुकतेच गळलेला रावजीचा लवडा लगेच कडक झाला. अर्थातच त्या दोघींचं इकडे लक्ष नव्हतं. पण रावजी काही आता फार वेळ थांबणार नव्हता. तो आपला दांडा घेऊन गुडघ्यावर बसला आणि आपल्या मुलीच्या मागे आला. शोभाची पुच्ची संगीताच्या लाळेने आणि शोभाच्या कामरसाने ओली गच्च झाली होती. शोभाला काहीही कळायच्या आतच तिच्या बापाने तिच्यात आपला लवडा मागून घुसवला.

“आह्ह्ह…बापू….” ती सुखाने किंचाळली. रावजी आता वेगाने आपल्या मुलीची कोवळी पुच्ची झवू लागला. शोभाने या आधी अनेकदा झवाझव केली असली तरी अजूनही तिची पुच्ची घट्ट होती आणि रावजीच्या लवड्याला स्वर्गीय आनंद मिळत होता. त्याच्या प्रत्येक दणक्याबरोबर कामसुखाने उत्तेजित होत शोभा अधिकच आवेगाने तिच्या तोंडाशी असणारी संगीताची पुच्ची चोखत होती. शोभाचे कमालीचे सुंदर लाम्सादक कुरळे केस रावजीने आपल्या रासवट हातात धरून खेचले त्याबरोबर तिच्या शरीराची कमान झाली. मग त्याने आपली पकड ढिली केली आणि तिला मान खाली करू दिली जेणेकरून शोभाने परत आपली जीभ संगीताच्या पुच्चीत खुपसली. रावजी शोभाची पुच्ची झवत असताना खालीच असलेली संगीता शोभाच्या मदनबिंदूला चोखत आणि चाटत होती, मध्येच ती रावजीच्या गोट्यांना चाटत होती. एकुणात कामसुखाची परिसीमा गाठणारी कृती तिघेही करत होते.

अध्ये मध्ये रावजीने आपला दांडा शोभाच्या पुच्चीतून बाहेर काढला आणि खाली संगीताच्या तोंडात घुसवला. तिनेही त्याला निराश न करता पूर्ण आतपर्यंत घेत तो चोखला. मग पुन्हा तिच्या लाळेने भरलेला लवडा त्याने शोभा च्या पुच्चीत घातला. असं आलटून पालटून तो आपल्या मुलीची पुच्ची आणि तिच्या मैत्रिणीचं तोंड झवत राहिला. या अवर्णनीय आनंदानंतर रावजीला आता फार काळ तग धरणं शक्य नव्हतंच. त्याने शोभाला मागून तीनचार जोरदार दणके दिले आणि एका क्षणी आपलं सगळं वीर्य शोभाच्या पुच्चीत सोडलं. अगदी पाठोपाठ कामपूर्ती होऊनही रावजीच्या वीर्याने शोभाची पुच्ची भरून वाहू लागली. पण त्यातला एकही थेंब वाया घालवण्याची संगीताची तयारी नव्हती. शोभाच्या पुच्चीतून बाहेर येणारा प्रत्येक थेंब तिने चाटून पुसून साफ केला, इतकंच काय, तिच्या पुच्चीत जीभ घालून आतलाही रस शोषून पिऊन टाकला. दोघीही रावजीच्या लवड्याने तृप्त झाल्या होत्या.

“शोभा, तुला आत्ताच सांगून ठेवतुया,” कपडे घालता घालता रावजी म्हणाला, “तुला कदीपन गरज असेल तेव्हा तुझी खाज भागवायला तुजा बा समर्थ हाये… त्या गणप्याच्या नादी लागू नकोस…” आणि मग संगीताकडे वळून म्हणाला, “संगे, गणप्याशी तुला लगीन करायचं तर कर… पार मी किंवा माजी शोभा तुला बोलवू तेव्हा तू आमाला मिळाली पाईजेल…”

“हे काय सांगायची गोष्ट हाय काय सरपंच…” आपला खालचा ओठ मुडपून मादक स्वरांत संगीता म्हणाली, “माज्यावर आदी तुमचा आनी शोभाचा हक्क आहे. आज जे केलं ते परत परत करायचंय मला…तुमच्या दांड्याची दिवानी झाली हाये आता मी…”

“बापू, आयला हे सगळं समजलं तर?” शोभाने जरा घाबरतच विचारलं.

“शोभा, तुज्या आयला तू ओळखत न्हाईस म्हनून हे बोलत्येस. ती पन तुज्यामाज्यासारखीच एक नंबरची झवाडी हाये. योग्य येळ आली की आपन तिलाबी आपल्यात घेऊ…” रावजी हसत हसत म्हणाला.

“काय? आय आपल्यात?”

“मंग काय तर… ज्या पुच्चीतून तुझा जन्म झाला ती पुच्ची चाटलीस एकदा की भोगीच्या दारूसारखी धुंदी चढल…” रावजीच्या या बोलण्यावर नुसत्या विचारानेच शोभाला धुंदी चढली. आपली आई, बाप आणि आपण असे तिघे मिळून यथेच्छ झवाझव करणार या विचाराने तो मोहरली. आपल्यावर खरोखरच भोगेश्वर प्रसन्न आहे असा विचार करून तिने हात जोडले आणि म्हणाली, “भोगेश्वर पावला!”

त्यावर सरपंच आणि संगीतानेही हसून प्रतिसाद दिला आणि दोघेही मोठ्याने म्हणाले, “जय भोगेश्वर!”

समाप्त