राणी -(भाग ४)

मी पार्लर मधून बाहेर पडले आणि थेट घर गाठल. येऊन सरळ बेडवर स्वतःला झोकून दिल. केव्हा डोळा लागला कळलच नाही. संध्याकाळ झाली तशी मला सासूने आवाज देत उठवलं. दुपारच्या संभोगामुळे मन प्रसन्न होते. पार्लर मधील संभोग आठवून आठवून माझी छकुली काही थांबायचं नाव घेत नव्हती सारखं पाणी सोडत होती.

रात्री नवऱ्याला अंगावर घ्यायचा विचार मनात पक्का करूनच मी स्वयंपाकाला लागले.

जेवण वगेरे आटोपून किचन आवरून मी बेडरुम मद्ये शिरले तेव्हा नवरा ढगात पोचला होता. मला भयंकर खाज सुटली होती पण काय उपाय दिसत नव्हता. बाथरूम मधे शिरत बोटानीच कुरवाळत थोपटत छकुली ला शांत केले.

दुसऱ्या दिवशी सकाळी उठून नवऱ्याला आवरून दिल. सासू देवपूजा करत होती आणि सासरे टीव्ही पाहत होते. नवरा निघणारच होता एवढ्यात दारावरची बेल वाजली. त्यांनी दरवाजा उघडला, एक अनोळखी तरुण दरवाजात उभा होता.

(इथून पुढची कथा तरुणाच्या शब्दात वर्णन केली आहे..)

मी नुकताच नोकरी निमित्त नागपूर ला आलो होतो. राहायची सोय काहीच नव्हती. म्हणून थोडे दिवस आमदार निवासात राहायचं ठरवल. गावतल्या सरपंचाच्या ओळखीने आमदार निवासात राहायची सोय केली. आठवडा भर रूम शोधत होतो पण पसंद पडत नव्हती.

आज पण मी इथे त्यासाठीच आलो होतो. भाडे जरासे जास्त होते पण रूम मिळत नसल्याने शेवटी नाईलाजाने मी तात्पुरते का होईना पण तीच रूम करायचे ठरवले. घर नवीनच बांधलेले होते. दोन मजली घर होते आणि दुसऱ्या मजल्यावर एक च रूम होती ती मी भाड्याने घेतली! त्या घरात एकूण ४ माणसे होती. घर मालक (काका)त्यांची बायको, मुलगा आणि सून! काका रिटायर होऊन सध्या घरीच होते तर त्यांची बायको (काकी) आणि सून (राणी वहिनी) गृहिणी होत्या. त्यांचा मुलगा (दादा) इंजिनिअर होता. कंपनी मध्ये चांगल्या पदावर कामाला होता.

दुसऱ्या दिवशी मी सामना सकट खोलीवर रहायला आलो.

काकांनी दादाला मला रूम दाखवायला आणि माझं साहित्य वर न्यायला मदत करायला सांगितल. मी रूम मध्ये सर्व साहित्य व्यवस्थित लावल. रूम मध्ये एक सिंगल कॉट फॅंन टेबल व दोन खुर्च्या अगोदर पासूनच होत्या. गरम पाण्यासाठी सोलर बसवलेला होता. टॉयलेट बाथरुम पण आतमध्येच होते. एकूण काय तर सगळ काही परफेक्ट होत. पैसे थोडे जास्त मोजावे लागणार होते एवढं एकच दुःख होत. राहायची सोय तर झाली होती आता जेवणाची सोय करणे गरजेचे होते. ८ दिवस हॉटेल मधे खाऊन खाऊन वैताग आला होता. मी मस्त पैकी अंघोळ वगेरे आटोपून ऑफिस ला जायला निघालो. मी रूम ला लॉक केलं आणि बाहेर पडलो.

संध्याकाळी घरी येतानाच जेवणाच पार्सल घेतल आणि खोली वर आलो. माझा ऑफिस टाइम सकाळी १० ते संध्याकाळी ५ पर्यंत होता. खोलीवर यायला संध्याकाळचे ६ वाजले. येऊन छान पैकी अंघोळ केली आणि सोबत आणलेले जेवणाचे पार्सल काढून आरामात जेवत बसलो. जेवता जेवता माझी नजर सहज खिडकीतून बाहेर गेली तर बाहेर वहिनी वाळत टाकलेले कपडे काढत होती. मी जेवता जेवता तीच निरीक्षण करू लागलो. दिसायला एकदम गोरीपान होती. साडी नेसली होती तिने. केसांचा वर अंबाडा बांधला होता. ती वळणीवरचे कपडे काढायला हात वर केला की तिच्या उरोजांची आणि ढुंगणाची एक लयबद्ध हालचाल होत होती. माझं जरी तिच्यावर लक्ष होत तरी तीच माझ्याकडे अजिबात लक्ष नव्हत. मी आरामात जेवणाची व तिच्या मादक देहाची चव घेत होतो. संध्याकळ चा वारा तिच्या केसांच्या बटा उडवत होता. त्या सावरताना तिची होणारी दमछाक पाहून मला एकदम झकास फिलिंग येत होत. तिच्या नकळत तिच्या देहाचं अमृत नजरेने पित होतो मी. पाहता पाहता तीने सर्व कपडे काढून (तिचे नव्हे वाळत घातलेले) बादलीत भरून खाली निघून गेली. जाताना तिची पाठमोरी आकृती आणि मटकनारे ढुंगण मात्र माझ्या डोळ्यात रुतून बसले!

रात्री मी खाली काकांकडे गेलो. काका जेवून हॉल मधे शतपावली करत होते. तर काकी रामायण मालिका पाहत होत्या. दादा अजून ऑफिस मधून आला नसावा. वहिनी कीचेन मधे काहीतरी करत होती.

” काका रूम बाकी छान आहे मला आवडली. भाड्याची चिंता करू नका मी वेळच्या वेळी देईनच. पण सध्या माझी जेवणाची सोय नाही झाली अजून तुमच्या ओळखीचं कोणी आहे का जे घरगुती जेवण देतील. बाहेरचं जेऊन कंटाळा आला ८ च दिवसात मला.”

काका बोलायच्या आत काकीच म्हणाल्या..

” अरे बाहेर कुठे जायला हवं आम्ही देतो ना तुला दोन वेळच जेवायला. नाहीतरी दादासाठी सकाळी डब्बा करावाच लागतो आम्हाला. त्या सोबत तुला पण देऊ. पैसाच काय ते तू काकासोबत बोलून ठरव. काय मग चालेल ना ?”

” अं हो हो चालेल ना.

जो काही बाहेर मेस चा रेट असेल तो दे ! जास्त काही नको आम्हाला. “

” धन्यवाद काकी. मला मोठा प्रश्न पडला होता. जेवणाच काय करायचं म्हणून पण आता काळजी मिटली.” अस म्हणून मी सुटकेचा निःश्वास टाकला.

” बर मग आजच्या जेवनाच काय? थोड अगोदर बोलला असतास तर आमच्या स्वयंपाका सोबत तुझ पण केला असता की” काकी म्हणाल्या.

“अहो नको नको आज मी बाहेरून घेऊन आलो होतो. जेवण. उद्या सकाळ पासून येईल मी.”

“ठीक आहे ये.. आणि लाजू नकोस आपलच घर समज काय? ” काका म्हणाले.

“हो काका. चला येतो मी शुभ रात्री “

अस म्हणून मी वर खोलीत आलो. जेवणाचा आणि राहायचा प्रश्न सुटला होता. आज मला शांत झोप लागणार होती. मी बेडवर पडून डोळे झाकले आणि समोर वहिनीची पाठमोरी आकृती तरळली! ओठावर एक गोड स्मित हास्य उमटले.

दुसऱ्या दिवशी सकाळीच मी उठून ऑफिस ला जायला तयार झालो. खाली येईन काकांना आवाज दिला. काकांनी आत बोलावलं.

” अरे डब्बा तयार आहे. पण तू नाष्टा करून जात जा रोज त्यासाठी कुठे बाहेर जात बसणार आहेस. आणि याचे काही मी पैसे नाही मागणार बर का”

“अहो काका कशाला उगाच वहिनी ना त्रास माझ्यामुळे मी बाहेर केला असता की नाश्ता”

तेवढ्यात आतून वहिनी उपमा आणि चहा घेऊन आल्या.

“भाऊजी त्यात कसला त्रास सगळ्यासाठी करतेच ना रोज त्यात तुमचं केलं तर इतकं काही काम वाढणार नाही माझं”

प्रथमच तिचा आवाज कानावर पडत होता. अतिशय गोड आवाज होता. ऐकुन कान तृप्त झाले. आणि त्यांच्या हाताला पण कसली भारी चव होती. खूप दिवसांनी घरी असल्यासारखे वाटले. मी नाष्टा करून काकांचे आभार व्यक्त केले. डब्बा घेतला आणि ऑफिस गाठलं.

असेच दहा बारा दिवस गेले. रोजच रूटीन सुरू झालं. दिवसभर ऑफिस. संध्याकाळी घरी आल की चहा पित पित वहिनीला कपडे काढताना गच्चीवर न्याहळ ने . रात्री खाली जाऊन जेवण करणे सकाळी उठून नाष्टा करून डब्बा घेऊन ऑफिस ला जाने. एवढ्या दिवसात मी आता या घरात चांगलाच रुळलो होतो. त्यांना ही माझी सवय झाली होती. वहिनीचे दर्शन मात्र संध्याकाळची वेळ सोडली तर क्वचित व्ह्याचे. काकीच जेवण वाढायच्या बऱ्याचदा. आणि काका डब्बा द्यायचे. दादा मात्र या १०_१२ दिवसात सुट्टीचा दिवस सोडला तर कधीच नजरेस पडला नाही. सकाळी ८ ला बाहेर पडला की रात्री ९ नंतर घरी परतत असे. त्यामुळे माझी त्याची भेट होण्याचा प्रश्न च नव्हता.

काका काकी कधीच गचिवर येत नसत. कारण ३ मजल्याच्या पायऱ्या चढून वर येणे म्हणजे त्यांच्या साठी दिव्यच होते. म्हणून वहिनीच सकाळी आणि संध्याकाळी कपडे वाळत टाकायला आणि काढायला येत असे. सकाळी मी ऑफिस ला गेल्यावर ती वर यायची त्यामुळे सकाळी तिला पाहायचं चुकत होत. पण संध्याकाळी मात्र तिला पाहून मनाची आणि डोळ्यांचे पारणे फिटत असे.

आज रविवार होता. मी आरामात उठून खुर्चीत बसून मोबाईल पाहत बसलो होतो. एवढ्यात दार वाजले. दार उघडले तर समोर दादा उभा होता.

” अरे अजून उठला नाहीस का? खाली नाष्टा करायला आला नाहीस तो.”

“दादा अहो आज सुट्टी आहे म्हणून जरा उशीरच झाला उठायला.” मी घड्याळात पाहत. म्हणालो ९:३० वाजून गेले होते.

“ठीक आहे येतोस खाली की वरच पाठवू नाष्टा.”

” मी येतो ना १० मिनिटात तुम्ही कशाला त्रास घेता.”

“बर तर मग मी जातो. मला जरा बाहेर जायचं आहे.”

” हो दादा” अस म्हणून मी पटकन अंघोळीला गेलो गरम गरम पाण्याने अंघोळ केली आणि चटकन झाली गेलो.

“किती उशीर केलास रे” काकी म्हनाल्या.

” रविवार ना आज म्हणून”

“आमच्याकडे रविवार वगेरे काही नसतो बर का. सगळ tya त्या वेळी तयार असत.” काकाने माहिती पुरवली

” दादा ला सुट्टी नाही का आज” मी

” सुट्टी असली तरी कामाचा व व्याप असला की रविवारी सुद्धा जावं लागत त्याला.” काकी

“अच्छा मग आज पण जावं लागलं वाटत” मी

” हो आज पण गेला आहे कामावर” काकी

अश्या गप्पा करत मी नाष्टा आटोपला.

वर जायला निघालो तर काकी ने मला थांबवलं.

” अरे राजू जरा एक काम करशील का माझं “

” काय हो काकू सांगा ना “

” ही ज्वारी आहे तिला जरा उन दाखवायचं आहे. आम्हाला वर जायला जमत नाही. तुझी वहिनी काही इतकं ओझ उचलू शकणार नाही. आणि दादा पण घाई घाई मधे ऑफिस ला निघून गेला. जरा हे वर नेऊन ठेवशील का? थोड्या वेळाने वहिनी येऊन चादरीवर पसरवून जाईन.”

” हा ठेवतो की त्यात काय एवढं”

अस म्हणून मी ज्वारी वर घेऊन गेलो आणि गचीवर ठेवली. मी माझ्या रूम मधे येऊन टाइम पास करत बसलो.

थोड्या वेळाने वहिनी बकेट मधे कपडे घेऊन वाळत टाकण्यासाठी आली. नुकतीच न्हाऊन करून आली होती बहुतेक. केसांना टॉवेल लपेटला होता. त्यांच पाणी थेंब थेंब तिच्या ब्लाऊज वर टपकत होत. मी खिडकीतून एकटक तिला वरून खाली आणि खालून वर पाहत होतो. तिने सगळे कपडे वाळत घातले. तिच्या अंगा ची नाजूक हालचाल पाहून माझ्या खाली चुळबुळ व्हायला लागली होती. तेवढ्यात तिने खिडकी तून आत पाहिलं माझी आणि तिची नजरा नजर झाली. ही आमची पहिलीच नजरेची भेट होती. तिने पण असे काही रोखून पाहिले की माझं काळीज खल्लास झालं. ती खिडकी पाशी आली आणि बोलली…

” भाऊजी ते ज्वारीची गोनी उचलायला मदत करा ना. वाळत घालायची आहे. “

मी लगेच उठून बाहेर आलो. सकाळच्या उन्हात तिच नुकतंच नहालेल रुप जवळून पाहताना माझं मन कासाविस झालं होत. मी म्हणलो…

“वहिनी चादर पसरवा मी टाकून देतो ज्वारी त्यावर तुम्हाला”

तिने लगेच चादर अंथरली आणि मी त्यावर ज्वारी टाकून दिली तीन एका साईड ला बसून ज्वारी पसरवायला सुरू केलं. मी पण मदत करावी म्हणून दुसऱ्या बाजूने पसरवू लागलो. लांब हात पोचावा म्हणून ति मधूनच खाली वाकून ज्वारी पसरवत होती. वाकल्या मुळे तिच्या ओल्या ब्लाऊज मधली घळ मला घायाळ करत होती. मी चोरून चोरून तिच्या घळी कडे तर कधी चेहऱ्याकडे पाहत होतो. वाऱ्यामुळे तिच्या केसांचा आणि देहाचा गंध नाकात दरवळत होता. ती मधूनच माझ्याकडे पाहत होती तेव्हा मी माझी नजर दुसरीकडे वळवत होतो.

मी काहीतरी बोलावे म्हणून म्हनालो …

” वहिनी तुमच्या हाताला फारच छान चव आहे बर का. सुंदर स्वयंपाक बनवता तुम्ही अगदी तुमच्यासारखा”

माझ्याकडून तिच्या आणि तिच्या स्वयंपाकाची स्तुती ऐकुन ती थोडीशी लाजली. खाली पाहत ती म्हणाली…

“काहीतरीच काय हो भाऊजी मी कुठे इतकी सुंदर आहे.”

” तुमची शप्पत वहिनी खरच बोलतोय मी.. पटत नसेल तर दादांना वीचारा की”

दादा च नाव घेतलं आणि तिचा चेहरा अचानक कोमेजला. मी समजलो की यांचं काही ठीक चाललेलं दिसत नाही.

” तुमच्या दादांना वेळ कुठे असतो तुमच्या वहिनी कडे कौतुकाने पहायला.” ती जराशी खट्टू होत म्हणाली.

” सॉरी वहिनी मला तुम्हाला दुखवायचं न्हवत”

” तुम्ही कशाला सॉरी म्हणताय. तुमची काय चुकी नाही त्यात. माझच नशीब खराब त्याला कोण काय करणार.” ती उदास होत म्हणाली.

” अहो वहिनी अस उदास नका ना होऊ तुम्ही. आता कुठे तुमचं आयुष्य सुरु झालं आहे आणि एवढ्यात तुम्ही नशिबाला दोष देत बसलात तर कस चालेल सांगा बघू.”

“मग अजून काय करू भाऊजी. जाऊद्या तो विषय तुम्ही नुकतेच नोकरीला लागले आहेत तर एन्जॉय करा. आणि लवकर लग्न करून टाका. आणि हो बायकोला वेळ द्या म्हटल. नाहीतर ती च बिचारी ची माझ्यासारखी च अवस्था होईल.”

” काय वहिनी इतक्यात कुठे लग्न करणार आहे मी. आता तर नोकरी लागली आहे ४_५ वर्ष तरी आजून विचार नाही केरणार लग्नाचा”

” तोवर काय बाहेरच खाणार की काय मग.” वहिनी माझी चेष्टा करत म्हणाली.

” आता इतकं चांगलं घरचं जेवण मिळतय की मग बाहेर कशाला जायला पाहिजे खायला.” मी पण जेवण या शब्दावर भर देत म्हनालो.

” अस होय पण हे हक्काचं नाही म्हटल भाऊजी.”

” हक्काचं नसल तरी घरचं आहे की. हक्क काय आपल मानलं की गाजवता येतो म्हटल.”

” आपल्या माणसांवर नेहमीच गाजवता येतो अस नाही भाऊजी” ती च्या बोलण्यातून नवऱ्यां बद्दल ची नाराजी स्पष्ट जाणवत होती.

मी पण मग गुगली टाकून पहिली…

” वहिनी तुम्ही आपलं म्हणून तर बघा एकदा निराश नाही होणार तुम्ही.”

” ओ भाऊजी काय पण काय बोलत आहात तुम्ही. तुमचं ठीक आहे एकटा जीव काही केलं तर फिकीर नाही हो. मला बेड्या आहेत म्हटलं पायात”

एवढ्यात खालून काकी च आवाज आला… आणि आमचं बोलणं मधेच थांबल.

राणी सारखी सेक्सी मादाळ गजकामिनी बायको असताना तिचा नवरा तिला वेळ का देत नसावा हा प्रश्न मला सतावत होता. त्यांच्या लग्नाला जवळपास दोन वर्ष झाले होती. अजून घरात पाळणा हलला नव्हता. राहून राहून मला दादा बद्दल वेगळीच शंका वाटत होती. त्याला खरच वेळ नसतो की तो मुद्दाम टाळत असेल राणीला. जर तो मुद्दाम टाळत असेल तर राणीचं नशिबाला दोष देणं स्वाभाविक होत. तिने आयुष्यभर निरस माणसाबरोबर कसे दिवस काढायचे. या विचारानेच मला खूप त्रास होत होता. म्हणजे राणी ला तर किती त्रास होत असेल या सगळ्या गोष्टींचा. मी बराच वेळ विचार करत होतो. दिवसभर हाच विचार चालू होता. शेवटी मी ठरवले की जे सुख तिला नवऱ्याकडून मिळत नाही ते आपण तिला द्यायचे. निर्णय घेतला. आता फक्त राणी ला पटवने गरजेचे होते. सकाळच्या तिच्या बोलण्यावरून तरी तिला पटवणे इतके अवघड वाटत नव्हते. जसं वणवा पेटायला एका ठिणगी ची गरज असते तसचं वहिनी ला माझी राणी बनवायला एका निवांत क्षणाची गरज होती.

संध्यााळ झाली आणि वहिनी वर कपडे न्यायला यायची वेळ झाली. मी मुद्दामच बाहेर गच्चीवर फिरत होतो. थोड्याच वेळात ती वर आली. आमची नजरा नजर झाली. मी एक खट्याळ स्माईल दिली. तिने पण स्मित हास्य केलं.

ती एक एक कपडा काढत होती.

” काय मग वहिनी दिवस भर वर आला नाहीत. हात फिरवायला ज्वारीवर” मी मुद्दाम हात फिरवन्यावर जोर देत बोललो.

” अहो भाऊजी वेळच नाही मिळाला बघा हात फिरवायला.”

” अहो वहिनी अस कस चालेल म्हटल हात न फिरवून. अधून मधून हात फिरवला तर चांगला कस टिकून राहतो बर का ज्वारीचा. आणि तुम्हाला वेळ नव्हता तर मला सांगायचं की मी फिरवला असता हात”

मी सूचक बोलून तिचा अंदाज घेत होतो. तिला ही ते समजल असावं.

” फिरवायचा ना हात भाऊजी मग तुम्हाला कोणी नको म्हटल होत का?”

” नाही म्हटल मालकिनीला विचारलेल बर नाहीतर न विचारता मुद्देमालाला हात लावला म्हणून शिक्षा व्हायची.”

” तुमचा हात फिरवल्याने मालकिनीचा फायदा च होणार असेल तर मालकीण कशाला रागवेल हो भाऊजी तुमच्यावर. उलट तिला आनंदच होईल की न सांगता तीच काम करून दिलत त्याबद्दल.” ती खट्याळ पने सूचक बोलली.

” अस्स होय. चुकलंच की माझं वहिनी वेळ निघून गेली आता उन्हाची आता हात फिरवून काय उपयोग ना.”

” म्हणून म्हणतेय भाऊजी वेळेत सगळ्या गोष्टी करा म्हणजे पश्चाताप करायची वेळ येणार नाही.”

तीच कपडे काढून कधीच झाले होते. तिच्याकडून ग्रीन सिग्नल मिळाला होता. आता वणवा भडकण्यासाठी फक्त निवांत क्षणाची गरज होती.

” चला भाऊजी मी येते सासुबईची हाक यायच्या अगोदर जायला पाहिजे. तेवढी जरा ज्वारी भरून ठेवाल का मी यांना पाठवते नंतर न्यायला.”

” वहिनी तुम्हीचं या ना भरायला ज्वारी. सासूबाईंना सांगा की ज्वारी भरून येते म्हणून.”

“का हो तुम्हाला नाही का येत भरायला ज्वारी.?”

” या तर खर मग कळेलच तुम्हाला येत की नाही ते भरायला”

” बर बर तुम्ही सुरुवात करा मी आलेच ” ती गोड हसत म्हनाली आणि कपडे घेऊन खाली गेली.

मी तिची वाट पाहत तिथेच थांबलो. १० मिनिटांनी ती वर आली मी काहीच न केलेलं पाहून ती म्हनाली …

” ओ भाऊजी तुम्ही तर हात पण लावला नाही… सुरूवात करा म्हणाली होती ना मी”

मी तिच्या जवळ जात तिला म्हणालो “तुम्ही नव्हता तर कशी सुरुवात करणार.”

जरा जरा अंधारून आलं होत अगदी जवळ चं दिसत होत पण लांब च काही दिसत नव्हत. तसही शेजारी कोणाचंही घर इतकं उंच नसल्यामुळे कोणाला काही दिसण्याचा प्रश्नच नव्हता. मी हीच संधी साधायची ठरवली.

तिच्या आणखी जवळ जात मी तिच्या डोळ्यात डोळे घालून पाहू लागलो. तिच्या टपोऱ्या डोळ्यात विलक्षण आतुरता होती. मादक चेहऱ्यावर वेगळीच चमक होती. आर्त मनामध्ये ओढ होती मिलनाची. लाल चुटुक ओठ आसुसलेले वाटत होते. मी तिचा एक हात धडधडत्या हृदयाने हातात घेतला. बोटामंधे बोट गुंफली. दुसरा हात कमरेत घालून तिला खसकन जवळ ओढली आणि माझे थरथरते ओठ तिच्या अतृप्त ओठांवर आपोआप टेकले. तिने डोळ्यांच्या पापण्या मिटून घेतल्या आणि मला गच्च मिठी मारत भरभरून रसपान करू लागली. मी पण तिच्या कंबरेला चीवळत समरसून तिच्या ओठाचे चुंबन घेत सुटलो.

तिचा खालचा ओठ विलग करत तिच्या तोंडात माझी जीभ सरकवत तिच्या जिभेला भिडविली. दोन्हीं जिव्हांचे द्वंद्व सुरू झाले. कोणीच मागे हटत नव्हते. चोखून चोखून ओठ हुळ हुळे झाले. परंतु कोणाचेच समाधान होत नव्हते. माझ्या जीवनातील तो पहिलाच प्रसंग होता. त्यामुळे मी भलताच उत्तेजित झालो होतो. खाली शॉर्ट मधे तंबू झाला होता. मी माझी कंबर तिच्या कंबरेवर आपटत त्याला घासायचा प्रयत्न करत होतो तर ती सुधा आवेगाने मला मिठी मारून तिची कंबर माझ्या कंबरेला भिडवत होती. किती तरी वेळ

आम्ही किसिंग करत होतो. शेवटी तिने आपली मिठी सैल केली आणि माझ्या गळ्यात हात घालुन लाडात येऊन म्हणाली.

” भाऊजी जरा धिरान घ्या. एकदम सगळ खायला गेलात तर अपचन होईल” तीच खट्याळ पने हसत होती.

” वहिनी उपाशी माणसाला कस खायचं ते सांगून काही उपयोग नाही बर का तो अन्न दिसल की ताव मारणारच… मग अजीर्ण होवो नाहीतर अपचन.”

” चला आता जाते मी सासू बाई वाट पाहत असतील आणि स्वयंपाक पण कराय चा आहे मला.”

” थांब ना वहिनी थोडा वेळ. ” मी लाडात येत म्हणालो

” मला पण कुठे जायची इच्छा आहे तुम्हाला सोडून पण जावं लागेल ना.” अस म्हणत तीने माझ्या ओठावर ओठ ठेवले.

तोंडात तोंड घालून किस केलं थोड्या वेळाने तीने मला थांबवल.

“चला मी जाते थोड्या वेळाने या जेवायला खाली.”

मी काहीश्या नाराजीनेच तिला सोडल.

क्रमशः