भाग विसावा
अंतिम…
कथेच्या मागील भागात आपण पाहिले की, चंदासोबत शहरी माणसांनी सामुहीक संभोग केला.
इथुन पुढे-
चंदाला भोगुन शहरी अधिकाऱ्यानी गोटेगावला आदर्श पुरस्कार दिला.
आणि ते निघुन गेले. पण इकडे चंदा आजारी पडली तिला सारखा ताप येत होता अंगकाठी बारीक झाली होते. डोकेदुखीने अशक्तपणाने चंदा ग्रासली होती. तिला अचानक काय झाले हे तिचे तिलाही समजेना. ती आजारी असतानाच तिला नंदा अपघातात मृत्यू पावल्याचे समजले. ती अजुनच निराशेच्या गर्तेत गेली. तिला गावातल्या माणसांनी तालुक्याच्या दवाखान्यात नेले पण तिथल्या डॉक्टरांना तिच्या आजाराचे मुळ निदान सापडेना. अनेक औषधापचार करुन देखील चंदाच्या तब्येतीत सुधारणा होत नव्हती. मग सरपंचांनी अन गावकर्यांनी चंदाला शहराच्या इस्पितिळात घेऊन जायचे ठरवले. सरपंच स्वतः चंदासोबत गेले. अनेक टेस्ट केल्यानंतर चंदाला
एच.आय. व्ही. झाल्याचे निदान समोर आले. सरपंच घाबरले अन त्यांनी त्या शहरी अधिकाऱ्याना फोन लावला. शहरी अधिकारी अनिलच्या मयताची तयारी करत होते. कारण अनिलला एच.आय. व्ही.ची बाधा झाली होती. तीच चंदाला अनिलबरोबर संभोगाद्वारे झाली होती. अनिल वारला होता. पण चंदाला बरं करण्यासाठी डॉक्टर बरेच प्रयत्न करत होते. पण तिचे वासनेने खंगलेले शरीर उपचारांना औषधांना साथ देत नव्हते. शेवटी एक दिवस पहाटे चंदाची प्राणज्योत मालवली. झवेगावच्या एका साळसुद पोरीचा वासनेनं बळी घेतला होता.
अशा रुपाने एक साधी सुदी मुलगी ते गावझवाडीचा दुर्दैवी अंत झाला. सरपंचाने तिचे शहरातच क्रियाकर्म केले अन गावाला निघुन आला.
गावझवाडी कथा समाप्त…
नव्या कथेचा आरंभ लवकरच….
जय कामदेव.. जय कामसुत्र
चावट पप्या.