आतापर्यंत तुम्ही वाचले होते…
“काल योनीपूजा झाली ना मग आता उत्तरपूजा नको…?” वसंतरावांनी विचारले…
“ती कशी करायची…?” आशूने तोंडाचा चंबू करीत विचारले…
“दाखवतो न तुला…!” वसंतराव उजवा डोळा बारीक करीत म्हणाले…
आता पुढे…
आशूने चहा केल्यावर वसंतरावांचा कप डायनिंग टेबलवर ठेवला व आपला कप घेऊन ती खाली बसली.. पण वसंतरावांनी तिला उठवले व तिचा कप टेबलावर ठेवून स्वत खुर्चीवर बसले आणि आशूला हाताने ओढून आपल्या मांडीवर बसवलं… “आता तुझी बसायची जागा हीच” असं ते लुंगीचा फुगवटा दाबत म्हणाले… “चला.. कायतरीच…” असं म्हणत लाजत आशू त्यांच्या मांडीवर बसली… पण खालून लिंगाचं टोक तिला टोचू लागलं… मग ती हे टोक आपल्या नितंबाच्या फटीत शिरेल अशा तऱ्हेनं बसली… वसंतरावांनी डावा हात तिच्या कंबरेभोवती घातला व उजव्या हाताने ते तिला चहात बुडवलेलं बिस्किट भरवू लागले… अर्धं बिस्किट आधी खाऊन त्यांनी उरलेलं बिस्किट आशूच्या तोंडात घातलं… मग आपल्या तोंडाला लावलेला चहाचा कप त्यांनी आशूच्या तोंडाला लावला…
हे एकमेकाना भरवणे चालू असतानाच त्यांनी आशूला विचारलं… “काल कसं वाटलं…”
इश्श्श.. आशू एकदम लाजली…व तिने दोन्ही हातानी आपला चेहरा झाकला..
तिचे चेहऱ्यावरचे दोन्ही हात खाली करीत वसंतरावांनी अर्धे खाल्लेले दुसरे बिस्किट आशूच्या तोंडात सरकवले… व नंतर स्वत: चहाचा घोट घेऊन तो आपल्या तोंडातूनच आशूच्या तोंडात सरकवला… थोडावेळ तिच्या तोंडावर आपले तोंड ठेवल्यावर ते म्हणाले… “सुख वाटलं नं काल..”
आशू परत लाजली… आपला पाय मागेपुढे करीत तीने वसंतरावांच्या मानेभोवती आपला उजवा हात टाकला व आपले डोके वसंतरावांच्या छातीवर ठेवून ती डाव्या हाताने त्यांच्या गोऱ्या छातीवरचे भुरे केस कुरवाळू लागली… आपण काल खरंच सुख उपभोगलं हे सांगायची ही तिची रीत होती….
चहा पिऊन झाल्यावर वसंतरावांनी आशूला तिच्या मांडीखालून उजवा व पाठीकडून डावा हात घालून तिला उचलून घेतलं आणि ते बेडरुमकडे निघाले.. तिथे त्यांनी आधीच खाली चटई अंथरून ठेवली होती व तिच्यावर मऊ चादर घातली होती…
वसंतराव उत्तरपूजा म्हणाले होते त्याचीच ही तयारी असणार हे आशूने ओळखले… तरी ती म्हणाली… “आता काय…”
“काही नाही तू अशीच उभी रहा…” असं म्हणत वसंतरावांनी तिला साडीचा पिन केलेला पदर काढायला लावला..
मग त्यांनी स्वत:च्या हाताने तिची साडी फेडली व ती घडी करून बाजूला ठेवली…. मग त्यांनी तिच्या परकराची नाडी ओढली तसा परकर खाली गळाला व आशूच्या पुष्ट मांड्या उघड्या पडल्या…त्या मांड्यांमधला ऐवज फुलाफुलांच्या हिरव्या चड्डीने झाकला होता… केसात गजरा माळलेली ब्लाऊज व चड्डीतली आशू आता एकदम सेक्सी दिसू लागली होती. तिला तसे पाहून वसंतरावांच्या लुंगीत फडफड सुरू झाली होती. पण त्यांनी महत्प्रयासानं स्वतला आवरलं आणि ते आता आशूच्या ब्लाउजची बटन खोलू लागले… आशूच्या मोठ्या आंब्याच्या आकाराच्या स्तनांमुळे तिचा ब्लाऊज चांगलाच तटतटला होता व त्यामुळे बटन खोलणं वसंतरावांना जरा अवघड जाऊ लागलं… मग आशूने त्यांना बटन खोलण्यास मदत केली.. तो हिरवा ब्लाऊज तिच्या हातातून काढताना त्यांना तिच्या केसाळ बगलेतून घामाचा वास आला व ते एकदम धुंद झाले… पण त्यांनी पुन्हा स्वत:ला आवरले. त्यांनी स्वत:ला आवरले असले तरी पुढे आशूच्या छातीवरची मोहाची गेंदेदार फुले हिरव्या ब्रेसीयरच्या आतून त्यांना मोह पाडीत होती… पण त्यांनी त्या गेंदेदार फुलांवर हात फिरवित समाधान करून घेतले.. मग त्यांनी आशूला खालच्या चटईवर पालथे पडण्यास सांगितले…
आता वसंतराव काय करणार ते आशूला कळेना… पण वसंतरावांनी आपली लुंगी काढली व ती घडी करून बाजूला ठेवली..पण यावेळी वसंतराव लुंगीत नागडे नव्हते… त्यांनी लंगोटासारखी फक्त शिस्न झाकणारी चड्डी घातली होती. वसंतरावांना असे पाहून ते काय करणार असे आशूला वाटले व ती म्हणाली… “थांबा ना असं ते काय…”
“अगं मी काही करणार नाही… आज मी तुझ्या शरीराला तेल लावून मसाज करणार आहे…” असं म्हणून त्यांनी वाटीत थोंडसं कढत केलेलं तेल आशूच्या पाठीवर ओतलं.. व ते दोन्ही हातांनी तिची तेलानं ओली झालेली पाठ चोळू लागले… त्यांनी बराच वेळ तेल पाठीवर चोळून ते पूर्ण जिरवले ते तेव्हा आशूची काळीसावळी पाठ चांगलीच तकाकू लागली… आशूला हा अनुभव नवीनच होता… संपूर्ण आयुष्यात तिला तिच्या आईनेही असं कधी केलं नव्हतं… पण वसंतरावसारखा साहेब असलेला माणूस आपले असं लाड करतोय या जाणीवेने ती सुखावली… व तिच्या मनातल्या सर्व शंका दूर झाल्या व ती एकदम रिलॅक्स झाली…!!
पुढे चालू….