उर्मिलाबेनच्या घरी फळीवरुन सामान काढतांना अंजुने केलेले धाडस पाहुन मी घाबरलो होतो बाजूला तीची आई असतांना तिने माझ्या चड्डीला हात लावल्यावर उर्मिलाबेनची छाती पाहुन ताठ झालेला बुल्ला गार पडला ..पुढचा डबा काढण्याच्या वेळेस अंजुने तीची ओढणी काढून टाकली होती ..माझे तीच्या छातीकडे लक्ष गेल्यावर तिने तीचा खालचा ओठ चावत माझ्याकडे पाहुन डोळा मारला ..तिचे बाॅल चिक्कुच्या आकाराचे थोडेसे पुढे आलेले ..टापचा गळा लोकट नसल्याने बाॅलचा फक्त आकार जाणवला..डबा घेतांना तिने माझा हात तीच्या छातीला टच होईल असा डबा पुढे ओढला अन तीच्या छातीपाशी दाबला माझ्या हाताला ते चिक्कू सारखे कडक गोळे जाणवले तसा अंगात पुन्हा करंट आला ..चड्डीत बाबुराव सलामी देऊ लागला ..आता माझी भिती थोडी कमी झाली..मी अंजु डबा परत ठेवून जवळ आल्यावर चटकन हाताचा पंजा दाबला तिच्या छातीवर ..आहाहा कडक पण दाबल्यावर स्पंजसारखे मऊ असे तिचे कोवळे बाॅल ..मी हाताचा पंजा दाबल्यावर ती लाजली …
” हा डबा लहान आहे ना ?”
” हो काढु का तो पण “
मला जाणवले ती द्व्यर्थी संवाद करत होती डब्यांचा उल्लेख करुन बाॅल बद्दल बोलून ..
” मला लहान मोठ्या डब्याचा काही फरक नाही मी कोणताही डबा उचलून घेतो ..फक्त सांगायला हवे ” मी तीच्या संवादाचा धागा पकडून बोललो ..आता प्रत्येक वेळी डबा घेतांना मी बिनधास्त माझ्या पंजाने तिचे बारके गोळे दाबत होतो ..चड्डी पुन्हा फुगली होती.
नंतर दोनच दिवसांनी मी दुपारी घरात चित्र काढत बसला असतांना अंजु आली..माझी चित्रकला चांगली आहे हे सर्वांना ठाऊक होते..
‘ अर्जुन मला जरा चित्र काढायला मदत कर ना ..तीच्या हातात चित्रकलेची वही होती ..आमचा वाडा अन घर मोठे असल्याने मी एकटा त्या खोलीत होतो..माझी आई दोन तीन खोल्या सोडून पलिकडे ..चांगला चान्स आला होता ..
मी अंजुच्या हातातून वही घेतली ..चित्र कसले तिने वहीच्या पानावर काहीतरी लिहिलेले होते ..मी वाचले
” आवडले का? ” म्हणजे ती तीच्या बाॅल बद्दल विचारत होती “
” हो पण अजून मोठे हवेत ” मी हळूच कुजबुजलो
” तु दे ना मोठे करुन ..तुला आईचे जास्त आवडले की माझे ” ती हळूच पुटपुटली ..
” तुझ्या आईवे “
” ते रोज प्रयत्न कर माझे पण होतील मोठे “
आमची कुजबुज सुरु असतांना माझी आई खोलीत आली ..
” अरे दे ना तीला हवे ते चित्र काढून “
क्रमश :
अर्जुन पाटील