धरण -(भाग १)

लेखक नरेश

नमस्कार मी नरेश.

ही गोष्ट आहे आाजपासुन पंधरा वर्षापुर्वीची. तेव्हा मी कोल्हापुर जिल्हयातील चंदगड तालुक्यात तिल्लारी धरणावर सुपरवायझर म्हणुन नोकरीला होतो मुळात चंदगड तालुका हा संपूर्ण डोगराळ भागाने वेढलेला भाग आहे आजच्या तारखेला तालुक्यात 32 धरणं आहेत पुर्ण तालुका घनदाट जंगलाने वेढलेला आहे धरणाच्या आजुबाजुला दोन तिन छोटी गावं होती किराणा सामान व इतर गरजेच्या वस्तुंसाठी विस किलोमीटर लांब तालुक्याच्या ठिकाणी जावं लागे.

धरणाच्या ठिकाणी नोकरीला लागुन मला पाच वर्षे झाली होती पगार ही चांगला होता धरणाचं काम जवळपास पुर्ण झाल होत सहा महीण्यांपुर्वी साडेतिन हजार मजुर व किडशे अधिकारी काम करत होते तेव्हा सहा कॅन्टीन होत्या चहा नाष्टा जेवण चांगलं मिळत होत सर्वांना राहण्यासाठी खोल्या बांधण्यात आल्या होत्या काम पूर्ण झाल्यावर मजुर व अधिकारी वर्ग निघुन गेला व फक्त पाच अधिकारी व एक सुपरवायझर एवढे मोजकेच कर्मचारी राहीले त्यामुळे त्या कॅन्टीन ही बंद झाल्या.

मी अविवाहीत असल्यामुळे एकटाच राहात होतो त्यामुळे माझी पंचाईत होऊ लागली तसा मी दोन दिवस जेवन बनवण्याचा प्रयत्न केला पण निटसा काही जमला नाही शेवटी बाजुच्या गाजात कोणाकडे तरी जेवनाचा उला लावण्याचा विचार केला एक दोघांकडे चौकशी केली असता बाजुच्या गावात एका गरीब कुटुंबाकडे उल्याची व्यवस्था होऊ शकेल असे सांगीतले मी लगेच त्यांच्या कडुन पत्ता घेतला व गावात जायला निघालो

गाव तस छोटसच होतं पंधरा जिस घरांची वाडी होती एकाला “सुरेखा लाईंच घर कुठे आहे” अस विचारल असता “शेवटच्या टोकाच पहीले घर अस सांगितले मी विचार करीत निघालो की जेवन चांगल मिळाले तर बरे साधारण दोन मिनिटांनी तीचे घर आले गावच्या एकदम शेवटच्या टोकाला ते घर होतं दरवाजा उघडा होता व बाहेर कोणीच दिसत नव्हत मी दरवाज्याची कडी वाजवुन “कोन आहे का घरात” असा आवाज दिला काही क्षणांत साधारण 27 ते 28 जयाची एक सुंदर तरूणी बाहेर आली ते अस्सल गावराण सौदर्य नजरेस पडताच मी हरपुन गेलो रंग सावळाच होता पण चेहरा तजेलदार होता सर्व अवयव भरलेले होते मुखावर सात्वीक तेज होतं अस्सल गावरान आणि खानदाणी सौदर्य होतं ते

“कोण पाहीजे आपल्याला’ ? तीच्या या वाक्याने माझी तंदी भंग पावली व मी ओशाळुन तीच्याकडे पाहात विचारल ‘मला सुरेखा बाईना भेटायचय’

‘मीच सुरेखा आपण द्वात या ती म्हणाली

ती दरवाज्यातुन खाजुला होताच मी घरात गेलो तीने मला एका जुनाट खुर्ची पर बसायला सांगुन आत गेली घराच निरीक्षण करताना मला अस जाणवल की तीची परीस्थिती गरीब होती पण घर स्वच्छ व निटनेटके होते तेवढयात ती आतुन आली व स्वच्छ पाण्याचा तांब्या माझ्या हाती देत म्हणाली ‘काय काम होत आपलं माझ्याकडे

‘मी प्रकाश मी तिल्लरी धरणावर सुपरवायझर म्हणुन नोकरीला आहे गेल्या पाच दिवसापासुन धरणावरच्या कॅन्टीन बंद आहेत व माझ्या खोलीजर जेवन बनवनारे कोनीच नसल्यामुळे माझे जेवणाचे हाल होतात डब्यासाठी मी धरणावर काही लोकांकडे चौकशी केली असता मला त्यांनी तुमचे नाव सुचवले म्हणुन मी तुमच्याकडे झालोय मला दुपारी आणि संध्याकाळी दोन वेळेचं जेवन हवय व तुमच जे काही बिल होईल ते देण्यास मी तयार आहे

यावर ती म्हणाली ‘धरणावर कॅन्टीन येण्या अगोदर मी चार पाच साहेबांना उले बनवुन दयायची पण कॅन्टीन झाल्यावर त्यांनी उसे बंद केले शिवाय भामच साधसुध जेवन तुम्हाला कितपत आवडेल’

‘मला रोज डाळ भात चपाती किली तरी चालेल फक्त तुमच खिल कीती होईल ते सांगा मी म्हणालो

‘तुम्हाला जे योग्य वाटेल ते दया उदयापासुन दुपारी 12 वाजता व संध्याकाळी 7 वा डबा

घेउन माझे पती येतील ती म्हणाली

कुठे दिसत नाहीत तुमचे पती मी म्हणालो ‘

‘ शेजारच्या गावी गेलेत ती म्हणाली

‘ठीक आहे मी ऊढ़या उल्याची वाट बघतों असे म्हणुन तिचे रूप नजरेत साठवित तिथुन निघालो व खोलीवर आलो

दुसरे दिवशी 11 वाजता जेवनाच्या सुटटीत खोलीवर आलोष कॉटवर अंग टाकुन दिले बरोबर 12 वाजता दाराची कडी वाजली दरवाजा उघडताच मी आश्चर्य चकित झालोदारात जेवनाचा उखा घेउन सुरेखा उभी होती ‘अरे तुम्ही स्वःता आलात तुमचे पती येनार होते ना’ मी म्हणालो

‘हो पण काल त्यांना पाटलाच्या वाड्यावर काम मिळालय आता जेवन घेउन मलाच याव लागणार आहे नाहीतरी गावापासुन दहा मिनिटाच्या अंतरावर तर तुमची खोली आहे ती म्हनाली तेवढयात माझ्या लक्षात आल की आम्ही दारातच बोलत उभे आहोत मी दरवाज्यातुन बाजुला होत तीला भात यायला सांगीतले व बाजुच्या खुर्चीवर बसायला सांगीतले व पाण्याचा तांब्या तीच्याकडे दिला

तीचे पानी पिउन होताच जेवनाचा डबा तीने माझ्या कडे दिला जेवन करताना मी चोरून तीचे निरीक्षण करू लागलो उन्हातुन आल्यामुळे तीचा चेहरा घामाने डबडबला होता हिरण्या रंगाच्या लुगड्यात ती अतिशय मादक दिसत होती मुखावरचा घाम पदराने टिपताना पदर वर झाल्यामुळे तिच्या चोळीतल्या भरदार उरोजांच दर्शन मला झाल मी नाईलाजाने नजर हटवली व तीला म्हणालो ‘एक विचारतोय तुम्ही जंगल भागात छोटयाशा खेडयात राहूनसुध्दा तुमची भाषा शुध्द कशी ‘

‘माझे माहेर तालुक्याच्या ठीकानचं माझ शिक्षण 10 वी पर्यंत झाल आहेघरची शेती भरपुर होती पण वडीलांनी दारूच्या नशेपायी सर्व शेती विकुन टाकली गरीबाघरच्या मुलींना चांगली स्थळं मिळत नाहीत आणि हुंडयाची अडचण होती म्हणुन या जंगलात मला संसार करने भाग पडतय ती म्हणाली

‘लग्न होउन कीती वर्षे झाली मी म्हणालो

सात वर्षे झाली नशिबात गरीबीत संसार करने होतं ते सुध्दा मी आनंदान स्विकारलं असतं पण देवाने मातृसुख ही हिरावुन घेतलय अतिशय केविलवाणा चेहरा करत ती म्हणाली

‘तुम्ही नाउमेद कशाला होता लग्नानंतर 11 वर्षाने पाळणा हलण्याची उदाहरण माझ्या डोळयासमोर आहेत मी म्हणालो

‘जाउ हे मी पण काय तुम्हाला माझी राम कहानी सांगत बसलेय तुमच जेवन झाल तरी माझ्या लक्षात नाही झालं दया तो डला इकडे मी तो धुते’ ती म्हणाली

‘खुप स्वादिष्ट जेवन होत’ मी म्हणालो

‘डाळ भात चपाती च जेवन काय स्वादिष्ट होणार उगाच बोलायच म्हणुन बोलु नका ती न्हाणीघरात डला धुता धुता म्हणाली

‘अहो खरोखर जेवन चांगल होत’ मी म्हणालो

खर ठीक आहे संध्याकाळी सात वाजता उखा

‘ येइल’ असे म्हणुन ती निघुन गेली मी तीला पाठमोरी पाहात असताना माझी नजर सहज तीच्या नितंबावर येउन स्थिरावली दोन नितंबांच्या चिरेतुन तिच्या लुगडयामुळे तीच्या नितंबांना मोठया कलिंगडांचा आकार प्राप्त झाला होता व तिच्या दोन नितंबामधली चिर पाहून माझे लिंग लोखंडी कांबी सारखे झाले बघता बघता ती नजरे आड झाली मी दार बंद करून न्हाणी घरात घुसलो बाबुराषना बाहेर काढल व कुरवाळु लागलो थोड्याच वेळात आमचा बाबुराव भाग भोकु लागला

नंतरचे दोन महीने भुर्रकन निघुन गेले एक दोन वेळा तिचा नवरा तिच्या सोबत माझ्याकडे येउन गेला नवरा स्वभावाने गरीब होता बाहेरच्या जगाची फार कमी माहीती असणारा तब्येतीने ही किडकिडीत होता अगदी विजोड जोडा होता

अलिकडे ती माझ्याशी बोलताना संकोचत नव्हती मी ही तीच्या अंग प्रत्यांगावरून नजर फिरवताना तीला माहीत पडनार नाही हयाची काळजी घेत होतो हल्ली तर रोज रात्री मी तीच्याशी संभोग करतोय अशी स्वप्न पडायची व झोपेतुन उठुन बघितल्यावर माझी चड्डी ओली झालेली असायची

एक दिवस माझे जेवन झाल्यानंतर मी तिला विचारले ‘माझ्या ओळखिचे कोल्हापुरात एक डॉक्टर आहेत खरेच जोडप्यांना त्यांच्याकडे उपचार केल्यानंतर मुलं झाली आहेत मी तुम्हा दोघांना त्यांच्याकडे घेउन जाइन बघुया काही गुण येतोय का’ माझे वाक्य पुर्ण होताच तिच्या तोंडातुन हुंदका बाहेर पडला व डोळयातुन अणु टपटपा पडु लागले

‘काय झाल माझ काही चुकलं का माझं काही चूकले असल्यास मला माफ करा मी तिच्या पासुन काही अंतरावर उभा राहात म्हनालो

‘तुम्ही कशाला माफी मागता माझच नशिल खोट त्याला कोन काय करणार कोल्हापुरचेच काय जगातील कुठलेही डॉक्टर माझा उपचार करू शकत नाहीत हुंदके देत ती म्हणाली

‘अस निराश होवुन कस चालेल एकदा जावुन बघायला काय हरकत आहे मी तीला धीर देत म्हटले

‘कारण खर सांगायच म्हणजे एखादया परक्या माणसाजवळ स्वताच्या विवाहीक जिवनातलं गुपीत उघड करू नये तुम्ही एवढी आपुलकी दाखणता म्हणुन सांगते माझा नवरा मुलं जन्माला घालण्याच्या लायकीचा नाही माझा नवरा नपुंसक आहे सात वर्षे झाली अजुन त्याला माझं कौमार्य भंग करता आले नाही अजुन मी कुमारीका आहे मी माझ मन व शरीर मारत आजपर्यंत जगत आले आहे कुणा परक्या पुरुषाच्या सावलीला ही गेले नाही माझ्या पतीला हयाची कल्पना असुन माझा विश्वासघात करून माझ्या आयुष्याची राखरांगोळी केली’ आणि ती हमसुन रडु लागली

मी हळुच तीच्या जवळ गेलो व तीच्या खांदयावर थोपटले मी तीला थोपटत असतानाच अचानक ती मला बिलगली व रडु लागली मी सुध्दा तीला जवळ घेउन पाठीवर हाताने थोपटत राहीलो पण शपथपूर्वक सांगतो की आमच्या तसे जवळ येण्यात दोघांमध्ये वासनेचा लवलेश ही नव्हता दुखाःचा आवेग ओसरताच ती माझ्यापासुन दुर झाली व लाजत म्हणाली ‘माफ करा मी

दुखाःच्या आवेशात तु. तुमच्या जवळ पुढच तिला खोलताच आलं नाही

‘हे तुम्ही मनावर घेउ नका आपल्या माणसाजवळ मन हलकं केल्या नंतर दुखाः ची तिव्रता कमी होते मी तीला धीर देत म्हणालो ‘खरं येते मी’ असे म्हणुन ती निघुन गेली

जुनचा पहीला आठवडा होता फार ऊकडत होतं गेले दोन तिन दिवस पावसाच्या तुरळक सरी पडत होत्या त्या दिवशी दुपारचा डबा घेउन ती आलीच नाही चार वाजेपर्यंत वाट बघितली माझ मन बेचैन झालं मनात नाना शंका येउ लागल्या विचार करता करता साडे सात वाजले वाजले मग न राहवुन मी तीच्या घरी जाण्याचा निश्चय केला

माझी पावले झपाझप तीच्या घराच्या दिशेने पडत होती दहा मिनिटांत मी तीच्या घराजवळ आलो दरवाजा बंद होता पण बाहेरून कुलुप नव्हतं मी सुरेखा बाई असा आवाज देत कडी वाजवली तीने माझा आवाज ओळखुन ‘साहेब आत या दरवाजा उघडा आहे आवाज दिला मी हळुच दरवाजा उघडून आत गेलो पाहतो तर ती खाली सतरंजीवर झोपली होती व चेहरा वेदनेने भरलेला दिसला

मी आत जाउन तीच्या खाजुला खुर्चीवर बसत म्हणालो ‘काय झालं खरं नाही वाटत का ‘

‘हो काल संध्याकाळी तुम्हाला उक्षा देउन घरी आल्यानंतर पायरीवरून पाय घसरून पडले व पाय मुरगळला गुढग्यालाही मार आहे जरा देखील चालता येत नाही आणि हे तर काल दुपारीच पाटलाबरोबर कामानिमीत्त पाच दिवसासाठी कोल्हापुरला गेलेत म्हणुन तुम्हाला उला येउ शकला नाही माफ करा ती म्हणाली

‘मलम किंवा इतर भौषध लावल का मी म्हनालो

‘हया जंगल भागात कसले मलम आणि औषध आता हे आल्यानंतर औषधी पाल्याचा लेप लावायला सांगेन’ ती म्हणाली

‘तोपर्यंत तुमच्या पायाचं दुखणं वाढेल माझ्या खोलीवर आयोडेक्स मलम आणि अमृतांजन खाम आहे ते मी घेउन येतो पटकन असे म्हणुन मी निघालो व वीस मिनीटांत मलम घेउन परत आलो एव्हाना आठ वाजुन गेले होते तिने घरात चिमणी पेटवली होती ती अंथरूणावर पाय लांब करून बसली होती मी मलम तीच्या जाळ ठेवीत म्हणालो हे मलम लावुन पायाची मालीश केल्यास लगेच तुम्हाला चालता येइल एवढे गुणकारी मलम आहे हेतुमची हरकत नसेल तर मी तुमच्या पायाची मालीश करून देतो’ असे म्हणुन मी मलमाची बाटली उघडली व हाताच्या खोटांवर मलम घेउन तीच्या पायाच्या दिशेने माझा हात पुढे केला

तेव्हा ती मला अडवत म्हणाली तुम्ही मोठी माणसे तुमचे हात माझ्या पायाला लागण्या इतकी मी मोठी नाही मला अपराध्यासारख वाटतयं पण मी तीचे काही एक न ऐकता तीच्या पायांना मलम लावुन मालीश करण्यास सुरुवात केली अत्यंत हळुवार पणे मी पायाच्या तळण्याच्या वरच्या भागाला मालीश करत होतो मी मालीश करत असताना तीच्या कडे पाहीले चिमणीच्या मंद प्रकाशात तीचा चेहरा वेदनेने भरलेला दिसला.मी हाताचा दबाव तीच्या पायांवर वाढणताच तीच्या मुखातुन सित्कार निघु लागले आणि ती अधिकच मादक दिसु लागली तीच्या पायाचा स्पर्श आणि ओठातुन निघणारे सित्कार यामुळे माझ्या कामवासना जागृत व्हायला सुरुवात झाली

साधारण दहा मिनीटे मालीश केल्यानंतर पायाची शिर जोराने दाखत तीच्या पायाला झटका दिला त्यामुळे पायाची दखलेली शिर मोकळी होउन तीच्या पायाचे दुखने एकदम थांबले मग मी आधार देत तीला उभी राहण्यास मदत केली व घरातच चालायला सांगीतले चार पाच पावले व्यवस्थित टाकल्या नंतर ती खुश झाली व म्हणाली तुमच्या हातात तर जाकुआहे माझा पाय एकदम बरा झाला थांबा आभ्राता दहा मिनीटांत जेवन बनवते खुप भुक लागली असेल तुम्हाला यावर मी काही न बोलता बाजुच्या खुर्ची वर बसलो थोड्या वेळाने तीने हात धुवायला मला न्हाणी घरात बोलावले मलमाचे हात स्वच्छ धुऊन मी परत खुर्चीवर येऊन बसलोव तिच्या हालचालीकडे पाहू लागलो

पीस मिनीटांनी तीने बसायला पाट दिले व जेवन तयार असल्याचे सांगितलेमी पाटावर बसल्या नंतर तीने ताट मांडले व वाढायला सुरुवात केली माझ्या ताटाजवळ तीने आणखी एक चिमणी लावली त्यामुळे भरपुर ऊजेड होता मी तीला माझ्याबरोबर जेवायला बसायची विनंती केली त्यास तीने हसुन नकार दिला व म्हणाली तुमचे जेणन व्यवस्थित झाल्या नंतर मी जेपेन’

ताटात भात टाकताना ती ओणवी झाल्या नंतर तीचा पदर खांदयावरून खाली घसरला माझे तिकडे लक्ष जाताच माझ्या तोंडातला घास तोंडातच राहीला चोळीच्या आड लपलेली ती दोन गिर्नेबाज कबुतरे पाहाताच भरल्या ताटावरच माझा लवडा चुळबुळ करू लागला मी काय पाहतो हे तीच्या लक्षात आल्यावर तीने गडबडीने पदर सारखा केला व भात खाडु लागली आता ती माझ्या नजरेला नजर देत नव्हती माझे जेवन पुर्ण होताच मी हात धुवुन खुर्चीवर बसलो नंतर तीने जेवायला घेतले जेवता जेवता मला विचारले जेवन कसं होतं’ मी म्हणालो जेवन एकदम झक्कास झाल मी तर भरपेट जेवलो इतक रुचकर होण्यासाठी जेवन बनणनारी सुगरण असावी लागते

त्यावर ती लाजत म्हणाली’ पुरे पुरे इतक काही नको हरभराच्या झाडावर चढवायला’ अचानक पावसाला सुरुवात झाली मी बाहेर डोकावुन पाहीले बाहेर मुसळधार पावसाला सुरूवात झाली होती जोराची हवा सुटली होती होने चिमण्या विज्ञायला आल्या होत्या म्हणुन तीच्या सांगण्यावरून मी दार बंद केले एवढयात तीचे जेवन पुर्ण झाले पाच मिनीटांत आवरून पदराला हात पुसत ती माझ्याजवळ आली मी तीला छत्री आहे का म्हणुन विचारले त्यावर तीने नकारार्थी मान हलवली मग मी तीला म्हणालो ‘ठीक आहे येतो मी आता भिजत जाण्याशिवाय पर्याय नाहीं मी जेमतेम दरवाज्या पर्यत पोहचलो असेन तोच तीने माझ्या हाताला धरून थांबवत म्हणाली हया असल्या पावसात भिजत जावुन काय आजारी पडण्याचा विचार आहे जर पाऊस थांबला तर जा नाहीतर आजची रात्र इथेच थांबा

माझ्या मनात आनंदाच्या उकळ्या फुटत होत्या मी मनोमन वरुणराजाची प्रार्थना केली की आजची रात्र तरी तुफान बरसत राहा आणि बहुतेक माझी पार्थना त्याने स्विकार केली होती आता रात्रीचे साडे दहा वाजत आले होते पाऊस थांबण्याची काही चिन्ह दिसत नव्हती तोपर्यंत आमच्या इकडच्या तिकडच्या गप्पा चालु होत्या जरा वेळाने ती स्वयंपाक घरात गेली व हातात दोन प्याले घेऊन आली एक प्याला माझ्या हाती देत म्हणाली घ्या झोपताना गरम केलेल दूध पीने आरोग्यासाठी चांगल असतं मी निमुटपणे एका दमात दुधाचा प्याला खाली केला व रिकामा प्याला तीच्या हाती दिला तीच ही दूध पीवुन झाल होत ती प्याले घेउन आत गेली माझ्या मनात आता हीला आपल्या अंगाखाली कशी घ्यावी हा विचार चालु होता ही संधी परत येनार नव्हती

तेवढयात ती आली व दोन सतरंजी मध्ये थोडे अंतर ठेवुन जमिनीवर टाकल्या व भिंतीवर असलेल्या आडच्या फळीवरची चादर हात वर करून काढु लागली तीने हात वर करताच चोळीतल्या कबुतरांचे मला दर्शन झाले व मी माझी सदसदविवेकबुदधी हरपुन बसलो कुठल्या तरी अनामिक ओढीने मी नकळत तीच्या दिशेने जावु लागलो

ती माझ्या दिशेने पाठमोरी चादर काढायचा प्रयत्न करत होती मी तीच्या मागे आलोय हे तीच्या ध्यानी ही नव्हतं मी त्या क्षणी तीच्या खगले खालुन हात घालुन तीचे स्तन आवळले व तीला आपल्या जवळ ओढली व दोन्ही हातांनी तीचे मांसल स्तन हळुवार पणे बाबु लागलो चोळीच्या आत खा नसल्याने त्यांचा गुबगुबीत स्पर्श मला बेभान करत होता मी तीला जवळ ओढल्यामुळे माझा कडक लवडा तीच्या दोन नितंबांच्या फटीत घासु लागला माझे ओठ तीच्या मानेवर स्थिरावले

माझ्या हया कृतीने दोन क्षण ती हडबडून गेली परंतु लगेच भानावर येउन मला दुर करू लागली माझे हात तीच्या स्तनांवरून काढण्याचा प्रयत्न करू लागली मी मिठी अधिक घट्ट करताच म्हनाली अहो सोडा मला काय करताय हे पाप आहे मी माझ्या पतीशी प्रतारना करू शकत नाही मी तीच्या मानेपर चुंबन घेत तीच्या कानाशी ओठ नेत म्हणालो ‘ज्या संसाराचा गाडा फसवणुकीच्या चाकांवर ऊभा आहेत्या पतीची काय चिंता करतेसं

मी मिठी अजिबात सैल करू न देता तीचे स्तन मर्दन चालु ठेवले व गालाचे चुंबन घ्यायला सुरुवात केली माझ्या मघाच्या वाक्याने व स्तन मर्दनाने तीचा विरोध हळुहळु कामजोर होत चालला होता तीच्या देहाला मादक सुगंध होता मी एक हात तिच्या स्तनांवरून काढून दोन नितंबाच्या फटीत बसलेला लुगडयाचा काष्ठा काढून टाकला व थोडे खाली वाकून एका हाताने लुगडा पुढच्या बाजुने वर उचलला हे सर्व करत असताना ती हलकासा विरोध करत होती मी अजिबात वेळ न दवडता तो हात तसाच तीच्या लुगडयाच्या आत घालुन तिच्या पुच्ची वर ठेवला व धीर शोधु लागलो.

क्रमशः