जन-गणना … भाग २

गुंजन तेथुन गेल्यानंतरचा सगळा वेळ कंटाळवाणा जात होता. तिला मोबाइल वर संपर्क करु पहात होतो. पण ती फोन उचलत नव्हती. सकाळ पासुन चाललेल्या शीतयुध्दाचा विचार करत होतो. काही मार्ग काढता येऊ शकतो का? ह्याचा विचार करत होतो. विचार करता करता मी कधी झोपलो ते कळलेच नाही.

सकाळी लवकरच जाग आली. झोपेतुन उठलो तेच पोटाची हाक ऐकु आली. रात्री काहिही न खाता मी झोपलो होतो. मी किचनमध्ये जाऊन पोटपुजा उरकुन घेतली. गुंजनला पुन्हा संपर्क करण्याचा प्रयत्न करु लागलो. पण तीचा मोबाइल स्विच ऑफ येत होता. गुंजनशी काहीच संपर्क होत नसल्यामुळे मी हवालदिल झालो होतो. ती आजपर्यंत कधीही एकटी माहेरी गेली नव्हती त्यामुळे काळजी वाटु लागली होती. तेवढ्यात माझा मोबाईल वाजला मीही तो ताबडतोब उचलला. तर समोरुन माझ्या सासुबाई बोलत होत्या,

“अनिलराव, गुंजन इथे आली आहे. पण आल्यापासुन गप्प आहे. तुमचे भांडण झाले आहे का?”
मी ही माझ्या सासुला झाला सगळा प्रकार सांगितला. तेव्हा त्या म्हणाल्या,
“ठिक आहे अनिलराव. मी पहाते काय करायचे ते. तुम्ही तिची काळजी करु नका. मी समजावते तिला अल्लड आहे पोर अजुन जरा.”

माझी एक चिंता संपली होती कारण गुंजन सुखरुप तिच्या माहेरी पोहोचली होती. मी ही माझी तयारी करुन स्वप्ना मॅडमच्या घरी निघालो.

तिच घर म्हणजे एक मोठा बंगलाच होता. त्या बंगल्याकडे बघुन तिच्या श्रीमंतीची जाणिव होत होती. तिला खर तर नोकरी करण्याची काहिच गरज नव्हती. पण का करत होती कोण जाणे.
मी बंगल्यात आत शिरलो, माझी बाईक बाजुला लावुन तिच्या दाराची बेल वाजवणार तोच, तिने दरवाजा उघडला. बहुतेक ती माझीच वाट पहात होती. मला पाहताच तिने एक हलकं स्मित करत तिने मला आत घेतले. तिने स्लीवलेस सलवार कमीज घातले होत. मी तिला नेहमीच ऑफ व्हाईट साडीतच पाहिल होत. कारण महिलांसाठी ऑफ व्हाईट साडी हा ड्रेस कोड होता आमच्या शाळेचा. त्या सलवार मध्ये ती नेहमीपेक्षा अजुनच नाजुक वाटत होती.

माझे मित्र नेहमी बायकांबद्दल बोलताना काहीतरी आकडेमोड करुन त्या बाईच वर्णन करतात. मला काही ती आकडेमोड जमत नाही, पण एवढे मात्र नक्की सांगु शकतो की ती अगदी बांधेसूद होती. कोठेही लठ्ठपणाचा लवलेशही नव्हता. तिच्याकडे पहाणे म्हणजे नजरसुख का काय म्हणतात ते होत. मन कितीही कंटाळलेले असल तरी तिला पाहुन सारा कंटाळा तिला पाहिल्यावर कुठच्या कुठे पळून जाईल असं तिचं व्यक्तिमत्व होत.

तिच घरही तिच्या व्यक्तिमत्वाप्रमाणेच सुंदर होत. घरातील प्रत्येक वस्तु तिच्या रसिकतेची तसेच श्रीमंतीची जाणिव करुन देत होती. मी घरात शिरल्यानंतर तिच्या सोबत समोर ठेवलेल्या उंची सोफ्यावर बसलो. ती माझ्यासमोर बसुन माझी जुजबी चौकशी करु लागली. तो पर्यंत तिच्या नोकराने सरबत आणुन दिले. आम्ही गप्पा मारत सरबत संपवले. तिने तिची पर्स व इतर सामान घेतले. तिने नोकराला काहि गोष्टी समजावून सांगितल्या. तसेच संध्याकाळ नंतर त्याला सुट्टी घ्यायला सांगितली. तिने कुठच्या तरी चाव्यांचा जुडग घेतला. मला निघायचे का विचारले. मी तयारच होतो. तेव्हा तिच्य सोबत मी ही बाहेर पडलो.

तिच्या घरापासुन ऑफिस जवळ जवळ ४ कि.मी. दूर होते. ती माझ्या सोबतच परत घरी येणार होती, तसेच तिचे घरही माझ्या वाटेवरच होत. त्यामुळे दोन दोन गाड्या घेण्याऐवजी, आम्हि एकच वाहन न्यायच ठरविले. त्याप्रमाणे ती बाईकवर माझ्यामागे बसली. आम्ही रस्त्याने गप्पा मारतच जात होतो. मला अचानक ब्रेक मारावा लागला कारण एक छोटा मुलगा अचानक समोर आला होता. त्या जोरात मारलेल्या ब्रेक मुले स्वप्ना माझ्याकडे पूढे ओढली गेली. तिचे स्तन माझ्या पाठीवर दाबले गेले. तिचे स्तन मांसल तसेच मोठे होते. जे तिच्या सलवार वरुन लक्षात येत नव्हते.
जेंव्हा ती माझ्याकडे पूढे ओढली गेली त्यानंतर ती पुन्हा मागे सरकलीच नव्हती. ती तशीच बसल्यामुळे तिच्या शरीराचा स्पर्श मला अधुन मधुन होत होता. त्या स्पर्शाने मी ही जरासा सुखावलो होतो. तरीही मी काहिही न बोलता बाईक दामटवत होतो. फक्त मी माझ्या गाडीचा वेग कमी केला होता. शक्य तेवढी काळजी घेत बाईक चालवत आमच्या इच्छीतस्थळी पोहोचलो.

थोडी विचारपुस केल्यानंतर आम्ही आमच्या प्रशिक्षण कक्षात पोहोचलो. तिथे शाळेसारखे बेंचेस होते, ज्यावर दोघच जण एकावेळी बसु शकतील. कित्येकजण आमच्या आधीच येऊन बसले होते. आम्हीही एका बेंचवर जाऊन बसलो.
ते बेंचेस आमच्या मानाने थोडेसे अडचणीचे होते. तरी स्वतःला त्या बेंचेसमध्ये बसवले.

थोड्याच वेळात आमच्या प्रशिक्षणाची सुरवात झाली ती जणगणनेच्या दिर्घ इतिहास कथनाने. त्यानंतर त्याचे फायदे सांगुन हे काम किती मोलाचे आहे हे आम्हाला समजावले. आमचे प्रशिक्षण हे वरिष्ठ पदासाठीचे प्रशिक्षण होते.
आम्ही जे काहि शिकणार होते ते आमच्या कनिष्ठांना शिकवायचे होते.
हे सर्व ऐकत असताना आम्ही जरासे हललो तरी एकमेकांना स्पर्श होत होते. आम्ही तेंव्हा नुसतेच एकमेकांना हसुन प्रत्युत्तर करीत होतो. आम्हाला थोडे स्टडी मटेरियल व स्टेशनरी देण्यात आली होती. ती वापरताना तर एकमेकांनच्या हातास स्पर्श होत होते.

आम्हाला आमच्या प्रशिक्षकांनी दुस-या दिवशी स्टडी मटेरियल वाचुन येण्यास सांगुन त्या दिवसासाठीचे प्रशिक्षण थांबवल्याचे सांगितले. आम्ही बाहेर पडलो तेंव्हा संध्याकाळचे पाच वाजले होते. मी बाहेर पडल्यावर विचार करत होतो कि स्वप्नामॅडमला घरी सोडल्यानंतर काय करायचे.
हा विचार करत मी बाईक चालु केली. स्वप्ना माझ्यासोबत जरा जास्त जवळीक साधु पहात होती. तिने माझ्या पोटाभोवती हात गुंफला होता. माझ्या मनात असुनही मी तिला तसे करण्यापासून परावृत केल नाही. तसे बसल्यामुळे तिच्या छातीचा एक उभार माझ्या पाठिवर दाबला गेला होता.

तिच्या सकाळपासुनच्या अश्या चाळ्यांमुळे मी थोडा व्यथित झालो होतो, कारण तिच्या मनात काय चालु आहे ह्याचा पत्ता लागत नव्हता. मी ह्या परिस्थित तिला का विरोध करत नाहि आहे? मी तिला एवढी मोकळीक कशी काय देतोय. काहिच कळत नव्हते.

मी जी काही सुट देतोय ते योग्य आहे का? मी तिला कसा विरोध करावा हे एक मन सांगत होते तर दुसरे मन म्हणत होते, काय होतय एवढ्याने. चाललेय ते ठिक आहे चालु दे चाललय ते. मनात असे दोन द्वंद्व चालु होते. त्य तंद्रित माझ्या बाईकचा वेग हि भन्नाट वाढला होता. शेजारहुन एक कार मला कट मारुन गेली. त्या कट पासुन वाचण्याच्या प्रयत्नात माझा माझ्या बाईकवरचा ताबा सुटला व बाईक घसरली. पण मी घसरण्याआधी बाईकचा वेग कमी करण्यात यशस्वी झालो होतो. त्यामुळे आम्हाला किरकोळ जखमा झाल्या होत्या. मी त्यातुन स्वतःला सावरत, स्वप्नाची विचारपुस केली. तिला ही फार लागल नव्हत.

तेव्हा आम्ही जाण्याकरिता बाईक कडे जाऊ लागलो. तर जमा झालेल्या गर्दितील एकाने बाईक उचलुन, घेर न्युटरल करुन बाईक मला दिली. मी त्याला धन्यवाद दिले व स्वप्नाला घेउन स्वप्नाच्या घरी परतलो. परतत असताना मात्र स्वप्ना व्यवस्थित अंतर ठेऊन माझ्या मागे, मला पुढे प्रवासात अजिबात स्पर्श न करता बसली होती. बहुतेक ती घाबरली होती. मी तिच्यासोबत दारापर्यंत गेलो. तिला बाय बोलुन मी परतत होतो तर तिने मला घरात येण्यात सांगितले. मी ही तिला टाळण्यासाठी म्हणालो “नाही मॅडम, उशीर होतोय. घरी जायला हवे.”

“सर ठिक आहे. घरी जा, पण आधी अवतार तर बघा. असे गेलात तर बायको घाबरेल तुमची.” स्वप्ना मला म्हणाली.
“बायको, ती आहे कुठे इथे घाबरायला. ती गेलीय तिच्या माहेरी.” मी त्रासिकतेने उदगारलो.
“अरे मग तर तुम्ही आत याच. आहे कोण काळजी करणार घरी. किती लागलय मेल काय माहीत.” असे म्हणत तिने मला चक्क घरात खेचत नेल.
मला सोफ्यावर बसवुन ती आत गेली व परत बाहेर येताना तिने तिच्या सोबत काही कपडे व औषध आणली होती. ती मला देऊन तिने मला तिचे बाथरुम दाखवत म्हणाली,
“तुम्ही फ्रेश होऊन औषध लावुन घ्या. मी पण तोपर्यंत आंघोळ करुन येते.”

मला ही जाणिव नव्हती की मला किती लागलेय ते. त्यामुळे मी ही जास्त आढेवेढे न घेता बाथरूम मध्ये शिरलो. माझे कपडे काढुन आंघोळ केली. टॉवेलने अंग कोरडे केले. मला झालेल्या जखमा ह्या माझ्या पायाला आणि हाताला झाल्या होत्या. मी माझ्या जखमांना डेटॉलने परत धुवून स्वप्नाने दिले सोफामायसिन त्यावर लावले.
सर्व जखमांना औषध लावुन झाल्यावर स्वप्नाने दिलेले कपडे घालायला घेतले. तिने दिलेले शर्ट व शॉर्टही माझ्या साईजपेक्षा फार लहान होते. मी ते कपडे न घालता फक्त टॉवेल गुंडाळून बाहेर आलो. तर स्वप्नाही आंघोळ करुन आली होती. तिने तिचे ओले केस मोकळे सोडले होते. तिच्या अंगावर काळ्या रंगाचा गाऊन होता. मला बाहेर आलेल पाहून, तिने मला बसायला सांगितले व ती किचन मध्ये गेली.

मी बाथरुम मधुन बाहेर येऊन सोफ्यावर बसलो. मी तिची वाट पहात होतो कारण ती आल्यावर तिच्याकडे दुसरे कपडे असल्यास मागायचे होते. थोयावेळात ती बाहेर आली ती चहा व फराळाचे घेऊन. मी चहा पित फराळाचा फडशा पाडु लागलो. स्वप्ना मात्र माझ्या उघड्या अंगावर नजर फिरवत चहाचा आंनद घेत होती. तेवयात ती ओरडत माझ्या जवळ आली व म्हणाली,
“अरे बापरे! सर किती लागलय तुमच्या ढोपराला. अजुनही रक्त वाहतय त्यातुन.”
मी डेटॉलने जखम धुताना ती जखम पुन्हा चिघळली होती त्यामुळे तेथुन पुन्हा रक्त वाहु लागले होते. त्या ढोपरावर जखमेच्या बाजुला हात फिरवत ती जखमेवर हळूहळू हुंकर घालु लागली. तिच्या तसे करण्याने मला ही बरं वाटत होतं. ढोपरावर मोरपीस फिरवल्यासारखे वाटत होत. माझ्या वेदना त्या काही क्षणाकरिता लांब पळाल्या होत्या. मी ही डोळे मिटुन त्या मोरपिसाचा आनंद घेत होतो.

ती माझ्या ढोपरावर हात फिरवत वर वर सरकत माझ्या मांड्या चोळू लागली, त्याचवेळी ती माझ्या सर्वात खाजगी मालमत्तेलवर कुंकर घालत होती. मला हे फिलिंग सुखावतही होते. तिच्या ह्या किमयागारीच कौतुक वाटत होत. पण त्याचवेळी माझ दुसर मन मला समजावत होत.

त्याच्या त्या सुचनेने मला ही गोष्ट कोणत्या थराला जाऊ शकतात ह्याची जाणीव होऊन मी तिला अडवण्यासाठी मी सोफ्यावरुन उठलो. उभा राहिलो. पण ह्या नादात माझा कंबरेभोवती गुंडाळलेला टॉवेल मात्र सुटला. मी पुर्णपणे नग्न तिच्या समोर उभा होतो. तिची नजर माझ्या ताठरलेल्या लिंगावर होती. मी शक्य तेवढ्या चपळतेने टॉवेल उचलण्याचा प्रयत्न केला. पण त्याआधीच स्वप्नाने माझ्या लंडाला स्वतःच्या मुठीत सामावून घेतले. ती माझ्या लंडाभोवती पकड घट्ट करत मुठ मागे पुढे करत होती. तिच्या तसे करण्याने मी उत्तेजित होत होतो. पण माझे संस्कार त्या उत्तेजनेला दर करायला सांगत होते. मला माझाचा तिरस्कार वाट लागला होता.

मी तिच्याकडे रागावुन पाहिले व टॉवेल गुंडाळत म्हणालो, “मॅडम, तुम्ही हे जे काहि करताय ते ठिक नाही. तुमच्याकडे माझ्या मापाचे कपडे असतील तर द्या, मी घरी निघतो.”
“सर , रागावलात का? आवडल नाही का मी केल ते? का माझ्यात काही कमी आहे?” ती अचंबित होत म्हणाली.
“मॅडम, तुम्ही जे काही करताय ते पाप आहे. मला ते करायच नाही. तुम्ही कपडे असतील तर द्या मी तुम्हाला उद्या परत करेन.” मी समजावण्याच्या सुरात तिला म्हणालो.
ती उभी रहात माझ्या समोर आली व माझ्या केसात हात फिरवत लाडाने म्हणाली “हे पाप आहे मग सकाळ पासुन माझ्याशी फ्लर्ट का करत होतात. तुम्ही तेव्हांच का नाही थांबवलत हे सर्व. तुम्हाला मी आवडते ना, मग असे का बरे वागता आहात?”

मी ती जे काही बोलली ते ऐकुन वैतागलो, “अहो मॅडम, फ्लर्ट आणी मी. फ्लर्ट तर तुम्ही करत होतात मॅडम माझ्याशी. तुमच डोक तर ठिकाणावर आहे का?. हा प्रकार म्हणजे चोराच्या उलट्या बोंबा.”
“होय, बरोबर म्हणालात सर. चोराच्या उलट्या बोंबाच चालु आहेत, त्या तुम्ही मारताय” ती ही रागावुन म्हणाली.
“का. . . . . य?” हा चक्क खोटारडेपणा आहे मॅड्म. तुम्ही माझ्याशी प्रथम सलगी सुरु केलीत.” मी ही माझ्या बचावासाठी म्हणालो.
“सर, भले सुखात मी केली असेल पण त्याला खतपाणी तर तुम्हीच घातलंत. तुम्ही मला तेंव्हाच का रोखलतं नाही. तुम्हालाही मजा येत होती आणि हि मजा हवी होती बरोबरना” तिने ही तिचा मुद्दा ठामपणे मांडायला सुरवात केली.
ती खरच म्हणत होती. चुक तर माझी पण होती.

मी खर तर तीला अडवायला हवं होतं. माझी बुध्दीही ह्या प्रकाराला आवर घालायला बजावत होत. पण माझ मनही कुठे तरी ह्या सुखासाठी आसुसले होते. कदाचित त्याच मुळे मी तिला ढिल दिली होती. मला ही कल्पना नव्हती कि स्वप्ना ह्या थरापर्यंत जाईल. ती एवढा पुढाकार घेईल असे वाटले नव्हते. स्वप्ना मुळात वागण्यात शालीन होती पण आज असे का वागतेय काहीच कळत नव्हते. माझे मनही गुंजनशी प्रतारणा करण्यास तयार नव्हते. मला माझे संस्कार त्या पासुन परावृत्त करत होते.

इतक्यात स्वप्नाने मला गप्प बसलेले पाहुन म्हटले “काय सर, काय विचार करताय? मी बाहेरख्याली आहे असे वाटतय का तुम्हाला?”
तिने माझ्या मनात चाललेली घालमेल बरोबर ओळखली होती. तिचा मनकवडेपणाची दाद द्यावीशी वाटली. मी मला त्या विचारापासुन परावृत्त करत बाथरुम कडे चालु लागलो. स्वप्ना मला कपडे आणुन देणार नाही हे मी ओळखले होते. तसेच जमेल तेवढे लवकर मला तेथुन पळ काढायचा होता.

मला बाथरुमकडे जाताना पाहुन तिने मला थांबायला सांगितले. स्वतः जाऊन ती दुसरे कपडे आणुन दिले, जे मला व्यवस्थित बसु शकतील. मी ते कपडे घालत असताना तिने मला विचारले, “सर तुम्ही माझ्या प्रश्नाच उत्तर नाही दिलत.”
मी तिच्याकडे पाहील तेव्हा तिचे डोळे पाणावलेले होते. मी कोठेतरी वाचलेले आठवले “स्त्रीचे अश्रु हे तिचे वज्र असते.” त्या वज्राचा मारा सोसण्याआधी पळायचा विचार करुन मी तिला काहिही उत्तर दिले नाही.

तसे ती माझ्या जवळ आली आणि म्हणाली, “सॉरी सर, मी तुम्हाच्या भावना दुखावल्यात. मी पुन्हा अशी नाही वागणार. तुम्ही एक चांगले पुरुष आहात. तुमच्या पत्नीच नशीब खरंच चांगल आहे.” ती हुंदके देत पुढे बोलली, “माझच नशीब खोट. पण सर मी खरच बाहेरख्याली स्वभावाची नाही आहे. पण माझ्या नशीबाने मला असे करायला भाग पाडले आहे.”
मी तीच्या ह्या पवित्र्याने दचकलो. जी एवढी आक्रमकपणे माझ्याशी वाद घालत होती, तीच आता एकाएकी माझी माफी मागतेय. नशीबाला दोष देतेय. मला काहीच कळेनासे झाले होते. ही बहुतेक मला फसवायचा प्रयत्न करतेय. मी तेथुन निघण्याचा विचार केला. तसाच दरवाज्यापाशी आलो. तोच स्वप्ना माझ्या आणी दरवाज्याच्या मध्ये उभी राहिली. मी तिला हाताला धरुन बाजु करणार तोच ती माझा हात थांबवत म्हणाली,

“सर, झाल गेल सारं विसरुन जा. तुमच्या घरी कोणी नाही तेंव्हा इथेच जेवुन जा. उद्याची तयारी ही बाकी राहिली
आहे ती ही एकत्रच करु.”
मी निर्विकारपणे तिच्या ह्या साळसूदपणाकडे पाहत घराबाहेर पडु लागलो. मी घराबाहेर पडणार तोच स्वप्नाचा आवाज आला,
“सर तुम्हाला तुमच्या बायकोची शप्पथ आहे, बाहेर जाऊ नका”
तिचे हे उद्गार ऐकुन मी जागीच हबकलो व मागे वळून पाहिल. स्वप्ना अजुनही हुंदके देत होती. त्याचवेळी ती मला हात जोडुन विनवणी ही करत होती. मला तिचे केविलवाणे रुप पाहुन काय झाले कुणास ठाऊक मी परत घरात परतत म्हणालो,
“ठिक आहे! झाला चावटपणा पुरे झाला. मलाही तुम्हाला दुखावुन आनंद मिळणार नाही आहे. मला फक्त रात्री घरी परतायला हवे, आणी मी घरी जाणार आहे. चालेल?”

माझे हे बोलणे ऐकुन ती खुश झाली. मी सोफ्यावर बसलो. तोपर्यंत तिनेही आज दिलेली स्टडी मटेरियल बाहेर आणली व आम्ही ती एकत्र वाचु लागलो.

पुस्तक वाचताना आम्ही जवळ जवळ बसलो होतो पण तरिही थोडे अंतर आमच्यात ठेवले होते. आम्ही एकमेकांशी डिस्कस करत स्टडी मटेरियल वाचुन काढले. स्टडी मटेरियल वाचताना एकमेकांना चुकुन स्पर्श होत होते. ते आम्ही जास्त न ताणुन धरता एकमेकांशी हसुन सोडुन देत होतो. आमचे वाचन उरकले तेंव्हा बराच वेळ झाला होता.
“मी जेवणाच बघते तोवर तुम्ही टि.व्हि. पहा” असे बोलुन स्वप्ना तेथुन निघुन गेली.

झाल्या प्रकाराने मला प्रचंड थकवा आला होता. तरी मी उगाच तिच मन का मोडा म्हणुन टि.व्हि. वर चॅनेल सर्फ करु लागलो. त्यावेळी सर्वच चॅनेल वर नेहमीचे रटाळ कार्यक्रम चालु होते. काय बघावे ह्याचा विचार करत असताना चुकुन माझ्याकडून सीडी प्लेयरच चॅनेल लागले. त्यावर सलमान खानचा पिच्चर लागला होता. त्याच्या डान्सचा मी मोठा फॅन आहे. मी ते चॅनेल चालु ठेवले. आरामात पिच्चर पहाता यावा म्हणुन मी एक कुशन हँडरेस्टवर ठेवली व त्या कुशनवर डोके ठेउन सोफ्यावर आडवा झालो.

पिच्चर पाहता पाहता मी कधी झोपलो ते मला कळालेच नाही. थोड्यावेळाने मला कोणाच्या तरी रडण्याचा आवाज ऐकु आला. मी कोण रडतय ते पहाण्यासाठी सोफ्यावरुन उठुन बसलो. पहातो तर स्वप्ना रडत होती. मी तिला का रडतेय म्हणुन विचारल तेंव्हा टि.व्हि. कडे बोट दाखवुन पुन्हा जोरात रडु लागली. मला टि.व्हि. वर काहीच वावग दिसत नव्हतं. मला कळत नव्हत स्वप्ना का रडतेय ते?

तिला जवळ घेउन सांत्वन करावेसे वाटत होते पण मन पुन्हा तिच्या जवळ जायला धजावत नव्हते. मी तिच्याकडे तसाच ओशाळल्यागत पाहत राहिलो. ती अजुनही टि.व्हि. कडे पहात हमसुन हमसुन रडत होती. मला कळत नव्हते टि.व्हि. वर तर प्रिती झिंटा, राणी मुखर्जी व सलमान खान कुठच्या तरी रम्य ठिकाणी गाणी गात होते. त्यात रडण्यासारखे काहीच नव्हते. तरी ती टि. व्हि कडे पाहुन रडत होती. शेवटी कंटाळून मी टि.व्हि. ऑफ केला. व तीचे रडणे थांबण्याची वाट पाहु लागलो.

तिचे रडणे काही थांबत नव्हते तेंव्हा कंटाळून मी तिच्या जवळ जाऊन तिला समजावु लागलो. तीने रडत रडतच माझ्या खांद्यावर तिचे डोके ठेवले. मी ही तिच्या डोक्यावरुन नकळतच हात फिरवु लागलो. तिला गप्प करण्यासाठी तिला काय झाले विचारु लागलो. पण तिचे रडणे काही थांबत नव्हते. थोड्यावेळाने ती रडत रडत म्हणाली,
“देव माझ्याशी असा निष्ठुर कसा काय वागु शकतो. मी त्याचे काय घोडे मारले आहे.”

मला एवढेच लक्षात आले की तिला पिच्चर पाहुन काहीतरी आठवले असणार आणि ती नशिबाला दोष देत असणार. पण अस काय होत, की ती नशीबाला दोष देत होती. सर्व सुख तर तिच्या पायाशी लोळण घेत होती. तिला जे काही हव असेल ते ती कधी ही विकत घेउ शकत होती मग हा काय घोळ आहे. शेवटी काहीच बोध न झाल्यामुळे मी तिला विचारले,
“काय झाल मॅडम? मी काही मदत करु शकतो का? नशीबाला दोष देण्यात काय अर्थ आहे. नशीब आपल आपणच घडवायच असत. मला सांगा काय झाल? तुमच मन ही हलक होईल त्याने.”
“काही नाही. काही दुःख स्वतःची स्वतःलाच भोगावी लागतात. तुम्हाला उगीच त्रास कश्याला.” ती स्वतःचे रडणे आवरत बोलत होती. “चला तुम्हालाही उशीर होतोय. आपण जेवुन घेउ.”

आता मात्र माझा स्वाभिमान तिने दुखावला होता. मी एवढे आत्मियतेने तिला विचारतोय आणि तिने चक्क मला डावलावे. गुंजन जेंव्हा अशी वागायची मी तिच्यावर डाफरायचो. पण इथे स्वप्ना काही माझी बायको नव्हती डाफरायला. मी तिच्या कडुन तिचे रडण्याचे कारण काढून घ्यायचे ठरवले. मी तिच्या मागोमाग डायनिंग टेबल जवळ गेलो. जेवायला बसलो. ती रडवेल्या चेह-याने आम्हा दोघांना वाढत होती. मी न रहावुन तिला रडण्याचे कारण विचारले. तिचा पिच्छा पुरवु लागलो. पण ती काहि केल्या सांगत नव्हती.

शेवटी मी तिला म्हणालो, “मॅडम, तुम्ही मला काही सांगणार नसाल तर मी जेवणावरुन निघुन जाईन.”
माझे ताट तसेच भरलेले होते. मी काही खाऊ शकलो नव्हतो कारण तिला विचारण्याच्या नादात मी जेवायला सुरवातच केली नव्हती. तिने माझ्या ताटाकडे पाहीले व बोलु लागली,
“सर प्लीज जेवणावर असा राग काढू नका. मला आवडणार नाही.”
“अरे पण मला कारण कळलेच पाहिजे.” मी ही रागारागाने बोललो.

“तुम्ही कोण आहात माझे? मी का म्हणुन तुम्हाला माझ दुःख सांगु?” ती तिच्या चेह-यावर किंचीत हसु आणत बोलली.
“मॅडम, मला तुमचा मित्र समजा. मला शक्य असल्यास मी तुमचे दुःख दुर करायला मदत करु शकेन.” थोडा वेळ थांबुन तिच्याकडे पहात म्हणालो “काहीच करु शकलो नाही तरी मला तुमच दुःख सांगीतल्याने तुमच मनही हलक होईल”
ती माझ्या या वाक्याने बहुतेक आनंदीत झाली होती. माझा डावा हात तिने तिच्या डाव्या हातात घेत मला विचारु लागली, “खरचं, मला कराल मदत. मला तुमच्या कडुन हीच अपेक्षा होती.”

मी मात्र आता तिच्या ह्या पवित्र्यान भांबावुन सावध पवित्रा घेत तिला म्हणालो, “मला शक्य असेल ती सर्व मदत मी तुम्हाला करेन.”

“असं कोरड कोरड नका बोलु. मला वचन द्या, तुम्ही मला मदत कराल.” ती ही आनंदाने बोलत होती
मी ही तिला म्हणालो, “वचन, मला शक्य असेल ती सर्व मदत मी तुम्हाला करेन.”
“Thank You सर. तुम्हीच मला मदत करु शकता. हा प्रॉब्लेम तुमच्या शिवाय सुटुच शकत नाही. thankyouuuuu.” असे म्हणत आनंदाने तिने माझा हात जो तिच्या हातात होता तो तिच्या ओठांजवळ नेऊन एक चुंबन दिले. त्या चुंबनाचा आवेगही एवढा होता की माझ्या अंगातुन एक वेगळीच लहर सळसळुन गेली.
मी स्वतःला सावरत तिला म्हणालो, “बर मग मला सांगताय ना काय झाल ते.”

“मला आधी सांगा, तुम्हाला मघाचसा पिच्चर कसा वाटला. तुमच मत काय आहे त्याबद्दल.” ती मला काही सांगण्याऐवजी मलाच प्रश्न विचारत होती.

ती आता विषय टाळते आहे असे वाटुन मी तीला विचारले, “मघाचसा पिच्चर चांगला होता. पण तुम्ही मत कश्याबद्दल विचारता आहात? उगाच विषय टाळु नका.”
मी खरतर तो पिच्चर पाहता पाहता झोपलो होतो त्यामुळे मी पिच्चर पुर्ण पाहिला नव्हता.

“नाही सर, मी विषय टाळत नाही आहे. माझ्या प्रॉब्लेमच सोल्युशन त्या पिच्चर मध्ये दाखवल आहे.” ती अधिरतेने म्हणाली.

मी तिला पिच्चर न पाहिल्याचे सांगितले तेव्हा तिने मला जेवता जेवता “चोरी चोरी चुपके चुपके’ची स्टोरी संक्षिप्तात सांगुन टाकली. तोवर आमची जेवण उरकली होती. आम्ही आता परत सोफ्यावर येऊन बसलो होतो. पण मला सोल्युशनचा काहीच उलगडा झाला नव्हता. मी तिला तसे सांगितले तेव्हा ती बोलु लागली,
“सर, आमच्या लग्नाला आठ वर्ष झाली. आम्हा नवरा बायको मध्ये काहिही दोष नाहीत तरी आम्हाला मुल होत नाही. आम्ही सर्व ट्रिटमेंट करुन थकलो पण काहिच उपयोग नाही. तेव्हा…”

ती बोलता बोलता मध्येच थांबली व रडु लागली. माझ्या डोक्यात आता प्रकाश पडला, जसे त्या पिच्चर मध्ये राणी मुखर्जी, जी सलमान खानची बायको आहे तिला मुल होणार नसते म्हणुन ती सलमान खानला प्रिती झिंटा बरोबर सबंध ठेवायला सांगते. जेंव्हा प्रितीला मुल होईल तेंव्हा राणी आणी सलमान ते त्यांच मुल म्हणुन सर्व जगाला सांगणार असतात.
म्हणजे स्वप्ना तिच्या सोबत मला सबंध ठेवायला सांगते आहे. मला व्यभिचार करायला सांगतेय. मला काही हे पटत नव्हते. गुंजनशी प्रतारणा करण्याचा विचाराने मी घाबाराघुबरा झालो होतो. घामाघूम झालो होतो. त्याच तंद्रीत मी ओरडलो, “नाही मॅडम, मला हे शक्य नाही. मी नाही फसवु शकत माझ्या बायकोला. शक्य नाही अजिबात शक्य नाही.”

ति ही दचकुन माझ्याकडे पाहु लागली. मला ओरडताना भयभीत झालेले पाहुन तिनेही रडायचे थांबवुन माझ्याजवळ आली. मला पाण्याचा ग्लास देत म्हणाली, “असु देत, तुम्हाला मला मदत करायची नसेल तर नका करु. पण लक्षात ठेवा तुम्ही मला वचन दिले आहे. मी काही तुमच्यावर जबरदस्ती करणार नाही. तरीही तुम्ही विचार करा. मला मदत करा.”
माझ पाणी पिऊन झाल्यावर मी ग्लास ठेउन निघु लागलो. तशी स्वप्ना माझ्या बाजुला येऊन लाडिकपणे चिकटली व बोलु लागली, “सर, तुम्ही मला फार आवडता आणी म्हणुनच तुम्हाला ही ऑफर दिली होती. नाहीतर माझ्यामागे लाईन उभी आहे ह्या कामासाठी. मला मात्र तुमच्या सारखा सच्च्या माणसाचीच गरज आहे.”

मी स्वतःला भानावर आणत तिला बाय म्हणालो व दार उघडुन निघालो. तशी ती ही दाराशी येऊन मला हात हलवत म्हणाली, “सर, तुम्ही दिलेल्या वचनाची लाज राखा. आजची रात्र माझ्या प्रॉब्लेमला विचार करा. बाय उद्या भेटू.”
मी मनात म्हटले ‘उद्या भेटू, वाट बघत बस उद्या भेटू. येणारच कोण आहे तुज्याकडे उद्या. मला फसवायला बघते आहे कुलटा कुठची. शाळेत मोठी सती सावित्री बनुन फिरते. आणि घरी… बर झाल आपण सटकलो तेथुन ते.’
मनात विचारांचे काहूर उठले होते. त्याच विचारात बाईक चालवत मी घरी आलो. बेल वाजवण्यासाठी हात बेलजवळ नेणार तेवढ्यात आठवले गुंजन घरात नाही ते. मी माझ्या चावीने दार उघडले. आत शिरलो तर हॉल मधले दिवे पेटत होते जसे गुंजन असली दिवे पेटत असतात. मी ही आनंदित झालो माझी लाडकी बायको माझ्याकडे परत आली होती. बहुतेक माझ्या सासुने तिला समजावले असणार. मी तसेच बुट काढुन फेकले. माझे कपडे काढत किचन मध्ये पाहिल तर तेथे ती नव्हती. म्हणजे नक्किच ती बेडरुम मध्ये असेल हा विचार करुन मी हलकेचं बेडरुमचा दरवाजा उघडला.

आत मध्ये ती पाठमोरी उभी होती. तिच्या अंगावर त्यावेळी फक्त निकर होती व ब्रा घालण्यासाठी नीट करायच काम चालु होते. मी तोच मोका साधुन हलक्या पावलाने तिच्या पाठिमागे जाऊन उभा राहिलो व तिला माझ्या कवेत घेउन तिचे नग्न स्तन दाबु लागलो. तिच्या मानेवर किस करु लागलो. ती माझ्या मिठीतुन सुटण्याचा प्रयत्न करत होती. त्या प्रयत्नात तिच्या हातुन ब्रा खाली पडली.

आमच्यात रुसवे फुगवे आले की ती तिच्या शरीराला हात लावु देत नसे. मी मात्र तिच्यावर जबरदस्ती करत तिला गरम करायचो. आमचा संभोग जाला म्हणजे आमचे भांडण संपायचे. त्याच नियमाला धरुन तिला घट्ट जखडुन ठेवत तिचे उरोज दाबत होतो. त्याचवेळी मी डोळे मिटुन तिच्या मानेवरुन जीभ फिरवत तिच्या कानाच्या मागेपर्यंत जीभ नेली. मध्येच तिला कानामागे किस केले. त्या माझ्या प्रेमळ हल्ल्यात ती नेहमी सारखी घायाळ होऊ लागली. त्या प्रेमळ वेदनेने ती सुस्कारे सोडु लागली.
मी माझा हल्ला तसाच चालु ठेवला. आज तिने नेहमीपेक्षा वेगळा रॉम्पु तसेच बॉडी स्प्रे वापरला होता. त्याचा तो मनधुंद करणारा वास मी डोळे मिटुन घेत होतो. तिच्या कानामागे जीभ फिरवुन मी तिच्या कानाच्या पाळ्या चावायला सुरवात केली. मी तसे केल्यामुळे तिचे उसासे जोरजोरात येऊ लागले. मी तिच्या कानाच्या पाळ्या चोखत तिच्या पोटावरुन हात फिरवत हळूहळू तिच्या बेंबीभोवती बोट फिरवु लागलो. तिचा मगाचचा प्रतिकार मध्येच गळून पडला होता. ती हि माझ्या अंगावर तिच्या शरीराचा भार टाकुन माझ्या कृतीला प्रतिसाद देत होती. ती तिचे नितंब माझ्या मांड्यावर दाबत होती. तिच्या तसे करण्याने माझा कडक लंड तिच्या नितंबावर तर कधी नितंबाच्या फटित दाबला जाऊ लागला.

तिच्यासोबत मी ही उत्तेजित झालो होतो. मी ही खालुन तिच्या नितंबावर माझा कडकपणा जाणवुन देत होतो. मी तिच्या बेंबीवर हात फिरवता फिरवता तिच्या निकरच्या कडेशी खेळु लागलो. मी मध्येच तिच्या निकरची कड खाली सरकवत होतो. तिच्या त्या मोकळ्या झालेल्या जागेवर हलकेच चोळत होतो. परत तिच्या निकरची कड वर सरकवत होतो. त्या झालेल्या जागेवर कुरवाळत होतो. मध्येच मी हात तिच्या योनीवर नेला. त्या योनीला हात लागताच तीने अंग ताठ केल व तीने फिरुन मला तिच्या मिठित घट्ट सामावुन घेतल.

तिचे ते उघडे स्तन माझ्या छाती वर दाबले जात होते. तिच्या ताठरलेल्या निप्पलने मला गुदगुदल्या होत होत्या. ती ही आता पेटली होती. मला घट्ट आवळून ती मला अधुन मधुन किस करत होती. तर एका हाताने ति माझ्या अंडरवेअर मध्ये हात घालुन माझा लंड कुरवाळत होती. मी ही तिला उत्तेजनेच्या भरात तिच्या केसांवर किस देत होते. तिच्या नितंबाना कुस्करत होतो. नेहमीप्रमाणे तिच्या कपाळावर तसेच तिच्या डोळ्यांवर किस द्यायचा प्रयत्न करु पहात होतो. पण तिने उत्तेजनेच्या भरात तिचे डोके माझ्या खांद्यावर असे दाबले होते की मला तिला फक्त केसांवरच किस देता येत होते. मीही जास्त प्रयत्न न करता अधुन मधुन तिच्या पाठिवरुन हात फिरवत होतो तर कधी तिचे नितंब कुस्करत होतो.

आज तिचे नितंब नेहमीपेक्षा जास्त मांसल भासत होते. तर तिचे निप्पलही आज बरोबर माझ्या स्तनाग्रावर दाबले जात होते त्यामुळे शरीरात नेहमी पेक्षा वेगळे फिलींग जाणवत होते. मी पुढच्या लढाईसाठी तिच्यासह मागे मागे सरकु लागलो. जसे माझ्या मांड्यांना बेडचा काठ लागला मी त्यावर डोळे मिटुन बसलो. त्यावेळी ती तशीच उभी होती . तिने उभ्यानेच मला पाठिमागे ढकलले. ज्या मुळे मी बेडवर आडवा झालो. तिने माझ्या अंडरवेअर मध्ये दोन बाजुला बोटे खुपसुन माझी अंडरवेअर खाली सरकवु लागली. मी ही माझे कुल्ले वर करुन तिला अंडरवेअर काढायला मदत केली.

ती आता माझा डौलात मानाने ऊभा असलेला लंड तिच्या मुठीत घेऊन हलवु लागली. थोड्यावेळ माझा लंड हलवुन ती माझ्या अंगावर दोन बाजुला दोन पाय टाकुन माझ्या पायावर बसली. माझा लंडाच्या सुपारीला किस करुन तिने माझा लंड तोंडात घेतला. ती आता माझा लंड आत बाहेर करत होती. मध्येच चोखत होती. ती जी काही जादु करत होती त्याने माझा बार सुटणार होता. तेवढ्यात ती थांबली व माझ्या मांड्या चाटु लागली. परत थोड्या वेळाने ती माझा लंड चोखोबार सारखा चोखु लागली. पुन्हा जेव्हा माझा बार सुटणार होता तेव्हा तिने परत थांबुन खाली सरकत माझ्या पोटच्यांना किस करु लागली.

मी मात्र इथे पडल्यापडल्या हवेत उडत होतो. माझी बायको दोन दिवसात मुख मैथुनात एवढी एक्सपर्ट झाली ह्याचे मला कौतुक वाटु लागले. तिला थेंक्स म्हणण्याकरिता मी तिला तिच्या खांद्याना धरुन वर खेचुन घेऊ लागलो. तसे ती माझ्या अंगावर स्वतःचे शरीर माझ्या शरीरवर घासत वर येऊ लागली.

क्रमशः