“अंजली!” प्रसादने कुशीवर झोपलेल्या अंजलीला हाक मारली.
“काही बोलायचं होतं.” प्रसाद म्हणाला.
“हा बोला. ” अंजली वळत म्हणाली.
“अंजु मला असं वाटतंय तुझ्या प्रॉब्लेमचं समाधान सापडलंय… पण मोठा पार्ट यात हा आहे कि तू मोकळेपणाने हे कबूल करावं कि माझ्या शारीरिक कारणामुळे तुझी कुचंबना होते. तू जोवर तुझी अडचण खुलेपणाने आणि प्रामाणिक मनाने मला सांगत नाहीस तोवर मी तुला हा उपाय सांगू शकत नाही. तसं सांगणं म्हणजे तुझ्यावर लादल्यासारखं होईल.” तो तिच्याकडे शांतपणे बघत म्हणाला.
अंजली उठून बसली. सैलावलेल्या केसांची गाठण घट्ट करत ती प्रसाद कडे पाहू लागली. तिच्या चेहऱ्यावरची अस्वस्थता त्याला स्पष्ट दिसत होती.
“खरंतर मलाच आज या विषयावर काही बोलायचे होते. काही घडलेलं सांगायचं होतं. पण भीती वाटते कि तुम्ही माझ्याबद्दल काय विचार कराल. मी चुकीची वागली असेल तर प्लिज तुम्ही मनात कसलाही आडपडदा न ठेवता मला शिक्षा द्या.” ती त्याच्या जवळ सरकून बसली.
“असं का बोलतीयेस काय झालंय एवढं?” प्रसादला आतून कळून चुकले होते कि अंजली त्याच्याशी काय बोलणार आहे. त्याचे त्याला समाधान पण वाटतं होते कि ती त्याच्याशी प्रामाणिक आहे.
“आज आपण मॉल मध्ये गेलो तिथे… तिथे तो सेल्समन तुम्ही जवळ नसताना मला.. मला.. म्हणजे.. उघडपने माझ्याशी फ्लर्ट करत होता.” ती म्हणाली.
“अगं पुरुष असेच असतात बरेचसे. त्यातं तुझी काय चूक?” प्रसाद तीला कवेत घेत म्हणाला.
“तसं नाही प्रसाद एवढ्यात मी माझ्या भावनांना बांध घालायला अतिशय असमर्थ होत चाललीये असं मला वाटतंय. कारण… ” एवढं बोलून ती शांत झाली.
“काय? अगं बोल ना! मनात काहीही शंका न बाळगता बिनधास्त बोल अंजु. काहीही होत नाही. तू मला ओळखतेस ना? मग? स्वतःला मागे खेचू नकोस.” प्रसाद म्हणाला.
“प्रसाद मी त्या माणसाला विरोध करू शकत नव्हते. आधी सारखं मला रिऍक्ट करताच आलं नाही. त्याला प्रतिसाद देताना माझा तोल त्याच्याकडे जात होता. त्याचं ते… त्याचं कमरेखाली झालेला मोठा आकार… माझं लक्ष तिकडे जात होतं आणि.. आणि नेमकं त्याने तेच.. ओळखलं… तुम्ही सोबत आला नसता तर कदाचित… कदाचित.. तो म्हणेल त्या दिशेला मी गेले असते. मी स्वतःला एवढं कमजोर कधीच बघितलं नव्हतं. असं का होतंय प्रसाद? मला भीती वाटते. अशी एखादी चूक मला आयुष्य भरासाठी पश्चाताप करायला लावेल. मला खूप शरम वाटतीये.” अंजली म्हणाली.
ह्यातला काही भाग प्रसादला माहित नव्हता. अंजूला त्याचे तीला पाहून फुगलेले पौरुष पॅन्ट मधून दिसलें आणि ती त्यामुळे चळली. प्रसाद आता समजून चुकला होता कि तीला तिच्या स्त्रीत्वाला सुखवणारी दमदार गोष्ट हवी होती. त्याला जाणवले कि तिच्या आकर्षणाचा केंद्र तोच होता.
” शांत हो अंजु. अशी गोष्ट एखाद्या पुरुषाकडून तुझ्या बाबतीत होणे मी तरी स्वाभाविक मानतो. तेव्हा असं होणं इतकं मनाला लावून घेऊ नकोस. आता राहिला तुझ्या मनाचा कल. तुझं शरीर मनाविरुद्ध बंड करतं आणि मग तुझं मनही शरीरासोबत वाहू लागतं ह्यात तुझा दोष नाही परिस्थितीच तशी आहे. माझ्याकडून तुझी एखादी नितांत गरज भागवली न जाणं आणि त्यासाठी तू तडपत राहणं मलाही अजिबात रुचत नाहीये. आपण असं करू शकतो. ” प्रसाद मोठी गोष्ट बोलायला जाणार होता त्यासाठी त्याने थोडा पॉज घेतला.
“कसं? ” अंजलीने विचारले.
” गैरसमज करून घेऊ नकोस अंजली पण असा एक मार्ग आहे. तुला कधीही पश्चाताप करावा लागणार नाही आणि तुझी अडचणही दूर होईल. यात माझ्या मर्जिचाही समावेश असल्यामुळे तुला कसलाही अपराधीपणा वाटणार नाही.” प्रसाद थोडा सावधपनेच सांगत होता.
” तुम्ही नेमकं काय सुचवताय?” तिने विचारले.
“सांगतो… पण त्याआधी..” असे म्हणतं त्याने तीला जवळ खेचली आणि तिचे गाढ चुंबन घेतले. त्याचा एक पंजा तिच्या डाव्या स्तनावर आला. अंजलीने त्यावर हात ठेवत तो आणखी जोरात दाबला. ती त्याला समरसून चुंबनात साथ देऊ लागली. हळूहळू दोघांचेही कपडे निघत गेले. प्रसादच्या लिंगात नेहमीपेक्षा थोडे जास्त त्राण आले होते. अंजली त्याचे स्नायूयुक्त शरीर डोळे मिटून अनुभवत होती. तिने त्याच्या कडक पोटावरून खाली हात नेत त्याच्या लिंगाला हातात घेतला आणि हलवू लागली. तिला तो स्पर्श अतिशय आवडतं असे. प्रसाद तिचे गोडस निप्पल चोखत होता. तिच्या शुभ्र कायेवर त्याचे हात बेछुट पणे फिरत होते. अंजली प्रसादच्या आकारावर समाधानी होती. त्याचे लिंग सहा इंच लांब आणि व्यवस्थित जाडीचे होते. ती आत्ताचे क्षण मनापासून एन्जॉय करणार होती.
पण…बंद डोळ्याआड मात्र तिच्या मनात दुपारचे विचार वर येऊ लागले.. त्या माणसाने केलेला स्पर्श.. त्याचे ते धाडस.. तिचे ते दृश्य वारंवार पाहून काहीप्रमाणात घसरणे. त्याच परिस्थितीचा फायदा घेत त्याने उघड उघड मांडलेला प्रस्ताव. हा व्याभिचार तीला खूप उत्तेजित करत होता पण त्याला अपराधीपनाची किनार होती. प्रसादने कोंडम चे पाकीट फोडल्याचे तिने ऐकले. पॅंटी काढून ती पण सिद्ध झाली. मांड्या पसरवून तिने प्रसादला स्वीकारले. आज तरी तिच्या अपेक्षा नक्कीच खूप वाढल्या होत्या. प्रसाद प्रवेश करता झाला. अंजलीच्या योनीने त्याला सहज घेतले कारण त्या विचारांच्या उष्म्याने ती चांगलीच पाघळली होती.
” ओह्ह्ह… स्स्स्स्स प्रसाद… ” ती कळवळली.
तिच्या त्या मादक आवाजानेच प्रसादचे लिंग खूप तणावले. तो पुढे मागे करू लागला.
“अंजु… डिअर… तुला.. हवंय ना हे सुख…?” त्याने विचारले.
“येस्स… प्रसाद…हवंय मला.. ” तिने अस्वस्थपने कंबर प्रसादच्या हालचालीसोबत हलवायला सुरुवात केली. तिचं असं मादक वागणं प्रसादला सहन झालं नाही.
“ओह्ह… अंजु… येस्स… I cant control…” असे म्हणत तो झडू लागला.
“प्रसाद प्लिज थोडावेळ.. प्लिज….” अंजली कळवळली.
पण प्रसाद शांत होऊ लागला. आजतर अगदीच निम्न दर्जाचा त्याचा प्रणय त्याच्याकडुन घडला होता. अंजली खूप निराश झाली होती. प्रसाद बाजूला झाल्या झाल्या ती बाथरूम मध्ये गेली. तिने डोळे मिटले आणि दुपारी घडलेल्या गोष्टीवर तिचे मनमंथन चालू झाले. उष्मा पसरत गेला. तिची बोटे तिच्या स्त्रित्वाच्या अवयवांना छेडू लागली. दुपारचा सेल्समन तिच्या डोळ्या समोर आला त्यासोबतच निरनिराळ्या प्रकारच्या शक्यतांनी तिचं मन विचार करू लागलं. त्या व्यभीचारी विचारांच्या साहाय्याने तिने उत्तेजनेचा चर्म बिंदू गाठत हलका स्खलनाचा अनुभव घेत स्वतःला मोकळे केले. पण तरीही मनातली रुख रुख तशीच ठेऊन ती बाहेर आली.
अंगावर मघाचीच नाईटी चढवत ती प्रसादला सामील झाली. प्रसादच्या खांद्यावर डोकं टेकवत तिने त्याला एका हाताची कव दिली.
“अंजु! पाहिलंस ना. काहीही साध्य होत नाहीये माझ्यासोबत. तूझ्या मनाजोगत घडण्यासाठी मी सुचवत आहे कि आपण बाहेरची मदत घ्यावी.” प्रसाद उघड झाला. अंजलीने तिची मिठी आणखी दृढ केली.
“आपण कोणीतरी तुझ्यासाठी निवडू असे मला वाटते.” प्रसाद पुढे म्हणाला.
“प्रसाद एवढं सोपं वाटतंय का हे? याचे परिणाम काय होऊ शकतात याचा विचार कोण करणार?” ती म्हणाली.
“मी तुझ्यासोबत असल्यावर परिणामांची चिंता तू का करतेस. या गोष्टीसाठी मी तुला पाठिंबा देतोय. त्यामुळे वाईट वाटून घेणे, स्वतःला दोष देणे हे सगळं का करायचं? तू या गोष्टीकडे फक्त गरजेपूरतच पाहू शकतेस.” प्रसाद तीला समजावत होता.
“मला भीती वाटते प्रसाद.” अंजली त्याला खेटत म्हणाली.
“कसली भीती? अगं माझा पाठिंबा असताना आणि सरक्षण असताना कसली भीती ठेवतेस मनात. तुला कोणी काही करू शकत नाही. पण तू सुखालाही पारखी व्हावीस आणि असं निरस आयुष्य काढावं हे मला पटत नाहीये.” प्रसाद म्हणाला.
“हम्म!” अंजली ने मिठी आणखी दृढ केली. दोघेजन झोपेचा प्रयत्न करू लागले.
अंजली मघाशी प्रसादला खरंतर म्हणाली कि तीला भीती वाटते. पण ती हे सांगायला धजली नाही कि, ती भीती तीला इतर कोणाची वाटत नसून स्वतःचीच वाटत होती. ह्या शरीर सुखाच्या लालसेत ती वाहत जाऊन संसाराचे नुकसान तर नाही ना करून घेणार अशी भीती तिच्या मनात होती. पण स्वैराचारला मनाशी संबंधित न ठेवता केवळ शरीरसुखापुरते मर्यादित ठेवले तर आपल्याला समतोल साधता येईल या विचाराने तीला हायसे वाटले.
अचानक तिने उठत प्रसादला हाक मारली. तो पण अजून झोपेच्या अधीन झाला नव्हता.
” प्रसाद तुम्ही हे म्हणताय आणि समजा मी यासाठी जरी तयार झाले तरी तुम्ही हे करणार कसं?” तिने विचारले.
“तुझी मनाची तयारी कर मी बाकी सगळं पाहतो.” प्रसाद म्हणाला. त्याला आता हे कळून चुकले होते कि अंजली बऱ्यापैकी सकारात्मक होतं चालली आहे. कारण असा चौकस प्रश्न तिच्याकडून पहिल्यांदाच आला होता.
****
दुसर्यादिवशी अंजलीला प्रसादने दुपारी whatsapp वर एक लिंक पाठवली आणि एक पासवर्ड.
अंजु – हे काये??
प्रसाद – मी सोशल मिडिया वर एक अकौंट तयार केलंय.
अंजु – का? आहे कि तुमचं आधीच.
प्रसाद – हे दुसरं आहे. तुझ्यासाठी आपल्याला मेट शोधायचा आहे ना?
अंजु – मेट?
प्रसाद – हो बेड मेट.. जो तुला बेडमध्ये समाधान मिळवून देईल.
अंजु – अहो पण मी कुठे अजून हो म्हणालीये?
प्रसाद – नाहीतरी कुठे म्हणालीयेस.. कमॉन अंजु.. तुला सध्या तुझी गरज महत्वाची आहे कि समाजाने बनवलेली तत्वे. ज्यांचा विचार तुझा स्वतःचा नवरा पण करत नाहीये?
अंजु – खूप लवकर लवकर होतंय हे असं वाटतंय मला.
प्रसाद – कशासाठी वेळ घेणार आहोत आपण?
अंजु – माझ्यापेक्षा तुम्हालाच घाई झालीये असं दिसतंय. मला विचार करू दया. मी उद्या सांगते तुम्हांला नेमकं काय ते.
प्रसाद – होपफुली पॉजिटीव्ह असेल.
अंजु – कोणाला माहित.
ह्या विषयावर त्या दिवशी त्यांचं बोलणं समक्ष झालं नाही. त्याना मेसेजिंगचा पर्याय सोपा वाटला.
दुसऱ्या दिवशी पण दुपारच्या जेवणा पर्यंत अंजलीचा काहीही मेसेज आला नाही तेव्हा प्रसादने परत मेसेज केला.
प्रसाद – मग? पूढे?
काही मिनिटे अशीच गेली आणि मग अंजुचा मेसेज आला.
अंजु – हम्म.. पुढे.. काही गोष्टी विचार करून बघितल्या आणि काही ठरवलंय.
प्रसाद – तू जो काही विचार केला असशील तो अगदी मनमोकळे पणाने मला सांग. I am ready.
अंजु – सर्वात पाहिले. मी ते अकॉउंट वापरणार नाही. ते तुम्ही वापरा आणि सर्च करा.
म्हणजे ह्यासाठी अंजली तयार झाली हे उघड होते.
प्रसाद – ok.
अंजु – तुम्ही जे कोणी निवडाल त्यांच्याशी नंतर मी चॅट करेन.
प्रसाद – no problem.
अंजु – माझा कुठलाही फोटो वैगरे कोणालाच दाखवू नका.
प्रसाद – तू म्हणाल्याशिवाय नाहीच.
अंजु – आणि महत्वाचे मी निवडलेली व्यक्ती फायनल असेल.
प्रसाद – नक्कीच अंजु तू म्हणशील तसेच होईल.
अंजु – आणि अजून एक… I love u so much.
प्रसाद – लव्ह यू राणी!!
****
प्रसादने ते अकॉउंट वापरत सोशल मीडिया वरील निरनिराळे थ्रेडस शोधत असताना त्याला एक थ्रेड दिसला. “cuckold husbands” त्याच्या स्वतःच्या विचारसरणीशी मिळते जुळते असे काही. ज्यात काही वेगळ्या विचारांचे नवरे स्वतःच्या बायकांना इतर पुरुषांशी संभोग करताना पाहून उत्तेजित होत होते. जसे त्याने ते थ्रेड्स पहायला सुरुवात केली तसेतसे त्याला ही गोष्ट जाणवली कि आपणही यात उत्तेजित होत आहोत. त्याला स्वतःबद्दल हा शोध लागला होता. हे सर्वच अतिशय धाडसी वाटतं असल्या कारणाने त्याची उत्तेजना स्वाभाविक होती. पण पुढाकार कसा घ्यावा हे त्याला सुचत नव्हते मग निरनिराळ्या पुरुषांच्या अकॉउंट्स ना त्याने संपर्क करायला सुरुवात केली. त्यात त्याला असे समजले कि ज्या पुरुषाला आपण आपली स्त्री देणार आहोत त्याला “bull” असे म्हटले जाते.
अशी अकॉउंट्स खरेतर जास्त होती. त्याने स्वतःच्या हेतूबद्दल काही पुरुषांशी चर्चा केली. जवळ जवळ सर्वच जण त्याची ऑफर घ्यायला तयार होते. पण शेवटी निर्णय अंजलीला घ्यायचा असल्या कारणाने त्याने त्यांची जुजबी माहिती घेत त्याना झुलवत ठेवले होते. त्या पुरुषांकडून त्याला त्यांचे फोटो आणि बाकीही बरीच माहिती मिळाली होती. काहीजण खरेच चांगलेच तगडे पुरुष होते जे अंजलीला अगदी सहजगत्या सुख देऊ शकत होते. त्यात मॅरीड बॅचलर्स दोन्ही कॅटगरीचे पुरुष होते. प्रत्येकाने अंजलीचा फोटो बघायला मागितला होता. काहीजण तर तिच्याशी बोलण्यासाठी आग्रही होते. साधारण पंधरा दिवस यात गेल्यावर एका संध्याकाळी प्रसादने अंजलीसमोर हा विषय काढला.
” अंजु! तुला काही विचारायचं नाही त्या दिवशी आपलं जे बोलणं झालं त्याबद्दल? कि बुवा कुठवर आलंय वैगरे? ” प्रसादने विचारले.
“हम्म.. बोला.. मी नाही काढला तो विषय पण तुम्ही थोडीच थांबलात.” अंजली म्हणाली.
“हम्म तुला काही दाखवायचं आहे.” प्रसाद तीला शेजारी बसायची खूण करत म्हणाला.
” हे! मी काढलेले अकॉउंट आणि त्यावर आलेले प्रतिसाद.. ” त्याने तीला लॅपटॉप दाखवत म्हटले.
“हम्म! ” जराशी बुजत अंजलीने प्रतिसाद दिला.
“ह्यामध्ये मला एक थ्रेड दिसला त्यावर मी काही पुरुषांशी बोललो. त्यातले 3-4 मी शॉर्टलिस्ट केलेत…”
“प्रसाद थांबा प्लिज… मी पहाते नंतर. माझ्याशी एवढं नका डिस्कस करू. मला नाही जमणार तसं.” अंजली त्याला रोखत म्हणाली.
” ok. Ok. I can understand अंजु. तुला जमेल तसं. पण ऍटलीस्ट मला सांगशील तरी कोण निवडलास ते. ” प्रसाद थोडं तिरकस पणे म्हणाला.
अंजलीने डोळे वर करतं मिटले आणि “हो ” एवढंच म्हणाली.
पुढल्या दिवशी जेव्हा प्रसाद ऑफिसला गेला तेव्हा काहीवेळाने सर्व उरकून अंजलीने लॅपटॉपवर प्रसादने तयार केलेले लॉगिन उघडले आणि ती ऑनलाईन आली. स्क्रिनवर मेसेंजर मध्ये काही अकॉउंट्स लिस्ट मध्ये होते. प्रसादने त्यांच्यासोबत केलेलं चॅटिंग एकेक करत वाचू लागली. काहीजण मॅरीड असून पण नव्या स्त्रीच्या लालसेने प्रसादशी बोलत होते. तर काहीजण अविवाहित होते. संभोग करण्यासाठी उत्सुक होते. प्रसादशी बोलणारे सभ्य पुरुष सुद्धा होते तर काहीजण उद्धट पणाने बोलणारे सुद्धा होते. कारण आपली स्त्री दुसऱ्याला देऊ करणाऱ्या पुरुषाला ते हलक्यात घेत होते. प्रसाद तसा अजिबात नव्हता हे पहिल्यावर नक्कीच त्यांच्या लक्षात आलं असतं. अंजलीने जवळ जवळ त्याच्या 90% चॅट्स वाचून काढल्या. पण तीला त्यात काहीच आपिलिंग वाटत नव्हतं. स्क्रोल करत अगदीच शेवटला आल्यावर तीला एक अकॉउंट दिसलं. कोकीळ उर्फ सताप्पा सोनजे. एका पन्नाशीतल्या व्यक्तीचा फोटो होता त्यावर.
तिने संभाषण उघडलं प्रसादने याला एकही रिप्लाय दिला नव्हता त्याने मात्र आठ दिवस प्रसादला good morning आणि good night चे मेसेजेस पाठवले होते. मग तिच्या कारण लक्षात आले. प्रसादने का रिप्लाय दिला नव्हता. त्याने स्वतःच्या निवडीचा मापदंड तिथे वापरला होता. स्वतःएवढे किंवा लहान, अशाच पुरुषांना प्राधान्य देत त्याने संभाषण केले होते.
अंजलीने काही सेकंद विचार केला आणि टाईप केले. ” hi “
– क्रमशः
लोकप्रिय आणि नवनवीन कथा संग्रह