आईची झवाझावी !(भाग १- घोडा घोडा)

मराठी
आई मी आणि गाव!(भाग १- घोडा घोडा)
नमस्कार मित्रांनो/मैत्रिणींनो… हि एक incest कथा आहे. 2020 च्या लॉकडाऊनमधली!कथा तशी slow आहे पण तेवढीच मजेशीर.अट एकच – आपल्या लवडयाला/पुच्चीला कोरडं ठेवू नका! आणि चड्डी ओली करायला अजिबात घाबरू नका! 😜 💦💦💦💦💦💦
(भाग १- घोडा घोडा)

आम्ही तसे मुंबईत राहणारे. ठाण्याचे. पण कोरोना आला आणि बाबांचं factory मधलं काम बंद झालं. एक महिना मुंबईतच कसाबसा उपासमारीत काढून 2020 च्या एप्रिलमध्ये आई , बाबा आणि मी आमच्या कोकणातल्या गावात-भोगावला सगळं समान घेऊन shift झालो. माझं वय 14 वर्ष. गावाला आमचं घर पडूनच होत. आज्जी,आजोबा मागेच वारले होते. बाबा एकुलते एक. घराच्या मागेच छोटीशी आंब्याची बाग होती. बाबा म्हणाले, “आता इथेच राहू. शहरात असं पण आता काही राहील नाही. lockdown उठल्यावर वाटल्यास मी येऊन जाऊन करेन मुंबईला. नंदूला (मला) पण इथेच चांगली शाळा बघून देऊ.” आईच सगळं आयुष्य मुंबईत गेलेलं.. त्यामुळं तिला इथे राहायला कसतरी वाटत होतं पण आता वेळच अशी होती की काही पर्याय नव्हता.

मला काय बरंच झालं. मी थोड्याच दिवसात गावाला चांगला रमलो. आत्ता तरी शाळेचं वगैरे काहीही tension नव्हतं. मला इथे एक best friend पण मिळाला- गौरव. आमच्या दोघांची लगेच गट्टी जमली. गौरव मला गावातल्या बऱ्याच गमती-जमती सांगत असे. गावातल्या जुन्या बायका लुगडं-चोळीच घालायच्या. चोळीला समोरून फक्त गाठ मारलेली असायची. ब्रा ची काही भानगडच नाही. नवीन लग्न झालेल्या बायका तेवढ्या सहावारी साडी नेसायच्या ते पण शेतात काम करताना त्यांना मांड्यांपर्यंत वर घ्यायला लागायच्या. त्यामुळं खूप प्रकारचं नेत्रसुख भेटायचं.

आम्ही दोघ लपून छपून गावातल्या बायकांना घरात कपडे बदलताना, पडवीत अंघोळ करताना बघायचो. आम्ही लहान असल्यामुळे सापडलो तरी बायका जास्तीत जास्त ओरडायच्या आणि गौरव दर वेळी काही ना काही पळवाट शोधून काढायचा. माझ्यापेक्षा थोडा लहान होता पण या गोष्टींमध्ये तो खूपच तरबेज झाला होता. असच एकेदिवशी बऱ्याच घरांत डोकावल्यानंतर संध्याकाळी आम्ही नदीकाठी फिरायला गेलो. त्याने मला नदीपलिकडची एक टेकडी दाखवली. गूढ आवाजात गौरव म्हणाला,

“तिथे ना एक लय मोठा मांत्रिक राहतो. गावातल्या प्रत्येक बाईला वर्षातून एक रात्र त्याच्या टेकडीवर पूजा करायला राहावं लागतं.” 

“कसली पूजा?” मी विचारलं.

“अरे तो काळी जादू करतो. मी असं ऐकलंय त्यासाठी त्याला बाईच ताज दूध लागतं…”

“हा.. हा.. काहीपण “, मी त्याला उडवलं.

“अरे, खरंच! आणि बद्ल्यात तो आपल्या गावाचं भूतांपासून रक्षण करतो.”

“छ्या! असं काही नसतं. तू मला खोटं सांगतोयस.” माझा विश्वास बसत नव्हता. 

“बरं.. मग तुझ्या आईची वेळ आल्यावर कळेल तुला.”

“मी नाही माझ्या आईच दूध कुणाला देणार…” मी तोऱ्यात म्हणालो.

“अरे… हो… पण..” गौरव गूढ आणखीन वाढवत म्हणाला, “पण जर कुणी विरोध केला ना… कि मांत्रिक त्याच्या घरावर शाप टाकतो.. भूत सोडतो. आणि नंतर ती बाई परत कधीही दिसत नाही गावात.” 

माझ्या डोळ्यासमोर माझी आई आली. ती एकदम देखणी आणि भरलेल्या अंगाची होती. घारे डोळे, सुडौल नितंब. मोठे स्तन, दुधाळ त्वचा… त्यात आईला नटायची खूप आवड होती. गावातल्या बायकांमध्ये तर ती सहज वरचढ उठून दिसायची.

मी एकदम घाबरलो, “आणि तरीही मी नाही जाऊ दिल तर?”

“तुझ्या घरावर शाप टाकेल! तुमच्या घरासमोरच्या टेलरला विचार त्याची बायको पण मांत्रिकांनी गायब केलीये…” माझी तर भितीनी गाळण उडाली. 

“अब्दुल चाचाची?”

“हो! त्यामुळं आता बायका स्वतः जातात पूजा करायला.”

पुढे तो म्हणाला. “आता गावातल्या माणसांना पण बरं वाटतंय एवढा थोर मांत्रिक आपल्या भोगावात आहे म्हणून. 

‘काय विचित्र लोक आहेत..’ मी मनाशीच म्हटलं.बाबा बरेच वर्ष गावात नव्हते त्यामुळं त्यांना हे काही माहीत नसणार!
थोड्याच वेळात सूर्य मावळतीला आला. गावाकडे बऱ्याचदा लाईट जाते. आणि इथे कोकणात तर अंधाराची भुतं-खेतं खूप बाहेर पडतात. म्हणून मग आम्ही एकमेकांना टाटा करून आपापल्या घरी धूम ठोकली. 
नेहमीसारखी आजपण रात्री लाइट गेली होती. त्यामुळं आईने मला जेवून लवकरच झोपवल. बाबा पण काही काम नसल्यामुळं घरीच होते. माझी झोप लागली त्यावेळी ते आईबरोबर कुजबुजत काहीतरी गप्पा मारत होते. मध्यरात्रीच्या आसपास मला आईच्या कण्हल्याच्या आवाजाने जाग आली. बघतोय तर कंदिलाच्या उजेडात ती बाबांबरोबर हळू हळू घोडा घोडा खेळत होती.. मला सुरवातीला विचित्रच वाटलं. हि काय वेळ झाली खेळायची?  ‘कसले हे आईवडील.. जरा अंधार नाही पडला की मला झोपवतात आणि स्वतः मात्र रात्र रात्र खेळत बसतात.’ 😤 , मी मनाशीच म्हणालो. आई, बाबांच्या मांडीवर बसली होती आणि तिचा पदर त्यांच्या पोटावर पडला होता. तिचे दोन्ही हात तिने स्वतःच्या डोक्याच्या मागे घट्ट धरले होते त्यामुळे स्तन अजूनच पुढे येऊन पातळ ब्लाउजमधूनच तिच्या हलण्याबरोबर वर-खाली होत होते. स्तन कसले दुधाची भांडीच ती! त्यांच्या हिंदकळण्याने माझा घसा कोरडा पडला. खाली तशाच दुधाळ मांड्या दाखवत आईची साडी कमरेपर्यंत वर आली होती. बाबांनी खाली लुंगी घातली होती पण त्यांच्या कमरेचा भाग आईच्या साडीमुळे असापण झाकला गेला होता. कंदिलाच्या मंद प्रकाशात ती बाबांना कमरेनीच हळू हळू पुढं ढकलत होती आणि तोंडाने

“ह: ह: ह:… ह: ह: ह:…” असे हुत्कार काढत होती. पण बाबा काही  जागचे हलेनात. उलट तेच तिच्या ढुंगणावर थापट मारून बैलाला करतात तसं “हल्ल्या” करत होते.. मला तर एक क्षण भीती वाटली कि त्या दोघांना भूतानी झपाटलंय कि काय. पण अचानक बाबांनी एक मोठा उसासा 😣 टाकला आणि कमरेनीच आईला 2-3 वेळा वर उचलले आणि सगळे आवाज बंद झाले.😴 मी डोळ्यावर हात ठेवून सगळं बघत होतो.आई त्यांच्याच अंगावर पडली पण अजून कंबर हलवतच होती.

“माझं अजून व्हायचंय ना…” 😑ती बाबांच्या कानात जीभ घालत कण्हली. 

“आज मी दमलोय गं…” बाबा तिच्या खांद्यांना धरत दूर करत म्हणाले, “आज शेतातली किती ढेकळ फोडली माहित्ये का..”

“ही पण ढेकळ फोडा ना मग..” आई त्याचा हात तिच्या स्तनावर दाबत म्हणाली. 

“उद्या! उद्या मस्त कुस्करतो! बास?” बाबा उसासा टाकत म्हणाले.मी त्यांचा हा खेळ बघून अंथरुणातून उठून बसलो.

“बाबा मी पण खेळू?” मी बलिशपणे म्हणालो. आई हे ऐकून एकदम दचकलीच! आणि मी तिच्याकडे बघतोय बघून बाबांच्या मानेत तोंड खुपसून लाजली.🙈 दोघेही हसायला लागले.

मी आईला म्हणालो, “आई,मला पण.. मला पण खेळायचा हा खेळ आई.😃” आई वेडावत म्हणाली,

“तुला तू दुसरी मुलगी बघ बरं. मला हा एक घोडा संभाळेना?”😂😂मी विचारलं,

“मग तोपर्यंत?”🙄आईने कपाळाला हात लावला. ती आणि बाबा आणखी हसू लागले.🤣🤣मग मी आईला सांगितलं की मला शू लागलीये आणि एकट बाहेर जायची भीती वाटते. आई बाबांना म्हणाली,

“आलेच तुमच्या वाघाला मुतवून..” आणि त्यांच्या केसाळ छातीवर एक चापट मारून दोन्ही पाय घट्ट आवळून त्यांच्या मांडीवरून उठली. तसा एक हळूच “प्प्वाक्क!!” आवाज आला. काचेच्या बाटलीत बूच उघडतात तसा. बाबा दोन पायांच्या मध्ये हात धरून हळहळले. आई त्यांच्याकडे वळून बघत हसली आणि साडीवरून तिच्या दोन पायांच्या मध्ये बोटांनी खाजवत माझ्याबरोबर बाहेर यायला लागली. मी बघितलं तिची साडी तिथे ओली झाली होती. बाहेर आल्यावर मी तिथं बोट दाखवत तिला विचारलं,

“आई तुला पण शू लागलीय का?”😐 तर ती खिदळत बोलली,

“मूर्खा! उरक लवकर तुझं तू.”😅 ती अजूनही बोटांनी तिथे वर खाली खाजवत होती. समोरचा अब्दुल चाचा रोज रात्रीसारखा दारात बसून चिलीम ओढत होता. अब्दुल चाचाच वय जास्त होत तरीपण अंधारात डोळे मोठे करून करून तो आसुसलेल्या नजरेनी आईकडे बघू लागला. त्याच टेलरिंगच दुकान घराला लागूनच होत. चाचाची बायको त्याला सोडून गेल्यापासून  तो एकटाच राहायचा. माझी नुन्नी (small penis) ताठ झाली होती आणि मुतायला काही होईना. मी तसाच धरून उभा होतो. हे बघून आईने नुन्नी तिच्या हातात घेतली आणि हलवत “शूsss...शूsss...” आवाज काढायला लागली. आईला जाणवलं की अब्दुल चाचा हे बघत आहे. आई आता चाचाच्या नजरेला नजर देऊन बघायला लागली.

“काय चाचा… बरंय ना?” आईने विचारलं. वाकून माझी नुन्नी हलवताना तिचा पदर पुन्हा ढळला होता. तिचे भरीव स्तन ताणलेल्या चोळीतून आधीच निम्मे बाहेर आले होते. हे बघून चाचाने एक हात धोतराच्या आत घातला.

“हो.. हो.. पोरी. अल्लाच्या मेहरबानीन सगळं बरंच म्हणायचं.” आईची साडी, चोळी चुरगलेली होती. टेलरच्या नजरेतून हे सुटलं नाही. तो आईला म्हणाला,

“नवीन चोळी करून घे पोरी, ही अशी किती दिवस टिकायची?” तर आई म्हणाली,

“नाही अहो जरा काम करत होते ना त्यामुळं विस्कटलीये फक्त..”

“इतक्या रात्रीचं कसलं आलंय काम?” 🤔मधेच मी खुलासा केला,

“नाही अहो चाचा , ती आत्ता बाबांबरोबर घोडा घोडा खेळत होती” 😆😆😆यावर आईचा चेहरा लाल झाला. तिने खाली माझ्या नुन्नीला एक चिमटा काढला त्या सरशी मी ओरडलो. चाचा खदाखदा हसायला लागला. आईने न राहवून गोड लाजत आपल्या खालच्या ओठाचा एक कोपरा चावला आणि नजरेच्या कोपऱ्यातून त्याच्याकडे बघायला लागली. टेलरच्या तोंडून एक हाय निघाली. त्याच्या धोतरामध्ये आता हात जोरात हालू  लागला होता. 😍 ते बघून इकडे आई ही माझी नुन्नी जोरात दाबून हलवू लागली. मला ते सहन झाले नाही आणि मी “आss..“😣ओरडून घरात पळालो. मी आत जाताच पाठोपाठ बाबांनी मम्मीला हाक मारली. आईने हात झटकत पदर सावरला आणि आत आल्या आल्या माझ्या पाठीत एक जोरदार रपाटा मारून दिला. बाबा म्हणाले,

“का गं मारतीयेस बिचाऱ्याला? आणि का ओरडतोय तो?” तर स्वतःच पितळ उघड पडू नये म्हणून आई त्यांच्याजवळ येत कुजबुजली,

“बिचारा वगैरे काही नाही. तुम्हाला माहित्ये का! त्याला मुतायला लागलं नव्हतं काही. आपला खेळ बघून उठलेला साहेबांचा.. एव्हढंस आहे तर किती नखरा बघा!” 😤बाबा म्हणाले,

“असू दे गं. माहित्ये मला. पण लहान आहे अजून तो.” मी लगेच त्यांच्या कुशीत जाऊन झोपलो. 

“बाबा, मला इथे दुखतंय..” मी मांड्यांमध्ये हात दाबत म्हणालो. 

“बघा!!! लहान म्हणे..” नाकाच्या शेंड्यावर खोटा राग आणून आई पण दुसऱ्या बाजूला झोपी गेली. 

“असू दे बाळा, आता झोप सकाळी बरं वाटेल” असं म्हणत बाबांनी मला कुशीत घेतलं. आईचा मार खाल्ल्यामुळे मला लगेच डाराडूर झोप लागली. .
सकाळी उठलो तर बाबांनी सांगितलं,

“आज ते काम शोधायला आजूबाजूच्या गावात जाणार आहेत. “

“रात्री जेवायला?”, आईने त्यांच्या कुर्त्याची बटणं लावत विचारलं. बाबा उदासीनतेनी म्हणाले, “आज तर नाही आणि उद्या पण नाही…😪 कदाचित ३-४ दिवस लागू शकतात पण काम मिळवूनच येईन. पण मी तुला येताना एक झ्याक वस्तू आणणारे.” 😘

“अच्छा! काय बरं आणणार?”😍 आई लाडिकपणे जवळ येत त्यांच्या गालावर बोट फिरवत म्हणाली. बाबांच्या अंगावर शहारा आला. ते मला म्हणाले,

“जा पोरा जरा बाहेर खेळून ये मित्रांबरोबर. परत लवकर सवड मिळणार नाही.” मी बाबांची एक पप्पी घेतली आणि लगेच उड्या मारत बाहेर पळालो. कधी नव्हे ते सकाळी सकाळी खेळायला जायला मिळालय. आईने घराचे दार लगेच पाठोपाठ लावून घेतलं. मला आता खेळायला मोकळीक मिळाली होती. मी सगळ्या मित्रांच्या घरी जाऊन दार वाजून बघत होतो. पण सकाळी ९ वाजता कोण खेळायला येणार? एकच माझा जिवलग मित्र गौरव. गावात आमची जोडी प्रसिद्धच होती. नंदू आणि गौरव! आम्ही कधी एकटे दिसायचो नाही. पण त्याच्या आईने त्यांच्या घरी खेळायला बंदी घातली.

“मी आता अंघोळीला जाणारे उगाच इथे दंगा करू नका.” ती म्हणाली, “बाहेर लांब जाऊन काय हौदोस घालायचाय तो घाला.

“हो काकू चालतंय…” मी म्हटलं. माझ्या डोक्यात एक आयडिया आली.

“मग आपण तुझ्या आईलाच बघायचं का आज सीक्रेट काम करताना?” घरापासून लांब जाताना मी गौरवला चेस्टेत म्हणालो.

“चल! पण तुझ्या पण आईला बघायचंय हा मग मला.” असं म्हणत गौरव मला त्याच्या घराच्या मागच्या शेतात नेऊ लागला.

“अरे मी चेस्टा केली……..” मी त्याला मागे ओढत म्हणालो…

“नाही आता चलच”

आम्ही दोघंहि मागच्या शेतात विटी दांडू घेऊन पोहोचलो. थोडा वेळ खेळून झाल्यावर कुणी बघत नाहीये हे बघून गौरवने विटी त्याच्या घराच्या पडवीत (घराची मागची बाजू) मारली. मी त्याच्याकडे भुवई उंचावून मानेने नको म्हणून सांगितलं. कारण लोकांच्या घरात डोकावायची हि आमची नेहमीची आयडिया होती. पकडलं कि सांगायचं.. ‘विटी हरवली आहे म्हणून..’

गौरवच्या मागे मागे मी गुपचूप पडवीत गेलो. तिथे एकदम शांतता होती. आम्हाला घरातून एकदम गौरवच्या आईचा ‘आईईईईईई..गं! जरा हळूsss’ आवाज ऐकू आला पाठोपाठ बांगड्या फुटल्याचा पण. मी घाबरून पडवीतल्या खिडकीतून आत पाहण्याचा प्रयत्न करू लागलो. मला दिसलं कि एक खूप हडकुळा माणूस एका ढोल्या बाईच्या नागड्या ढुंगणाला ढुंगण लावून पुढे ढकलत होता. गौरव लगेच मी काय बघतोय ते बघायला आला. तेवढ्यात त्या बाईने मान वर केली. ती गौरवाची आई होती. काकूंची साडी कमरेभोवती वर आली होती आणि तो माणूस काकूंच्या कमरेला धरून पुढे मागे करत होता. 

“काकू कुणाबरोबर घोडा घोडा खेळतायंत” मी हळूच गौरवला विचारलं. त्याने मला “शूsss” करत गप्प केलं. आम्ही पुन्हा त्यांचा खेळ बघू लागलो. काकूंचा बोचा एवढा मोठा होता कि तो माणूस जवळ जवळ मध्ये घुसलाच होता. आवाजावरून हे तर कळत होत कि काकूंना त्रास होतोय. पण तरी काकू उठून जायच्या ऐवजी कंबर मागे ढकलत त्याला आणखीन प्रोत्साहन देत होत्या.

“लवकर उरक. अजून बरीच काम पडलीयेत…” काकू त्या माणसाला म्हणाल्या.

मला एक क्षण वाटलं कि त्या माणसाला घरातून घोड्यावरून फेरी मारायचीये पण काकू मानायला तयार नाहीयेत. तेवढ्यात त्या माणसाने काकूंच्या उघड्या बोच्यावर एक जोरदार चपराक मारली.. पण तिकडे काकूंनी हूं कि चूं केलं नाही उलट त्याला अजूनच मागे ढकलू लागल्या. नंतर कण्हण्याचा आवाज बराच वेळ येत होता पण कोणीही हार मानायला तयार नव्हतं. त्या दोघांची धुमश्चक्री बराच वेळ चालली.

काकू सतत अं..अं..म्म् हहsss सारखे आवाज काढत होत्या. मला कळत नव्हतं एवढं मारून पण काकू त्याच्याशी का खेळत होत्या… पण त्यांचा खेळ बघून मला नुन्नीमध्ये पुन्हा गुदगुल्या जाणवायला लागल्या. अगदी काल रात्री झालं तसं. मला आता शू ला लागली होती पण ते दृश्य आणि तो आवाज काही नजरेआड करावासा वाटत नव्हता. अचानक समोरच्या दारावर कुणीतरी जोरात थाप मारली. हलणारे घोडे थांबले आणि पटापटा कपडे सरळ करत उठू लागले. आम्ही पण गडबडीत खिडकीतून खाली धपाधप उड्या मारल्या आणि पळ ठोकला. गौरवच्या घरापासून लांब जाताना आम्ही एकमेकांकडे नजर चोरून बघत होतो पण बराच वेळ कुणाच्या तोंडून शब्द निघत नव्हता. गौरव गावात राहायचा आम्ही शेतात. निम्म्या रस्त्यात गेल्यावर मी त्याला विचारलं,

“तो माणूस काकूंना मारत का होता ?”

“माहित नाही..” आपल्या आईचे हाल बघून गौरवला रडायला यायला लागलं.

“सस्स्स …. अरे रडू नको!! कोण होता कोण तो माणूस?” मी गौरवचा हात धरत विचारलं.

“महादू… तो आमच्या नानांचं मालिश करायला येतो..” ,गौरवच तोंड पडलं. गौरवच्या वडलांना (त्यांना तो नाना म्हणत असे.) त्यांना पाच वर्षांपूर्वी पॅरालीसीस झाला होता. तेव्हापासून ते घरात झोपूनच असायचे.

“तू रडू नकोस बरं! आपण बघू त्याला….” मी त्याला कवेत घेत म्हणालो.

“उहू..”

“पण काय रे? तुला ते बघताना शू ला लागली होती का?” 

त्याने खाली बघत ‘हो’ मध्ये मान हलवली. मी त्याला विश्वासात घेत म्हटलं.

“बरं. पण आत्ता आपण काय बघितलं ते कुणाला सांगू नको हा!😶 त्याने पुन्हा मानेनेच हो केला. 

“आपण नंतर बोलू.” असं म्हणून मी त्याला टाटा केला आणि मग थोड इकडे तिकडे फिरून मी घरी गेलो.

continue…