आमच्या घरात शिवणाचा व्यवसाय पूर्वीपासून चालत आलेला. शिकून काय करायचं? हा वडिलांचा प्रश्न होता. मला मात्र नुसता शिंपी बनणे कधी मान्य झाले नाही. कसं आहे, जे करायचे ते त्या क्षेत्रातल्या टॉप लोकांसारखे, ही माझी धारणा होती. फालतू कामात मला रस नव्हता .
मला फॅशनेबल आणि स्टँडर्ड लोकात वावरायला आवडायचे. अगदी कॉलेजच्या दिवसांपासून माझे मित्र तसे उच्चभ्रू वर्गातील होते. कुणासारखे बनायचे असेल तर सरळ सोपा मार्ग आहे, तो म्हणजे, त्या व्यक्तीची कॉपी करायला सुरुवात करा. कॉलेजच्या त्या दिवसात मी माझ्या पैसेवाल्या मित्रांसारखा कपडे घालू लागलो. इंग्रजी येत नव्हते तर इंग्रजी शिकलो. बोलायला लागलो. इंग्लिश बॅंड ऐकू लागलो आणि हॉलीवूड फिल्म्स पाहू लागलो.
याच काळात करण जोहर आणि त्याच्या मित्रमंडळाच्या फिल्म हीट होत होत्या. त्यांचे कपडे, स्टाइल्स सगळेच मला लुभावणारे होते. आर्ट्स आणि सायन्सच्या कचाट्यात मी सापडलो नाही. पण एखादी डिग्री हवी म्हणून इंग्लिश मध्ये बी ए केले, ज्याचा पोटापाण्यासाठी काहीच उपयोग नव्हता. शिवणाची कला तर रक्तात होती. मग याच कलेला प्रोफेशनल टच देण्यासाठी एक फॅशन डिझायनिंगचा डिप्लोमा केला आणि माझी गाडी धावू लागली.
शुक्रवारी चित्रपट रिलीज व्हायचा अवकाश की शनिवार रविवार मध्ये मी त्यातला एकदा ड्रेस स्वतः बनवून माझ्या डिस्प्ले मध्ये लावायचो. अगदी फिल्म मधला एखादा फोटो प्रिंट करून बाजूला ठेवला की कॉलेजच्या मुलींच्या ग्रुपमध्ये चर्चा व्हायला वेळ लागायचा नाही.
Thanks from internet
मी मुळातच कॉपी कॅट होतो. कॉपी करण्यात तय्यार. कस्टमरच्या मागणी प्रमाणे कपडे शिवून द्यायचो पण एखाद्याला स्टाइल सूट होणार नसेल तर त्या मुलीला चांगला सल्ला किंवा काही बदल पण सुचवायचो. थोडक्यात माझ्याकडे लेटेस्ट फॅशन आणि व्यक्तीगत सल्ला असे दोन्ही मिळायचे.
याच उद्योगातून मला माझी पत्नी मिळाली. ती पत्रकारिता शिकत होती आणि बहेनजी छाप कपडे घालून फिरायची. तिला मी खादीचे सूती कापड वापरुन एकदम ट्रेंडी बनवले. तिच्या मापांचा अंदाज मी घेत असतानाच तिलाही अंदाज आला की हा आपल्यासाठी सुटेबल बॉय आहे. लग्न झाले.
आमचा संसार चालू झाला. पण तिच्या कामाच्या विचित्र वेळा , आमच्या मुलाचा जन्म, माझा व्यवसाय, त्यातली वाढ अशा अनेक गोष्टींची भर पडत गेली. पुढच्या सात आठ वर्षात, आम्ही अंधेरी भागात फ्लॅट घेतला आणि बुटीकही सुरू केले. या सगळ्या प्रकारात आमचा एकमेकांसाठी वेळ देणे कमी झाले. अर्थात प्रेम कधीच कमी झाले नव्हते.
माझ्या कस्टमर्स मध्ये स्त्रियांचीच भरती होती. सर्व वयाच्या स्त्रिया माझ्याकडे त्यांच्या वयाला काय शोभेल , त्यातल्या त्यात नवे काय आहे? मला चांगले दिसेल का? कापड कुठून घेऊ? असे सल्ले विचारायला यायच्या. माझ्या पत्नीला सुरूवातीला हे खूप ऑड वाटले होते. मापे घेताना स्त्रियांशी शारीरिक जवळीक टाळता येत नाही. पण रोज मरे त्याला कोण रडे असे मला व्हायचे.
तिच्या पत्रकारितेच्या व्यवसायात बरेचसे पुरुष असतात म्हणून काय मी संशय घेत बसायचे? आम्ही दोघांनी परस्परांवरचा विश्वास, न बोलता , गृहीत धरला होता. माझी माझ्या कॉलेज जीवनातील मित्रांशी बैठक सुद्धा कमी झाली होती. आमचे घर बदलल्याने माझे मित्र मंडळ दुरावले होते.
नवे मित्र बनव म्हणून बायको मागे लागली होती पण तेवढा वेळ नव्हता. काही वेळा घरी यायला उशीर व्हायचा, कुठे मित्रांसाठी वेळ काढणार ?
“फरीदा येईल तुझ्याकडे. तिला काही कपडे शिवून घ्यायचे आहेत,” बायको म्हणाली.
“ही कोण फरीदा? तुझी नवी कलीग आहे का ?” मी विचारले.
“ नाही रे, पलीकडे एम बिल्डिंगमध्ये नवा ब्लॉक घेतला आहे त्यांनी. मुस्लिम आहेत. ती विचारत होती की घरीच येऊ का माप द्यायला? मी नको म्हणून सांगितलं .,” ती म्हणाली.
“बरं केलंस. घरी नकोच धंद्याच्या गोष्टी, उगाच घराच घरपण जातं. आज मापासाठी येतील उद्या म्हणतील , दोन टाके मारून द्या, ते वाढतच जाईल,” मी पण घरी काम घेऊन येण्याच्या विरोधातच होतो. जो धंदा पाणी असेल ते बाहेर. घरी नाही.
दोन तीन दिवसानी ती फरीदा माझ्या बुटीकवर आली. तिच्या बरोबर तिचा नवरा सुद्धा आला होता. साधारण माझ्याच वयाचा होता तो . रफिक त्याचे नाव. माझ्या बुटीक वर मापे घेण्यासाठी वेगळी रूम आहे. पारंपरिक शिंपयसारखा सगळं खुल्ल्यावरचा कारभार मला आवडत नाही.
फरीदाच्या कपड्यांची मापे घेण्यासाठी मी तिला मेजरींग रूम मध्ये नेले. मुस्लिम असल्याने तिच्या नवर्‍याला पण विचारले की तुला यायचे आहे का?
हो, उगाच गैरसमज नको कुणाचे. त्यात काही नवरे जाम संशयी असतात.
पण रफिक निवांत होता. तो बाहेरच बसला. मी मापे घेऊन बाहेर आलो. त्या दिवशी आमच्या बुटीकवर गर्दी नव्हती त्यामुळे फरीदा जरा ड्रेसेस बद्दल, कापड , किमती , शिलाई अशा चौकश्या करत होती आणि रफिक , तिचा नवरा शांतपणे माझ्याकडे बघत बसला होता.
त्यानंतर सोसायटीमधे जाता येताना मला रफिक ओळखू येऊ लागला. काय असतं, बर्‍याचदा तुम्ही ओळखत नसाल तर एखादा माणूस समोरून गेला तरी लक्षात येत नाही . आणि तुम्ही ओळखायला लागलात की ती व्यक्ति खूप लांब असली तरी लगेच लक्षात येते. माझेही तसेच झाले. आम्ही पार्किंगमध्ये, गार्डनमध्ये भेटलो की बोलत उभे रहायचो.
एकदा तर आम्ही पार्किंग मध्ये गप्पा मारत उभे होतो आणि बाहेर ट्रान्सफॉर्मरचा स्फोट होऊन लाइट गेले. ‘कारचे लाइट लावतो’ म्हणून रफिक कारचा दरवाजा उघडायला गेला . त्याला अंदाज आला नाही , दरवाजा उघडताना त्याचा हात माझ्या लंडावर जोरदार आपटला. मी कळवळलो. त्यात परत मी लोअर घालून फिरायला आलो होतो. म्हणजे आत अंडरपॅंट पण नव्हती.
गडबडीत रफिकच्या लक्षात आले नाही की त्याचा हात नक्की कुठे लागला. त्याने घाबरून माझ्या ओटीपोटावर हात ठेवला. ओटीपोटावर कसला , माझी झाटंच होती तिथे.
“सॉरी शंतनु, मुझे अंदाजा नाही आया,” असे म्हणत रफिकने दिलगिरी व्यक्त केली.
“उधर नही थोडा और नीचे लगा,” मी म्हणालो मी म्हणालो तसा त्याने त्याचा पंजा खाली नेला आणि माझा लवडाच त्याच्या हातात आला .
“ओह माय गॉड! “ माझा लंड त्याच्या हातात आला तसा त्याने हात बाजूला केला. सॉरी म्हणून पुन्हा एकदा दिलगिरी व्यक्त केली. तेवढ्यावरच तो प्रसंग संपला.
आमच्या कधीमधी होणार्‍या गप्पा वाढल्या आणि व्हाट्स अप्प , फेसबुकवर मेसेजेस वाढले. रफिक खूपच चावट माणूस होता. फेसबुकवरच्या कसल्या कसल्या क्लिप्स तो इनबॉक्स मध्ये शेअर करायचा. पाहून एकदम गरम व्हायला व्हायचं. पण पुरुषांमध्ये असली मस्ती तर चालतेच की.
अधून मधून आम्ही एकमेकांच्या घरी सुद्धा जाऊ लागलो. आमचा मुलगा दोन अडीच वर्षांचा झाला होता आणि फरीदाची बाळंतपणाची तारीख अगदीच जवळ आली होती. त्यांचे हे पहिलेच मूल होते. त्यामुळे माझ्या बायकोचे अनुभवाचे बोल ऐकण्यासाठी फरीदा आमच्या बेडरूम मध्ये जायची आणि आम्ही दोघे पुरुष बाहेर दिवाणखान्यात गप्पा मारत बसायचो. आमची मैत्री झाली तसे गप्पांचे विषय नवा चित्रपट , नटयांची देहयष्टी आणि चित्रपटातल्या सेक्स सीन्स पर्यन्त आले.
एकदा बोलताना मी रफिकला संगितले की उद्या माझी आठवड्याची सुट्टी असली तरी मला बुटीकला जावे लागणार आहे. काही अर्जंट डिलिव्हरी द्यायची होती. दिवसभर काम करून माझे सहकारी घरी निघाले. पण मी पडलो मालक , मला अजूनही काही कामे होती.एका मशीनची दुरूस्ती करायची होती. संध्याकाळ झालेली होती. मी बुटीकचे शटर लावून घेतले होते पण मागचा दरवाजा उघडा होता.
तेवढ्यात मागच्या दरवाज्यावर टक टक झाली. कामगारांपैकी कुणाचा डबा विसरला की काय? असा विचार करत मी दरवाजा उघडला तर समोर रफिक उभा होता.
“अरे रफिक, आज कैसे याद किया?” मी विचारले.
“ क्या करू? घर बैठे बैठे बोअर हो रहा था . बायको पण माहेरी गेली आहे. मग आठवलं की तू दुकानात जाणार होतास. म्हटलं जरा पाय मोकळे करावे आणि तुलाही भेटावे,” रफिक उत्तरला.
“बरं झालं आलास ते. मला मदत हवी होती आता, कुणाची तरी. आतेही तेरेको काम बोल रहा हूं पर क्या करू? दोस्तको ही बता सकता हूं,” मी हसत म्हणालो.
मला शिवणाचे एक मशीन दुरुस्त करायचे होते. पण ते मशीन खालच्या बाजूला बिघडले होते. कुणी उचलून धरले असते तरच मला, खाली वाकून, दुरूस्ती करता आली असती. मी रफिकला दाखवले. त्याने ते मशीन उचलले पण मान वर करून बघणे मला अवघड जाऊ लागले. रफिकच्या लक्षात आले की मला हे सगळे अवघड जात आहे . तिथेच एक बाक ठेवलेला होता.
रफिकच्या डोक्यात आयडिया आली. मला म्हणाला,” शंतनु, तू या बाकावर आडवा हो. मी तुझ्यासमोर उभा राहतो.आणि उभा राहून मशीन धरतो म्हणजे तू आडवा पडून तुला मानेवर ताण येणार नाही आणि मशिनची खालची बाजूसुद्धा दिसेल .”
मी आडवा झालो आणि रफिकने मशीन उचलले. बाकाच्या दोन्ही बाजूने पाय टाकून उभा राहिला. म्हणजे त्याच्या फाकवलेलया पायात, तो बाक आणि त्या बाकावरचा मी होतो.
पाचेक मिनिटे माझे काम चालूच होते. बहुतेक रफिकच्या पायांना आणि हातालाही मशीनच्या वजनाने कळ लागली. तो हळूच गुडघ्यात वाकला. त्याची गुबगुबीत गांड माझ्या लवडयाला टच करू लागली. पुरुषाची मर्दानगी अशी चीज आहे की जरा खाजवली की फणा काढून उभी राहते.
“साले रफिक, पता नही तेरी मेरे लंड से क्या दुश्मनी है . उस दिन पार्किंगमे जोरसे हाथ मारा था, साला आठ दिन तक लंड खडाही नही हुवा . आज जोरसे बैठ मत जाना नाही तो टूट जायेगा.” मी हसत म्हणालो.
“आज तर तूच मला टोचतो आहेस . माझ्या बिळात घुसायला बघतो आहेस ,”
“मग दोस्तासाठी एवढं पण करणार नाहीस का ?” मी गमतीने विचारले.
“ शंतनु , यार तेरे लिये तो मेरी जान हाजिर है. गांड क्या चीज है? जब चाहे घुस जाओ,” रफिक म्हणाला. बोलता बोलता त्याने गांड अजून खाली आणली आणि माझ्या लंडावर घासली
माझ्या बायकोच्या बाळंतपणानंतर आमची झवण्याची फ्रीक्वेंसी कमी झाली होती. . पूर्वी आठवड्यातून दोन वेळा झवणारे आम्ही, आजकाल महिन्यातून एखाद्या वेळेला जवळ येत होतो. त्यामुळे लंड तसाही उपाशीच असायचा. पण मला कधी दुकानात येणार्‍या स्त्रियांना पाहून ‘तसले’ फिलिंग आले नव्हते. रफिक तर जवळचा मित्र झाला होता. तो असताना मला माझे फिलिंग्स लपवण्याची गरज वाटत नव्हती.
कॉलेजमध्ये असताना सुद्धा कधी हॉट मुलगी बाजूने जात असताना एखादा मित्र, बिनधास्त इतर मित्रांसमोर, स्वतःच्या चेनवर हात फिरवून लंड चोळून घ्यायचा . बाकीच्यानाही हे काही विचित्र वाटायचे नाही, कारण सगळ्यांचेच लवडे ताठ झालेले असायचे.तसंच हे पण .
‘रफिक सचमे, तू तो मेरे अंदर के शैतान को जगा रहा है!” मी त्याला हसत हसत जाणीव दिली. अपेक्षा अशी होती की जरा उंच होईल आणि माझ्या लंडाला पेटवणार नाही.
“अपने शैतान की चिंता करते हो. इकडे दोस्ताचा शैतान पेटलाय त्याची काही काळजी नाही. साल्या, माझे तर हात सुद्धा एंगेज्ड आहेत. चोळायचा म्हटलं तरी चोळता येणार नाही.,” रफिक सुद्धा तेवढाच आरामात उघड उघड बोलला.
मी म्हटले जरा याची अजून गम्मत करावी. मशीन दुरुस्त करताना माझ्या हातातले इन्स्ट्रुमेंट मी माझ्या पोटावर ठेवले आणि माझे हात सरळ रफिकच्या लंडावर ठेवले. तो खूपच गरम झाला होता. त्याचा रॉड फूल लोखंडी कांबीसारखा तापला होता.
“रफिक तेरा लंड तो बहुत भूखा है रे! किती दिवसाचा उपाशी आहेस ?” मी विचारले.
“काय सांगू शंतनु, फरीदाने तर, गेले तीन महीने, हात पण लावायला दिला नाही. “ रफिकच्या हातातले मशीन अजून तसेच होते.
“माझंही तसच आहे. साला ही पोरं बाळ झाली की बायकोला लक्ष द्यायला अजिबात जमत नाही,” मी वैतागून म्हणालो.
“माहिती आहे मला. मागच्या आठवड्यात तुझ्या बायकोने फरीदाला सांगितले होते की तुमची पण फ्रिक्वेंसी कमी झाली आहे म्हणून.”
अच्छा म्हणजे रफिककडे मी भुकेला असल्याची बातमी होती तर.
“आणि यावर काही उपाय पण नाही,” मी हताशपणे उद्गार काढले.
“नाही कसा? मी म्हणालो ना की दोस्त के लीये जान भी हाजिर है तो गांड क्या चीज है?” रफिक जे बोलला ते मी ऐकले होते पण त्याला खरेच असे काही अभिप्रेत असेल असे मला वाटले नव्हते.
“हे ठेवून देऊ? झालं तुझं काम?” रफिकने मला विचारले. मी पडल्यापाडल्या मान हलवली.
त्याने झटकन बाजूच्या टेबलवर मशीन ठेवले आणि तसाच माझ्या पोटावर बसला. अचानक तो पोटावर बसल्यामुळे जरा उठून बसू लागलो. रफिकने माझ्या छातीवर हात दाबून मला पुन्हा झोपायला लावले.
“अब देख , तेरा दोस्त तेरे लीये क्या कर सकता है,” असे म्हणत रफिक मागे माझ्या पायांकडे सरकू लागला. माझ्या लंडाची हालचाल होऊ लागली होती. बरोबर तो त्याची गांड माझ्या लंडावर दाबून बसला.
रफिकचा चेहरा एकदम सडपातळ होता, डोळे बारीक होते पण रंग उजळ होता आणि त्या चेहर्‍यावर कोरलेली दाढी तर एकदम सेक्सी होती. एक होते की त्याच्या शरीराच्या मानाने त्याची गांड एकदम मांसल होती.
एकदा बागेत त्याच्या मागून चालत असताना मी हे वैशिष्ट्य नोट केले होते. शेवटी शिंपी आहे ना मी ! माणसांच्या मापाकडे माझी नजर आपसूक जाते. कदाचित एखादा डॉक्टर असता तर त्याने चालण्याची ढब नोट केली असती, एखाद्या चपलेच्या दुकानदाराने त्याचे शूज कोणत्या कंपनीचे आहेत कसं आहेत हे पहिले असते. मी त्याच्या पुठ्ठ्याचे माप पाहिले.
माझ्या सवयीने, मी लोअर घातल्यावर आतून काही घालत नाही. मला फार घाम येतो . त्यामुळे रफिकच्या बिळात प्रवेश करणे माझ्या नागोबाला सहज शक्य होते.
पण हे असे करावे का ? हा प्रश्न माझ्या मनात होता. कदाचित माझ्या मनातली खळबळ रफिकने ओळखली.”
“क्या बात है शंतनु? अजून विश्वास वाटत नाही माझा? काही प्रॉब्लेम होईल असं वाटतय का ?” रफिकने विचारले. मी होकारार्थी मान डोलावली.
“काही होणार नाही. हे आपले दोघांचे सीक्रेट आहे. मी कुणाला सांगणार नाही. तू ही कुणाला सांगू नकोस,” रफिक बोलताना माझा लंड चोळत होता. अजून पेटवत होता.
“नाही रे, बायकोला फसवतोय मी असं वाटतं,” मी म्हणालो.
“हे बघ यार, तू आणि मी दोघं उपाशी आहोत. आपण एकमेकांची भूक भागवतो आहोत. तू तुझ्या बायकोला सोडून दुसर्‍या बाईच्या नादी लागला नाहीयेस की माझ्या बायकोला सोडणार नाहीये. उलट आपली जास्तीची भूक आपण परस्पर निपटतो आहोत,त्या दोघींना त्रास न देता, ” रफिकने माझी समजूत काढता काढता माझी लोअर खाली खेचली आणि ताठलेला लंड तो चोखू लागला.
“पण …” माझ्या ऑब्जेक्शन मध्ये जोर नव्हता हे मला पण कळत होते. तो जे काही करत होता ते मला आवडले होते.
बाकावर वाकून माझा लंड तोंडात घेतलेल्या रफिकने तोंड वर केले आणि माझ्या कडे वळून म्हणाला,” मला तुझ्याकडून काहीही नकोय शंतनु, फक्त मला आनंद दे आणि तू पण हवा ता आनंद घे,”
त्याने पुन्हा माझ्याकडे पाठ केली , आपल्या हातांनी स्वतःची पॅंट काढली आणि त्याची गांड दाखवत पुन्हा खाली वाकला. त्याचे भोक पाहून मात्र मला कळ काढणे अवघड झाले.
“साले, अभि तो बोल रहा था दोस्त के लीये गांड हाजिर है? तो उसका मजा देगा क्या?” मी विचारले. त्याची पफी पफी .. उश्यांच्या सारखी मांसल गांड चोळत मी बाकावरच झोपलेलो होतो.
माझ्या या प्रश्नावर रफिकने बाकाच्या एका बाजूला टांग टाकली आणि माझ्या तोंडासमोर बोचा ठेवून त्याचे चोखणे चालूच ठेवले. मी हळूच माझे बोट त्याच्या भोकात सरकवू लागलो. त्यानेही काही आढेवेढे न घेता मला आत येऊ दिले. मी माझ्या बोटाचे पहिले पेर त्याच्या भोकत हलवू लागलो. बहुतेक त्याला गुदगुल्या जाणवू लागल्या.
“शंतनु लंड मे दम है या सिर्फ उंगली ही करते बैठोगे ?” त्याने तोंडातून माझा बुलला बाहेर काढत विचारले.
“भाई धागा जर सुईत घालायचा असेल तर थूक लावून ताठ करायला लागतो. आता माझा धागा ताठ झाला…आता तुझ्या भोकत घालतो….चल तो…. अब तेरी बारी है लेटे रहेनेकी,” मी म्हणालो. तो उठून उभा राहिला आणि शेजारच्या सोफ्यावर उलटा बसला. रफिक तयारीचा गडी होता. गांड मारून घेण्याचा जुना अनुभव असावा.
“कुछ तेल होगा तो डालो . सोप्पं जाईल,” रफिक म्हणाला.
माझ्या वर्क शॉप मध्ये तर मशीनमध्ये घालण्यासाठी तेलाची बाटली तयारच असायची. मी ती लांब टोकाची बाटली घेतली आणि तिचे टोक रफिकच्या भोकावर टेकवून जरासे आत खुपसले आणि बाटली दाबली. सुळकन तेलाची एक धार रफिकच्या गांडीत घुसली.
तशी बाटलीची पिचकारी माझ्या बुल्ल्यावर मारली आणि माझा तेलाने माखलेला , कडक झालेला धागा , रफिकच्या सुईच्या भोकात खुपसला.
‘आह अहह … जरा हळू रे, शंत्या…अरे माझी गांड आहे रे , पुच्चि नाहीये,” रफिक सुस्कारे टाकून मला चेतवू लागला. एकदा सूइत धागा गेला की आमचे मशीन धक धक धक करीत वर खाली होऊ लागते. पार कपड्याला भोक पडून खालपर्यंत जाते आणि एक सुंदर वस्त्र तयार होते.
सुई धाग्याची ती केमिस्ट्री, तो धक धक आवाज आणि ते धक्के देणे……माझी सुई रफिकच्या गांडीवर जणू आनंदाचे विणकाम करत होती. पचक पचक आवाजात मी माझा हरवलेला आनंद शोधत होतो.
अनेक दिवसानी झवला गेलेला रफिक तापलेल्या जमिनीवर पावसाचे थेंब पडावे तसा मोहरून गेला होता. दोन्ही बाहू पसरून धरतीने पावसाचे स्वागत करावे तसा तो दोन्ही पाय फाकवून मला आवतण देत होता. त्याच्या इच्छेला मान देऊन मी सुद्धा लगबगीने आत बाहेर करत होतो. …. माझ्या संसाराच्या देखण्या वस्त्राला मी हे अस्तर गुपचुप लावून घेत होतो.
काही मिनिटांनी आम्ही दोघे दमलो. एकमेकांचे वीर्य पाडून आम्ही त्या सोफ्यावर नागड्यानेच बसलो .
त्याच्या सुईच्या भोकात माझा धागा अलगद बसला आणि सुंदर अनुभवाचे एक वस्त्र पूर्ण झाले.
( अपूर्ण)
लोकप्रिय आणि नवनवीन कथा संग्रह