लेखक – DPLover
नमस्कार, या ग्रूपमधल्या दिग्गज कथालेखकांकडून प्रेरणा घेऊन एक कथा लिहायचा प्रयत्न करतोय.
भूषण पुढचा दीड आठवडाच फक्त भारतात असणार होता. कस्तुरी वहिनी त्याच्यासाठी काय काय पदार्थ तयार करायच्या कामात गढून गेल्या होत्या. त्यांच्या मदतीला मी आणि रेखा ! रेखा गोड मुलगी होती 12 वर्षांची. आईवर गेली होती अगदी. तिच्या मागे शाळेतली मोठी मुलं नक्की असतील असा मी मनात विचार केला. मला मात्र मोठ्या बायाच आवडतात ते एक बरं होतं रेखाच्या दृष्टीने. नाही तर घरी राहता राहता तिच्यावर लाईन मारली असती मी. पण मी तसं काही करत नसल्याने कस्तुरी वहिनींचा माझ्यावर जास्त विश्वास बसला. त्या एरवीही मोकळ्या ढाकळ्याच राहायच्या पण मी असतानाही त्या बिनधास्त झाल्या. त्यांचं क्लिवेज तर नेहमी दिसायचं. एकदोनदा त्यांनी मला तिकडे बघताना पकडलं पण. पण बोलल्या नाहीत काही, फक्त गूढ हसल्या. भूषणचं आणि माझं चांगलं जमतंय याचं त्यांना फार बरं वाटलं. एकदा मी त्यांना मदत म्हणून कॉलेजला उशिरा जायचं ठरवलं होतं. तेव्हा बोलताना त्या मला म्हणल्या,
“भूषणला ना फार मित्र नाहीयेत रे आणि जे आहेत ना ते जरा बिघडलेलेच आहेत. तुमचं चांगलं जमतंय याचा मला आनंद आहे. पण तो आता जाईल लगेचच. तू अस माझ्याबरोबर. मी काही तुला लेक बिक म्हणणार नाही हां, आधीच सांगून ठेवते, पण हो, तुझ्यावर विश्वास आहे माझा. तुझ्याबरोबर निर्धास्त वाटतं. रेखाचीही काही काळजी नाही.” कस्तुरी वहिनींना असं इमोशनल बोलताना मी पहिल्यांदाच बघत होतो. मी त्यांच्या खांद्यावर हात ठेवून म्हणालो, “काळजी करू नका वहिनी, मी आहे तुमच्यासोबत” त्यांच्या खांद्याचा स्पर्श मला वेड लावत होता. मऊ, मांसल खांदा होता. त्यांनी ओढणी घेतली नव्हतीच, ड्रेसच्या कापडाखाली त्यांच्या ब्राची पट्टी मला हाताला जाणवत होती. मी ती feel करायची म्हणून माझा हात थोडा गोलाकार हलवला पण. Woww… असेच त्यांचे आंबे दाबायला मिळाले तर काय मजा येईल… या विचारात मी गढून गेलो. वहिनींनी माझ्या जवळ येत माझ्या खांद्यावर डोकं ठेवलं. थोडक्यात त्यांना बाजूने मिठीतच घेतल्यासारखं झालं. त्यांचा डावा आंबा माझ्या छातीला बाजूने लागला होता आणि मला तो मांसल स्पर्श जाणवत होता. मी त्यांच्या खांद्यावरची पकड घट्ट करत त्यांना अजून जवळ ओढलं. त्यांनीही त्यांचा हात माझ्या कमरेवर ठेवून मला घट्ट जवळ घेतलं. त्यांचा डावा आंबा आता अजूनच दाबला गेला माझ्या अंगावर. बाब्याने एक आचका द्यायला आणि बेल वाजायला एकच गाठ पडली. आम्ही बाजूला झालो. वहिनींनी मला दार उघडायला सांगितलं. मी तंबू लपवत दाराकडे गेलो. श्रुती वहिनी आल्या होत्या. दार कस्तुरी वहिनी उघडतील असं त्यांना वाटलं होतं. कारण त्या आल्या आल्या माझ्या गळ्यात पडल्या. त्या रडत होत्या. खूप भरून आलं होतं त्यांना आणि त्या भरात त्यांना लक्षात आलं नाही की दार मी उघडलंय. त्यांचे आंबे माझ्या छातीवर दाबले गेले. सरळ सरळ समोरून मिठी असल्याने त्यांचं पोटही माझ्या पोटाला स्पर्श करत होतं. बाबुरावाचा तंबू आवरायचा इतका प्रयत्न मी तोवरच्या आयुष्यात केला नव्हता. काही सेकंदच ते सुख मिळालं, पण श्रुती वहिनींना लगेच लक्षात आलं की काहीतरी वेगळं आहे. मी माझे हात मुद्दाम त्यांच्या पाठीवर ठेवले नाहीत. कुणाही बघणाऱ्याला वाटलं असतं की इतकी माल बाई मिठी मारतेय आणि हा तिला जवळच घेत नाहीये. वहिनी मागे झाल्या आणि त्यांनी चुकून मलाच मिठी मारलीये हे लक्षात आल्यावर ओशाळल्या. मलाही काय बोलावं सुचेना. मी मागे सरकलो तोवर कस्तुरी वहिनी माझ्या मागून पुढे गेल्या आणि श्रुती वहिनींना हाताशी धरून किचनमध्ये खुर्चीवर बसवलं. पाणी प्यायला दिलं.
“काय झालं श्रुती, सांगशील का?”
वहिनी रडतच होत्या. कस्तुरी वहिनींच्या प्रश्नाने त्यांना अजून रडू फुटलं. बहुतेक माझ्यासमोर त्यांना बोलता येणार नाही हे लक्षात घेऊन कस्तुरी वहिनी त्यांना स्टडीत घेऊन गेल्या. जाताना मला म्हणाल्या, “आम्हाला थोडा चहा करून देतोस प्लिज?”
मी फक्त मान डोलावली.
मी चहा करायला लागलो तरी सगळं लक्ष त्या काय बोलत असतील याकडे होतं. चहाला उकळी येईपर्यंत मी स्टडीजवळ जाऊन काही ऐकू येतंय का प्रयत्न करायचा ठरवलं.
“हे बघ श्रुती, तुला तुझं ठरवलं पाहिजे काहीतरी. अशोक म्हणतो म्हणून तुझी इच्छा नसताना तू असलं काहीही करू नकोस. तू म्हणत असलीस तर मी बोलते अशोकशी”
“नको, त्याला वाटेल मी चहाडी केली तुझ्याकडे”
“वाटू देत. पुरुष काय समजतात स्वतःला ? आम्ही काय शोभेच्या बाहुल्या आहोत की काय? मनात आणलं तर लाखोंची लाईन लागेल आपल्या मागे.
क्रमशः