अस्वस्थतेत सरकणारे ते क्षण अंजलीच्या जीवाला थरथर मिळवून देत होते. तिची बोटे कापरी झाली होती. कुठली अशी उत्सुकता होती जिने तीला त्या माणसाला मेसेज करायला भाग पाडले होते याच्याच विचारात असताना तीला स्क्रीन वर दिसलें..
…. typing
तिची अस्वस्थता अजून वाढली.
सताप्पा – नमस्कार..!
तिच्या हाताला घाम फुटला क्षणभर वाटले कि बंद करावे. कुठून उपदव्याप ओढून घेतलाय.
अंजली – हॅलो
सताप्पा – प्रसाद साहेब बरेच मेसेज केले तुम्हांला. तुम्ही रिप्लाय देत नव्हते. कुठून आहात तुम्ही?
अंजलीला पटकन काही सुचत नव्हते काय सांगावे. खरे कि खोटे? पण हा खेळ जर होणार होता तर तो खरेच होणार होता. मग प्रश्नांना बगल देत खोटे का सांगावे? जे काही असेल ते उघड उघड केलेलेच बरे असे तीला वाटले. तिने टाईप केले
अंजली – मी अंजली, प्रसाद यांची मिसेस.
सताप्पा – ओह खरंच का?
अंजली – होय. माझ्या मिस्टरांनी हे अकॉउंट काढलंय. पण मी आज पहिल्यांदाच यावरून चॅट करतीये.
सतप्पा – अच्छा.. मिस्टर काय करतात तुमचे? आणि तुम्ही?
अंजली – ते जॉबला आहेत एका प्रायव्हेट कम्पनी मध्ये. मी घर सांभाळते आणि मुलाला पण.
सताप्पा – छान मुलगा आहे का तुम्हाला? केवढाये?
अंजली – 2 वर्षाचा होत आलाय. तुम्ही कुठले आणि काय करता.
सताप्पा – मी तुमच्याच शहरात राहतोय. प्रसाद सरांनी प्रोफाईल वर दिलेली माहिती वाचलीये मी. मी एका कपड्याच्या मोठ्या शोरूम मध्ये मॅनेजर आहे. पूर्वी सोलापूरला होतो.
अंजली – बरं… तुम्ही मॅरीड आहात का?
सताप्पा – होतो 12 वर्षांपूर्वी मिसेस गेली. मुलाचं 3 वर्षांपूर्वी लग्न झालं. मी माझ्या घरात अडचण ठरायला लागलो. मग इकडं आलो. काम करतो स्वतःपुरतं कामावतो.
अंजली – अच्छा म्हणजे इकडे एकटेच राहता?
सताप्पा – हो एकटाच. सोलापुरात ज्या दुकानात कामाला होतो त्याच मालकांचं हे इथलं दुकान आहे. आलो इकडं हे बघायला. बरं चाललंय इकडं.
अंजली – हम्म.. छान.
अंजलीला थोडा आराम मिळाला. कि आपण शांतपणे समोरच्याशी बोलू शकत आहोत. तिचा मघाचा बुजरेपणा आता काहीप्रमाणात कमी झाला होता. भीड चेपली होती. समोरचा साधाच मनुष्य होता. आपण उगाच बाऊ करत होतो असे तीला वाटू लागले. नॉर्मल तर बोलू शकतोच ना?
सताप्पा – तुमचं वय कळेल का?
अंजली – माझं वय? का बरं?
सताप्पा – सहज वाटलं विचारावं. सांगू शकत असाल तर सांगा कि.
अंजली – मी 26.
सताप्पा – खूप तरुण आहात.
अंजली – हम्म.
सताप्पा – तुमच्या मिस्टरांनी हे अकॉउंट काढलंय तुम्हाला माहिते आणि तुम्ही वापरताय पण. तुम्हाला नक्की माहिते ना कशासाठी…
अंजली – हो.
सताप्पा – राग नका वाटून घेऊ. पण तुम्ही दोघं तरुण दिसताय मग तरी… मला कळल का कशासाठी?
अंजली – कसंय ना… म्हणजे यांना थोडा प्रॉब्लेम होतोय गेल्या वर्षापासून.. आम्ही ट्रीटमेंट वैगरे घेत आहोत त्याना. पण उपयोग नाही होत.. मग म्हणून यांनी मला सुचवलं कि…असं हे अकॉउंट उघडून.. कळाल ना तुम्हाला?
सताप्पा – हो.. हो.. मिस्टरांना तुमची गैरसोय होऊ नये असे वाटते ना?
अंजली – हो.. तसं त्यांचं म्हणणं आहे..
सताप्पा – आणि तुम्हाला काय वाटतं?
अंजली – मी.. म्हणजे माझं तसं नाही काही…
सताप्पा – मग ते म्हणाले म्हणून तुम्ही तयार झालात का?
अंजली – अगदीच तसही नाहीये.. म्हणजे मला पण वाटतं.
सताप्पा – मॅडम मोकळे पणी बोला. कसंय असं नको वाटायला का बाबा समोरचा कुठल्यातरी दबावात आहे. मनात काय वाटत असेल ते सरळपनी सांगून टाका.
अंजलीची मनस्थिती थोडी गोंधळली. आपण असं कस समोरच्या अनोळखी व्यक्ती समोर उघड करायचं स्वतःच मन. ह्या द्विधेत असताना. तीला वाटलं कि हे अकॉउंटच तर मधला दुवा आहे. सांगून पाहू. पुढे ठीक वाटलं तरच आणखी पुढे जाता येईल. आपण असं राहून राहुन मागे नको हटायला.
अंजली – हम्म.. गेले काही महिने मलाही जरा जास्त जाणवायला लागलं यांच्या कमतरते बद्दल म्हणून मग माझ्या बोलण्यातून एकदोन वेळा गेलं कि माझं.. म्हणजे कि समाधान नाही होत आहे.
हे टाईप करताना अंजलीची कानशिले तापली. तिने प्रसाद सोडून कोणाशीच तिच्या ह्या भावनांबद्दल चर्चा केली नव्हती. तिचे काळीज नेहमी पेक्षा थोडं जोरात धडधडत होतं.
सताप्पा – अच्छा.. आलं लक्षात. म्हणून मग हा पर्याय निवडलात.. नाय चांगलंच केलंत. अनोळखी लोकांमध्ये बदनामीची भीती नसते. आपण आपली अडचण सोडवायला जायचो आणि मग नसत्या अडचणी अजून वाढून बसायच्या. त्यापेक्षा हेच बरं.
अंजली – होना.
(सताप्पा तीला सज्जन आणि सभ्य वाटू लागला होता. तीला आता त्याच्याशी आणखी बोलावेसे वाटत होते.)
सताप्पा – या आधी असं काही केलंय का?
अंजली – नाही. कधीच नाही.
सताप्पा – अच्छा.
अंजली – तुम्ही?
सताप्पा – नाही. माझं वय आता 58 आहे. गेली 12 वर्षे बायकोशिवाय राहून मी स्वतः पुरुष आहे हेच विसरून जायला झालं होत. मुलाच्या संसारातून पण बाहेर पडावं लागलं आणि एकटा राहायला लागलो तेव्हा ह्या भावना जरा जास्त जाणवायला लागल्या. Internet आणि त्यातल्या असल्या गोष्टींचा आधार बराय.. वेळ जातो यावर. त्यातून मग असलंच काही बाही ज्यास्त बघितलं जातं. कोणी लेडीज बोलायला मिळाली मैत्री करायला मिळाली तर लै बरं ह्या अपेक्षेनी इथं येणारे माझ्यासारखे लै जण आहेत.
अंजली – मग कोणी भेटली कि नाही अशी याआधी.
सताप्पा – नाय.. खरं सांगू का. आपला फोटो पाहिलाय नां तुम्ही. लै हिरो हाय का काय मी? 100 लेडीज प्रोफाइल ला हाय टाकतो त्यात एकबी रिप्लाय नाय देत. तवा प्रयत्न करत बसायचं. तो करण्यात पण विरंगुळा हाय.
अंजली – मी तर आज पहिल्यांदाच असं कोना अनोळखी व्यक्तीशी बोलत आहे.
सताप्पा – तुम्ही खरंच लेडीज आहात नां हो?
अंजलीला या प्रश्नाचे हसूच आले.
अंजली – का बरं असं का विचारलं?
सताप्पा – नाही बऱ्याचदा काय होत. काही येडपट पुरुषच बायकांचे अकॉउंट काढून झुलवत असतात म्हणून म्हणालो.
अंजली – अरे बापरे असं पण असतं का? निराळच जग आहे बाई हे.
सतप्पा – उगाच वेळ वाया जातो आणि पलीकडचा त्याचा कसला तरी फालतू आनंद मिळवत असतो.
अंजली – हम्म.. मला नव्हतं माहीत असं काही असतं म्हणून.
सतप्पा – तुम्ही मला तुमचा एखादा फोटो दाखवू शकता काय?
अंजलीला या प्रश्नाचे खूप टेन्शन आले. आपला चेहरा त्याने पहिला तर काय होईल या शक्यतेचे गणितंच तीला सुटत नव्हते.
अंजली – माझा फोटो?
सताप्पा – अहो माझा तर इथं dp वर लावलाय मी. तुम्ही तुमचा नाय दाखवणार व्हय मग ज्यासाठी आपण बोलतोय त्याची खात्री कशी करायची?
अंजली – पण माझ्याकडे आत्ता नाहीये फोटो. मी कसा दाखवणार?
सताप्पा – एक काम करता का मग?
अंजली – काय?
सताप्पा – मी व्हिडिओ call करतो उचला आणि दोन सेकंदात बंद करा.
अंजली – आत्ता?
सताप्पा – मग त्याला काय होतंय? बोलू नका काय बी.. नुसतं चेहरा दाखवा आणि कट करा.
अंजलीला थोडा ताण आला. पण तिच्याकडे दाखवण्यासाठी खरंच तेव्हा फोटो नव्हता. ती काय करणार होती तीला समजत नव्हते. पण काही गोष्टी आता घडत आहेतच तर घडू देत असं तीला वाटलं. कारण कितीही झालं तरी प्रसादचा पाठिंबा तीला होताच.
अंजली – ठीके.
पुढल्या क्षणाला सताप्पा कडून विडिओ कॉल ची रिंग येऊ लागली. अंजलीने तीन चार सेकंद जाऊ दिले.
शेवटी तिने कॉल उचलला. स्क्रीन आली समोर चष्मा घातलेला उन्हाने रापलेला चेहरा असलेला आणि ओठांवर जाड्या भरड्या मिशा असलेला पुरुष सौम्य हसत होता. डोक्याच्या मधल्या भागात केस नव्हते. त्याने पांढरा शर्ट घातला होता.त्याने अंजलीला पाहिले आणि बोटांनीच सुंदर अशी खून केली. अंजलीने मान हलवत अभिवादन केलं आणि कॉल कट केला.
सतप्पा – तुम्ही खरंच लेडीज आहात कि.
अंजली – हो. पटलं नां?
सतप्पा – म्हणजे काय पटलं तर. निस्त पटलं नाय.. तुम्ही लै सुंदर आहात हे पण माहित झालं. Thank you बरं का.
अंजली – हो. हो.
सताप्पा – बरं. अंजली मॅडम तुम्हाला काय वाटलं आम्हाला पाहून ते नाय बोललात.
अंजली – काही नाही… म्हणजे… असं कि तुम्ही कोण आहात ते प्रत्यक्षात कळलं.
सतप्पा – तरी पण एक मत बनतं नां माणसाचं. ते तरी कळू द्या.
अंजली – मत.. असं वाटलं कि सभ्य आणि साधे आहात. तुमचं वय बऱ्यापैकी असून पण हे सगळं चांगलं वापरता येतं तुम्हाला. म्हणजे हुशार आहात.
सतप्पा – धन्यवाद मॅडम. गरज लागली कि माणूस सर्व शिकतो. ह्या गोष्टी येतात म्हणून मग एकटे पणाचा त्रास थोडा कमी होतो नां.
अंजली – हो तसा बराच काळ तुम्ही एकटेपणात काढला म्हणा.
सतप्पा – तेच तर नां मग आता असं वाटतं का बुवा कुठून तरी जरा सुख लागावं अंगाला. म्हणून मग आपलं करायचा प्रयत्न.
अंजली – हम्म.
सतप्पा – तुमचा पण प्रॉब्लेम हाये आणि माझा पण.
अंजली – खरंय.
सतप्पा – मग… करायची का मदत एकमेकांना?
अंजली – म्हणजे?
सतप्पा – म्हणजे.. तुमच्या मिस्टरांकडून तुम्हाला जे करायची संधी मिळाली आहे ते तुम्ही माझ्यासोबत करा.. त्या बदल्यात आपली गॅरेंटी कि तुम्हाला त्यात कसलीच कमी रहाणार नाय.
अंजली थोडी त्याच्या या म्हणण्याने दचकली. तीला परत शरीरात गरमी पसरत आहे असे वाटले. गरम श्वास भरत ती काही वेळ स्तब्ध झाली. मग सावरत तिने रिप्लाय दिला.
अंजली – मला असं नाही सांगता यायचं लगेच.
सतप्पा – नाय नाय.. घाई नाय.. तुमी तुमचा विचार करा तो विचार तुमच्या प्रसाद सरांना पण सांगा.. तुमाला काय वाटतं ते जास्त महत्वाचं आहे. उगं जास्त आग्रह करून मी माझा विचार तुमच्यावर लादण पण चुकीचं हाये नां.
अंजली – त्याना मी बोललीये कि माझा विचार फायनल असेल तेव्हा जे काही ठरणार ते फक्त माझ्या संमतीनेच.
सतप्पा – अरे वाह मग मी डायरेक्ट जो ठरवणारे त्यालाच इंटरव्हिव्ह देतोय म्हणा कि..
अंजलीला जरा हसूच आले.
अंजली – अहो interview काये. दोघेजन बोलून काय ठरतंय ते ठरवतोय. मी थोडीच तुमचा interview घेतीये. तुमचं पण काही म्हणणं असू शकतंच कि.
सतप्पा – मॅडम तुम्ही खूप चांगल्या मनाच्या दिसता. कारण येवढ्या सोज्वळ पणानी कुणीच बाई पुरुषाशी या विषयावर इतकं सहज नाय बोलत. बाई म्हणून थोडं वरचढपणा घेतातच. काहीतर नुसता dp बघून लगीच धुडकावून लावतात.
अंजली – अरे बापरे असं अपमान करून काय मिळतं? कशाला असं उद्धट पणे वागायचं? मला नाही जमत बाई असं.
सतप्पा – म्हणून तर म्हणलो. मॅडम कसंय मी काय त्यांचं चुकतंय असं नाय म्हणत. ज्याची त्याची चॉईस असती शेवटी. पण ह्याबाबतीत बऱ्याच स्त्रिया पूर्ण विचार करत नाही बघा.
अंजली – कसला विचार?
सतप्पा – म्हणजे मी एकटा आहे. माग पुढं तसं आडकाठी कोणाची नाय. त्यात मनातून स्त्री सुख हवंय ही भावना लईच जबरदस्त आहे. त्यामुळं एखाद्या स्त्रीनी चान्स दिला कि तीला आयुष्भर लक्षात राहील असा अनुभव देण्याची पण इच्छा आहे.
अंजली – पण हे तुमचे विचार झाले.
सतप्पा – मग किमान माझे विचार काय हायेत ऐकायला तर समोरच्यांनी थांबावं. लगीच धुडकावून लावल्यावर समजल कसं?
अंजली – बरोबरे.
सतप्पा – माझा संपूर्णच्या संपूर्ण शारीरिक क्षमतेचा वापर मी त्या स्त्रीला करू देणार कारण माझ्याकड नक्कीच त्यावेळी ती स्त्रीच पर्याय असल. म्हणजे तीला मी शंभर टक्के मिळणार. तिचं सुख हमखास ज्यास्त असणार.
अंजलीला खरंतर हा मुद्दा बरोबर वाटला.
सतप्पा – दुसरं असं का मला समोरच्या बाईच्या इज्जतीची फिकीर आहे. तीला माझ्याकडन बदनामीचा धोका नाय. छछोर तरुण पोरांसारखं मी नाय वागायचा.
अंजली – बराच विचार करून ठेवलाय तुम्ही तर.
सतप्पा – हा मग. समोरच्याला नीट पटाया नको का. आणि मी जे बोलतोय ते मनापासणं आहे. बाकी आता तुम्ही जस ठीक समजाल तसं.
अंजलीला सतप्पाने सांगितलेले मुद्दे खरंतर मनापासून पटले होते. हा माणूस एकटा आणि वयस्कर असल्यामुळे कुठलाही धोका नव्हता. वय जास्त असल्यामुळे त्याच्याकडून मानसिक गुंता होण्याची शक्यता नव्हती.
अंजली – तुमच्या सोबत कोणी रूममेंट वैगरे नाही ना राहत?
सतप्पा – कोणी नाही. मी एकटाच राहतो. दोन खोल्यांची जागा आहे. भाड्याने घेतलीये. कोणाची एक नां दोन आपलं आपलं राहायचं डबा येतो जेवणाचा. ददात नाय आपल्याला कसली.
अंजली – ok.
सतप्पा – एक प्रायव्हेट विचारू काय?
अंजली – हम्म.. विचारा.
सतप्पा – तुम्हाला काय आवडतं?
अंजली – कशा बाबतीत.
सतप्पा – हेच कि sex मधी.
अंजलीच्या हाताला परत कंप सुटला. तीला सतप्पा सोबत एका कोपऱ्यात घेरल्या गेल्याची अशी जाणीव झाली. पुरुष संधी शोधून घेरण्याचा प्रयत्न करतोच याचा अनुभव तीला आधीही मिळालाच होता.
अंजली – मला नाही सांगता येणार.
सतप्पा – अहो मॅडम.. मला जर संधी मिळाली तर तुमची आवड ध्यानात ठेवूनच मी वागीन. यात लाजायचं काय? जशी आपली आवड असती त्या प्रमाण सांगून मोकळं व्हा.
अंजली – कसं सांगू म्हणजे असं.. मी नाही कधी विचार केला याचा.
सतप्पा – बरं समजा भेटलात तर सांगणार ना?
अंजली – भेटले तर?
सतप्पा – हा.. म्हणजे मी कोण कसा आणि काय हाये तुम्हाला प्रामाणिकपणानं बोललो मी. तुमचं मत जर बनत असलं तर भेटू कि आपण.
अंजलीला पटकन काय बोलावं सुचेना. तीला खरंतर आता खूप प्रमाणात सतप्पा बद्दल अश्वस्थ वाटू लागलं होत. पण तरीही लगेच भेटण्याचा मनसूबा बनवण्या इतपत तिची इच्छा शक्ती पोहोचत नव्हती.
अंजली – मला 2 दिवस देता का? भले मी ठरवणार असले तरी मला यांच्याशी चर्चा करावीच लागेल. 2 दिवसांनी मी नक्की सांगेन तुम्हाला.
सतप्पा – बरं बरं. अंजली मॅडम तुमचा निर्णय होकारात असावा याला मदत म्हणून मी काही दाखवू का तुमाला तुमच्या परमिशन नी.
अंजली – काय ते?
सतप्पा – रागावू नका पण ते ह्या सगळ्यात लै महत्वाचं हाये.
अंजली – सरळ सांगा ना प्लिज.
सतप्पा – माझ्या अवजाराचा फोटो बघणार का?
अंजली – कशाचा?
सतप्पा – माझं अवजार… लिंग माझं.
अंजली परत दचकली तो तीला त्याचे लिंग बघायला सांगत होता. काय करावं? काय विचार करेल तो मी हो म्हणाले तर? विचार काय करायचा तो त्याने मी चॅट करायला बसले तेव्हाच केला असेल नां? हो तरी कसं म्हणायचं.
सतप्पा – बरं बरं.. बहुतेक तुम्हाला लाज वाटायली. मी पाठवतो. तुम्ही बगा. 2 दिवसांनी मला कळवा काय ते. मी येतो आता.
असं type करून त्याने एक फोटो टाकला. अंजली भयानक शरमली पण तीला एक बरे वाटले कि तो खरंच खूप सभ्य होता. त्याने तीला अजिबात अवघडू न देता जे बोलायचे ते बोलुनही घेतले आणि अंजलीला लाज येईल असा सवंगपणा पण केला नाही. सतप्पा ऑफलाईन गेला होता. अंजली स्तब्ध होती. समोरचा फोटो अजून तिने पहिला नव्हता. तिने खाली स्क्रॉल केलं आणि तीला ते दिसलं. काळ्या जड पोटाखाली दाट कुरळ्या केसांच्या झुपक्यातून ते तुतारीसारखं वरच्या बाजूला वळलं होतं. त्याचा टोप काळा जांभळा होता. जाडजूड शिरांच्या जाळ्यानी ते अतिशय भयानक दिसत होतं. तिच्या नवऱ्याच्या लिंगाहून भयानक मोठ आणि कठीण. अंजलीची वासना उफाळून बाहेर आली. काय वाटेल त्या लिंगाने सामगम करताना. त्या कल्पनेनेच तीला उत्तेजनेची कळ सर्वांगात भसकन पसरलेली जाणवली. तिने तिची पॅन्ट खाली केली आणि पटकन स्वतःच्या पॅन्टीत हात घातला. ते लिंग पाहून ती स्वतःचा मदन्मनी चोळू लागली. एक हात तिच्या स्तनाचा निप्पल चूरगाळू लागला
“आआआह्ह्हह्हह्ह…” ती किंचाळली.
पुढील काही सेकंदात तिचा भयानक कडेलोट झाला.
तिच्या मनाने काही घेतले होते. तिचा ठराव पास झाला होता.
– क्रमशः
लोकप्रिय आणि नवनवीन कथा संग्रह
कथा योग्य मार्गाने पुढं सरकत आहे 👌👌👍👍