त्या अवस्थेत अजून जास्त वेळ उभा राहिलो असतो तर तिथे खाली सीटवर बसलेल्या व्यक्तीच्या कानाला किंवा नाकाला तो सहज लागला असता. त्यामुळे मी स्वत:भोवती फिरून तिला पाठीमागून बिलगून उभा राहिलो. खालून माझा ताठलेला लंड अगदी बिनधास्तपणे तिच्या घसघशीत कुल्ल्यांमधे दाबला. ती माझ्यापेक्षा उंचीने कमी असल्याने तिच्या खांद्यावरून तिच्या घनगोल वक्षांचे विलोभनीय दर्शन मला होत होते.
तिचे सर्वांग अतिशय मऊ व उबदार होते. माझ्या दोन मांड्या मी तिच्या दोन्ही मांड्यांवर बाजूने घासत, मी अगदी कुत्र्यासारखा तिच्यावर येथेच्छ चढलो होतो. मागून माझे जोरजोरात बसणारे माझे धक्के ती नवऱ्याने झवताना मारलेले धक्के असावेत तसे सहन करत होती व काही न बोलता मला तिचे सुख घेऊ देत होती. तिचे गुबगुबीत अंग रगडताना मजा येत होती.
तिचे उरोज माझ्या प्रत्येक धक्क्यानिशी असे हिंदकळत होते. हळूहळू तिने मला प्रतिसाद द्यायला सुरु केले व ती सुध्धा आपली कंबर मागे पुढे करू लागली. माय गॉड! काय फिलिंग येत होते. सारेच अफलातून. तिचे रसरशीत व टणक उरोज हाती घ्यावेत असे तीव्रपणे वाटू लागले पण गर्दीच्या बसमध्ये काहीच करू शकलो नाही.
तरीही ताठला लंड तिच्या गांडीत सारून धक्के मारणे आणि तिने कंबर मागेपुढे करत प्रतिसाद देणे हा प्रकार बराच वेळ सुरु राहिला. त्या दरम्यान माझे तोंड मागून तिच्या गालाजवळ आले होते. तिचे मुसमुसले यौवन जवळून बघत बघत मी तिला पुरेपूर वरूनच झवून काढली.
अर्धा पाऊण तास असाच गेला असेल. मग तिचा बस स्टॉप आला. योगायोगाने मलाही तिथेच उतरायचे होते. तिच्या मागोमाग मी ही उतरलो व तिच्या पाठोपाठ चालू लागलो. आता मात्र ती थोडी घाबरल्यासारखी दिसू लागली. मग मी पण सावध झालो व बरेच अंतर सोडून तिच्यामागे जाऊ लागलो. तिला सेक्सची खूप गरज आहे हे मी जाणले होते. झाडाझुडपाच्या व घरांच्या आडोशाला तिच्या मागोमाग जात जात मी तिचे घर पाहून ठेवले. आश्चर्याची गोष्ट अशी कि ते माझ्या नेहेमीच्या पाह्ण्यातलेच घर होते व माझ्या रूमपासून अगदी जवळ.
रूमवर गेलो आणि तिला डोळ्यासमोर आणत तीन चार वेळा लंड गाळला. पण तिला अंगाखाली घ्यायची इच्छा काही स्वस्थ बसू देत नव्हती. मनात कामाग्नी भडकला होता. कुठलाही धोका घ्यायची तयारी झाली होती. लंच केले आणि नंतर तास, दोन तास कसेतरी तळमळत काढले. जीवाला स्वस्थपणा नव्हता. शेवटी बाहेर पडलोच आणि काय होईल ते होईल म्हणत तिच्या घराची वाट धरली. इश्कासाठी जिवावरचे धाडस करायला निघालो होतो.
यशस्वी झालो तर आयुष्यातले बेधुंद अविस्मरणीय क्षण वाट्याला येणार होते, ना झालो तर आयुष्यातून उठणार होतो. पण मला फिकीर नव्हती. विचारांच्या तंद्रीत धडधडत्या अंत:करणाने तिच्या घरापाशी आलो.
घर कसले एक छोटासा बैठा बंगलाच होता तो. एव्हाना दुपारचा एक वाजला असेल. त्या रणरणत्या माळरानावर असलेली बंगल्यांची ती रांग दुपारच्या वेळी सुन्न पडून होती. सर्वत्र सामसूम. कुठेच कसली हालचाल दिसत नव्हती. आजूबाजूचा कानोसा घेत मी मेन गेट अलगद उघडले आणि चोरपावलांनी बंगल्याच्या पोर्चमध्ये गेलो. त्या बंगल्यात तिच्याशिवाय बाकी कोण नसेल असं उगीचच मला वाटत होतं. केवळ तेवढ्या वाटण्यावर मी जिवावरचे धाडस करणार होतो. बंगल्याच्या पोर्चमध्ये आल्यावर माझे श्वास जोरजोरात आतबाहेर होऊ लागले.
हृदयाची धडधड स्पष्ट ऐकू येत होती घशाला कोरड पडली होती. आयुष्यात प्रथमच असे काही करायला जात होतो. क्षणभर वाटले नको हा नाद. परत फिरावे. पण दुसऱ्याच क्षणी विचार केला इथवर आलो आहे आता इथून माघारी फिरलो तर नंतर खूप त्रास होईल. तेंव्हा आता आर या पार करूनच जावे.
विचारांच्या तिरमिरीत पुढे होऊन पटकन डोअर बेल दाबली. तिच्या व्यतिरिक्त अन्य कोणीही दार उघडले तर काय सांगावे याचाही मनाशी विचार केला नव्हता. आणि तिने स्वत: उघडले तरी सुद्धा मी काय बोलणार होतो ? … बराच वेळ गेला. आतून कसलाच प्रतिसाद आला नाही. मी मनाचा हिय्या करून पुन्हा एकदा दोनदा बेल वाजविली.
क्षणभर वाटले याच घरात तर ती आली होती ना? काही क्षण भयाण शांततेत गेले आणि अचानक दरवाजामागे खडखड ऐकू आली. बापरे! कोण असेल? काय होईल? पळून जावे कि काय? अंगावर शहारे आल्यासारखे झाले आणि दार खाडकन उघडले गेले. तीच होती. तीच अगदी तीच. पण अर्धवट झोपेतून उठून आल्यासारखे डोळे किलकिले व चेहरा त्रासिक झाला होता. आमची नजरानजर झाली.
मला समोर पाहताच तिच्या चेहऱ्यावरचे भाव क्षणार्धात बदलले आणि भयचकित होऊन तिने दरवाजा खाडकन बंद केला. मी तसाच पुढे झालो आणि दरवाजावर हाताने नॉक केले.
“प्लीज दरवाजा उघडा मला मदत हवी आहे”, मी काकुळतीला येऊन अंदाजे काहीही बोललो.
तरीही दार उघडले नाही. मी जणू इरेलाच पेटलो होतो. थोडा वेळ पुन्हा नॉक करून तशाच विनवण्या केल्या. मग मात्र तिने परत दार किलकिले करून अतिशय त्रासिक सुरात विचारले,
“कोण आहात तुम्ही? काय हवे आहे?”
“मी इथेच जवळ राहतो. माझ्या मित्राला रस्त्यावर अचानक चक्कर आली आहे. थोडे पाणी दिलेत तर बरं होईल” मी जे सुचेल ते पण विनवणीच्या सुरात बोललो. याचा योग्य तोच परिणाम झाला. तिने थोडा वेळ विचार केला आणि मग,
“ठीक आहे, मी आणून देते बाहेरच थांबा”, असे म्हणून ती दार बंद करून पुन्हा आत गेली. थोड्या वेळात थंड पाण्याचा तांब्या घेऊन ती दरवाजात आली व काही न बोलता तिने तो तांब्या दरवाजाच्या फटीतून माझ्या हाती दिला. अतिशय अदबीने तो तांब्या घेऊन तिचे मनापासून आभार मानले व मी बाहेर आलो.
एक टप्पा पार पडला होता. त्या तांब्यातले पाणी स्वत:च घटाघटा प्यायलो. थोडा वेळ थांबून पुन्हा बेल वाजविली. तिने दार उघडले. पण ह्यावेळी ती मघापेक्षा जास्त कम्फर्टेबल दिसत होती. मी पुन्हा आदबीने बोललो,
“मी विद्यापीठात पी. जी. करतोय. तुमचे आभार मानावेत तेवढे थोडेच आहेत. उष्माघातामुळे मित्राला चक्कर आली होती. पाणी प्यायल्यावर थोडा शुद्धीवर आला. त्याला रुमवर पोहचवून आलो.”
तिने मंद स्मित करत तांब्या घेतला. आतापर्यंत माझ्या सभ्यतेविषयी तिला विश्वास तयार झाला होता. म्हणजे मी एक डीसेंट तरुण आहे इतके तिला कळले होते. मला तेच हवे होते.
“मलाही थोडे पाणी हवे होते. घशाला खूप कोरड पडली आहे”, मी अवचित बोलून गेलो.
“हो ठीक आहे. बसा ना आत” तीपण सहज बोलून गेली. तिचा आवाज पण अतिशय गोड व सेक्सी होता.
मला मनातल्या मनात आनंदाच्या उकळ्या फुटल्या. आसक्तीला उधाण आले. मुठी आवळून “येस्स्स” असे मनातल्या मनात मी चित्कारलो. कारण मी जाणले होते “गड सर झाला आहे”. तिने घरात घेणे हीच महत्वाची स्टेप होती. कारण आता इथून पुढचा मार्ग तुलनेने सोपा होता याची मला खात्री होती.
आत जाऊन दिवाणखान्यात बसलो. ती पाणी घेऊन आली. पाणी पिता पिता मी गप्पा सुरु केल्या. बोलता बोलता पाणी तर कधीच संपले आणि आम्ही मित्र असल्यासारखे गप्पा मारू लागलो. आम्ही एकमेकाविषयी जाणून घेतले. मला तिने सांगितले कि तिचे नाव मृणाल होते.
तिचा नवरा बिजनेसमन होता व तो तीन महिन्यासाठी बिजनेस टूरवर बाहेरगावी गेला होता. सध्या ती व तिची दोन वर्षाची मुलगी असे दोघेच घरी रहात होते. आणि अधूनमधून फक्त तिचा भाऊ भेटून जात होता. मला कळायचे ते कळले. नवरा नसल्याने शरीर सुखासाठी ती खूप आसुसलेली होती.
अर्धा एक तास गप्पा मारून झाल्यानंतर आम्ही दोघेपण गप्प झालो. दोघानाही मघाशी बसमध्ये झालेला प्रकार राहून राहून मनात येत होता. पण त्यावर बोलत मात्र कुणीही नव्हते. दिवाणखान्यात एक प्रकारची विचित्र शांतता पसरली होती