नमस्कार!! कसे आहात सगळे!! मजेत ना!! असायलाच पाहीजे असेच कथा पाहात रहा.मजेत रहा. आपल्या कथेत तुमचे स्वागत आहे…
आतापर्यंत तुम्ही वाचले होते…
वसंतरावांनी तिच्या योनीतला कामध्वज दातांत धरला आणि ते तो चावू लागले… तशी आशू हलकेसे किंचाळू लागली… त्याच वेळी वसंतरावांच्या हाती आशूच्या परकराची नाडी लागली… ती त्यांनी खेचली तशी आशूच्या शरीरावरचे वस्त्र दूर होऊन तिचा रसरशीत आणि कमनीय काळा देह जमिनीवर पाय फाकलेल्या अवस्थेत उघडा पडला… या झटपटीत वसंतरावांची लुंगीही सुटली…
आता पुढे…
वसंतरावांची लुंगी सुटली आणि त्यांचा काहिसा स्थूल असा गोरापान देह आणि त्यांच्या दोन मांड्यांमधून सटकन बाहेर आलेले त्यांचे लिंग पाहून आशू चमकलीच…
इतके दिवस तिचा आणि वसंतरावांचा रोमान्स चालला होता… वसंतरावांनी आशूला छातीपर्यंत उघडेही बऱ्याचवेळा केले होते… पण दोघांनीही पूर्ण नग्न होण्याची ही पहिलीच वेळ होती…
तसे वसंतराव चतुर होते… आशू कामाला लागल्यानंतर वर्षभर ते फक्त तिच्याशी हळुहळु संपर्क वाढवीत होते… त्यांना माहित होते… स्त्रीचं शरीर हवं असेल तर आधी तिचं मन जिंकायला हवं… तिचा विश्वास संपादन करायला हवा… आशूला स्वयंपाकाच्या कामावर ठेवलं तेव्हाच त्यांना ती आवडली होती… त्यांनी हळुहळु तिच्या स्वयंपाकाचं कौतुक करायला सुरुवात केली… तसा आशू स्वयंपाक चवदार करीत होतीच, त्यांच्या बायकोलाही तिचा स्वयंपाक आवडत होता… शिवाय आशू आल्यामुळे भल्या पहाटे स्वयंपाक करण्याचा वसंतरावांच्या बायकोचा त्रास वाचला होता…
एकदा स्वयंपाकासाठी कांदा चिरताना आशूचं बोट कापलं होतं…तेव्हा वसंतरावांनी धावत जाऊन तिच्या बोटाला डेटॉल लावून पट्टी बांधली होती, त्यानिमित्तानं त्यांनी तिचा हात हातात घेतला होता… गोऱ्यागोऱ्या देखण्या वसंतरावांच्या स्पर्शाने आशू तेव्हाच शहारली होती.. वसंतराव तिला एका खुर्चीवर बसवून हळुवारपणे मलमपट्टी करत होते.. त्यामुळे ती एकीकडे लाजत होती… तर दुसरीकडे तिला तो स्पर्श हवाहवासाही वाटत होता… पुरुषाचा स्पर्श इतका हळवा, तरल असू शकतो हे ती प्रथमच अनुभवत होती…खरं तर ती विवाहित होती…
पण तिच्या नवऱ्याकडून तिला असा स्पर्श मिळाला नव्हता… नवरा रात्री कधीतरी अचानक तिच्यावर तुटून पडायचा आणि काम झालं की बाजूला होऊन मेल्यासारखा घोरत पडायचा.. त्या स्पर्शाची तिला घृणाच यायची… पण वसंतरावांनी खूपच प्रेमाने तिची मलमपट्टी केली…आणि हलकेच तिच्या पाठीवर हात ठेवीत ते म्हणाले… “आज जमत नसेल तर राहू दे स्वयंपाक…”
“इतकं काय मोठं… थोडं तर कापलंय… करते मी स्वयंपाक…” असं म्हणत आशू स्वयंपाकघराकडे वळली…
“ठीकय कर स्वयंपाक पण मग मी तुला हवी ती मदत करीन…” असं म्हणत वसंतराव तिच्या मागोमाग स्वयंपाकघरात आले आणि तिला भांडी काढून दे… भाजी चिरून दे… वगैरे कामं करू लागले… आशूला त्यामुळे संकोचल्यासारखं झालं पण दुसरीकडे वसंतरावांचं कौतुकही वाटलं… एवढा मोठा हापिसर माणूस पण वागणंबोलणं बघा.. किती छान… असं तिला वाटून गेलं. मग तिला स्वयंपाकात वसंतरावांनी मदत करणं नित्याचंच होऊन गेलं.. मग ते काम करता करता तिच्याशी गप्पाही मारू लागले…या मदतीच्या निमित्ताने दोघांचे चोरटे स्पर्श होऊ लागले… वसंतरावांनी एकदोनदा चुकून स्पर्श झाल्यासारखे वाटावेत असे स्पर्श केले… पण आशूने काहीच प्रतिक्रिया दिली नाही… उलट आशू असा स्पर्श झाला की लाजू लागली… एक दिवशी त्यांनी एका भांड्यात पाणी घेतलं आणि गॅसवर ठेवण्याच्या निमित्ताने स्वयंपाक करीत असलेल्या आशूच्या मागे गेले व हलकेच तिच्या खांद्यावर हात ठेवीत… तिला मागून स्पर्श करीत त्यांनी ते भांडे गॅसवर ठेवले… आशूने काहीच विरोध केला नाही… आंबा पूर्ण पाडाला आलाय हे त्यांनी आता जोखलं होतं…!!@@
(पुढे चालू…💐💐)