थोड्यावेळाने जेंव्हा उठलो. दिपा तिची बॅग आवरत होती. मी उठुन फ्रेश होऊन कपडे घालुन हॉल मध्ये आलो. तेंव्हा स्वप्नाने मला चहा हातात दिला व मला गालावर किस करत सोफ्यावर बसली. दिपा तिची बॅग घेऊन बाहेर आली. माझ्या समोरच्या सोफ्यावर बसत चहा घेतला.
“दिपा कुठे निघालीस? आजची रात्र थांब. उद्या निघ.” मी तिला थांबण्यासाठी म्हणालो.
“नाही दाजी. मलाही थांबयला आवडल असत पण परत जायला हव. मला उद्या रिपोर्ट ऑफिसमध्ये सबमीट करायचा आहे.” दिपा हताश होत बोलली.
“दाजी, मघाशी दिदिचा फोन आला होता ना. काय म्हणाली? कधी येतेत ती परत?”
“काही नाही. नेहमीचच रडगाण. मी तिला आणायला गेल्याशिवाय ती परत येणार नाही. रागावलीय जबरदस्त.” मी तिला उत्तर देत म्हणालो.
“मग तुम्ही तिला आणायला का जात नाही. तसही तुमच ट्रेनिंग संपलच आहे.” दिपाने मला मार्ग सुचवत होती.
“हो दिपा, माझ ट्रेनिंग संपलय पण मला आता माझ्या हाताखालच्या लोकांच ट्रेनिंग द्यायचय. त्यासाठी त्यांच्या निवडीपासुन सर्व काम करायची आहेत.” मी ही माझी अडचण दिपाला समजावु लागलो.
“सर! मी एक सांगु का?” स्वप्ना आमच्या संभाषण मध्येच तोडत बोलली.
“हा बोलना.”
“सर, मी निवडीपासुन ट्रेनिंग देण्याच सर्व काही पहाते. तुम्ही उद्या मुख्याध्यापकांशी बोला आणी त्यांची तशी परवानगी घेऊन मॅडमना आणायला जा” स्वप्नाने माझ्या समोर तिचा विचार मांडला.
मी ही विचार केला काय हरकत आहे. तसे ही तिला तिच्या माणसांना ट्रेनिंग द्यायचे आहेच त्यात माझ्या माणसांनाही ती ट्रेनिंग देईल. तसेही तो पर्यंत मी परत गुंजन्ला घेऊन परत येणारच आहे. तरी सरळ हो म्हणण्या ऐवजी तिला म्हणालो “स्वप्ना तुझा प्रस्ताव चांगला आहे, पण उगीच तुला त्रास कश्याला.”
“तर तर त्रास म्हणे. हा त्रास काहिच नाही आहे. मी तुमच्यासाठी काहिही करायला तयार आहे.” स्वप्ना रागावुन बोलली.
मी हि तिच्या पुढे नमते घेत म्हणालो “ठिक आहे. जर मुख्याध्यापकांनी परवानगी दिली तर तसेच करेन.”
“नाही दाजी परवानगी मिळवाच आणि तिला घेउन याच. दिदिचा स्वभाव तुम्हाला माहीतच आहे. आयुष्यभर तुम्हाला हा किस्सा हिणवत राहिल.” दिपा मला आग्रह करत होती.
मी तिला म्हणालो “ठिक आहे. ते सर्व उद्या बघु.”
आम्हाला बाय करुन दिपा निघुन गेली. मी व स्वप्नाही घरातुन बाहेर पडलो तिच्या घरी जाण्यासाठी कारण माझी बाईक तिच्या घरी होती. जाण्याआधी मी माझे अजुन एक जोड कपडे घेऊन बाहेर पडलो. कारण आम्ही आजची रात्र तिच्या घरी एकत्र राहायचे ठरवले.
ती रात्री आम्ही एकमेकांच्या सानिध्यात कित्येकदा संभोग करत घालवली. दुस-या दिवशी शाळेत जाऊन मी ठरल्याप्रमाणे मुख्याध्यापकांशी बोललो व त्यांची परवानगी मिळवली. मी त्यादिवशी माझी सर्व जरुरी काम आटोपुन घरी परतलो. घरी सर्व पहाणी केली. कारण माझे तिच्या गैरहजेरीतले प्रताप सिध्द करु शकतील असे सर्व पुरावे मगे सोडायचे नव्हते. मी सर्व व्यवस्थित असल्याची खात्री करुन घरातुन बाहेर पडलो. मी सासुरवाडीत जाउन स्वप्नाला तसेच सासु सास-यांना आश्चर्यचकित केले.
मी त्यांना माझ्या त्या रुक्ष ट्रेनिंग तसेच गुंजन नसताना माझे कसे हाल झाले. मला कसा कंटाळवाण्या परिस्थीती रहावे लागले याचे चित्र त्यांच्या समोर उभे केले. गुंजनचे माझ्या जीवनात किती महत्वाचे स्थान आहे हे वर्णन केले. मला ठाऊक होत की मी जरी हे सर्व तिच्या आईवडीलांना सांगतोय ती गपचुप ऐकत असणार.
माझ्या सास-यांनी माझी व्यथा ऐकुन गुंजनला बाहेर बोलवले. तिला ते ओरडले परत असे वागायचे नाही अशी समज देऊन तिला तिची बॅग आवरुन माझ्याबरोबर जाण्याची आज्ञा केली. मला काय तेच हवे होते. मी दुस-या दिवशी गुंजनला घेऊन तेथुन बाहेर पडलो व तिला काहीच कल्पना न देता महाबळेश्वरला घेऊन गेलो. तिथे दोन दिवस मनसोक्त मजा करुन आम्ही आनंदी मनाने घरी परतलो.
घरी परतल्यानंतर मी पुन्हा माझ्या कामाला लागलो. स्वप्नाला फोन करुन माझ्या गैरहजेरीत घडलेल्या गोष्टींचा आढावा घेतला. एकुण स्वप्नाने सगळ्यांना ट्रेनिंग देऊन प्रत्यक्ष जनगणनेच्या कामास सुरवात केली होती.
दुस-या दिवशी जेंव्हा शाळेत गेलो, सगळ्यांशी बोलुन मी माझी जुजबी कामे आटोपली. तोपर्यंत स्वप्नाही तिचे तास संपवुन माझ्याकडे आली होती.
तिने मला माझ्या टिम मध्ये असलेल्या सहक-यांची यादी समजावून सांगितली. काम कोठवर पुर्ण झालीत त्याचा रिपोर्ट दिला. स्वप्नाला पुढचा तास लगेचच असल्याने ती तेथुन निघुन गेली. ती गेल्यानंतर मी सर्व कामे नीट तपासुन पाहु लागलो. तेवढ्यात दिनकर आला व समोर बसला. त्याच्याकडे पाहुन तो चिडलेला दिसत होता.
मी त्याला चिडण्याचे कारण विचारल तेंव्हा तो म्हणाला “तुझ बर आहे. तु गेलास सुट्टी घेऊन आणि कामाला जुंपुन. अरे पण काम द्यायच होत तरी व्यवस्थित तरी द्यायच ना.”
त्याच वाक्य ऐकुन माझा गोंधळ उडत होता. मला बोध होत नव्हता त्याला काय म्हणायच ते. कामाला दिनकर म्हणजे वाघ. कोणतेही काम असु दे दिनकर नेहमी तयार काम करायला. मग आज अस काय झाल. हा एवढा चिडतोय का?
“अरे दिन्या शांत हो. काय झाल व्यवस्थित सांग. चल आपण चहा पिऊन येऊ.”
“अनिल चहा घाल त्या स्वप्नाच्या पुच्चीत. साली मला अडकवायला बघतेय रांड.” दिनकर चिडुन बोलु लागला होता.
नशीब मी माझ्या केबिन मध्ये होतो म्हणुन. नाहितर कोणी ऐकल असत म्हणजे आमची इमेज काय राहिली असती शाळेत. मी त्याला गप्प राहायला सांगुन त्याला तेथुन घेऊन शाळेच्या बाहेर पडलो. त्याला काही पाचकळ चुटकुले सांगत हळू हळू त्याला शांत केल. तो शांत झाल्याचे पाहुन त्याला त्याच्या चिडण्याचे कारण विचारल तेंव्हा तो बोलला “अरे अनिल, स्वप्नाने मुद्दाम मला फसवण्यासाठी मला तो एरिया दिला असणार.”
“अरे दिन्या तु काय म्हणतोयस मला काहिच कळत नाही. अरे तुला स्वप्ना का फसवेल. तुला एरियाच काय झाल. मला नीट कळेल अस सांगशील.”
| “अनिल, स्वप्नाने मला तिच्या सोबत संवध ठेवण्याचा प्रस्ताव ठेवला होता. मी तिला नकार दिला तेंव्हा तिने मला तो रेड लाईट एरिया दिला जनगणना करायला. काय पण भिकारी भाग आहे. साला कोणी सरळ उत्तरच देत नाही. मी माझ काम कस संपवणार वेळेत.”
“अरे पण दिन्या तु पोलिसांची मदत का घेतलीस नाही. तु पोलीसाचा नुसता उच्चार केला असतस तरी तुला त्यांनी सगळी माहीती दिली असती. एवढ चिडुन उगाच बी. पी. हाय करुन घेतोस.” मी त्याला समजावत होतो.
“ठिक आहे. चल माझ्या बरोबर. शिकव मला कशी जनगणना करायची ते.” एवढ बोलुन तो चक्क मला जनगणना करायला घेऊन जाऊ लागला. प्रत्यक्ष जनगणना करणे हे काही माझ नव्हत. पण दिनकर तक्रार करतोय म्हणजे काहीतरी गंभीर असणार म्हणुन मी ही त्याच्या सोबत निघालो.
आम्ही रेड लाईट एरियात शिरलो. आम्ही ज्या बोळातुन जात होतो, त्याच्या दुतर्फा घर वजा दुकाने होती. त्या प्रत्येक घराच्या खिडकीत किंवा दारात काही बायका उभ्या होत्या. त्या बायकांनी भडक श्रृंगार केला होता. त्यातल्या बहुतेकांनी रंगीबेरंगी परकर व ब्लाउज परिधान केले होते. आम्हा दोघां पाहुन तिथल्या बायका आम्हाला जवळ बोलवत होत्या. मादकपणे आळोखेपिळोखे देत होत्या. तर काही जणी त्यांच्या शरीराचे उभार हायलाईट करुन दाखवित होत्या. त्यांच्या ह्या हालचाली पाहुन नकळत लक्ष तिकडे जात होते.
मी आणि दिनकर दोघेही मान खाली घालुन बोळा मागुन बोळ मागे टाकत होतो. तरी अधुन मधुन माझी नजर आजुबाजुच्या बायकांवर पडत होती. त्या धावत्या दृष्टीक्षेपात मी त्या बायकांचे निरीक्षण करत होतो. असेच एका बाई कडे पहात असताना एका बाई वर माझी नजर जरा जास्त वेळच रेंगाळली. मला तीचे शरीर न्याहाळताना पाहुन तिनेही तिचे नाजुक हात खांद्यावर नेऊन तिचा ब्लाउज थोडासा खाली सरकवुन माझ्याकडे पहात डोळा मारला.
तिने मला तिला न्याहाळताना पाहिलेले पाहुन माझी तारांबळ उडाली. मी तिच्या वरुन नजर हटवत जोरात चालु लागलो. त्या सुंदरीने मला तसे पळताना पाहुन तिचे गि-हाईक हातातुन जाते असे वाटुन तिने मला हाक मारली “शेठ, किधर जा रहा है? पसंद नही आया क्या? अंदर आ तेरे को जन्नत दिखाती हूं.”
मी तिच्या ह्या वाक्याने हादरलो. मी काहीच दाद देत नाही पाहुन पाठीमागुन ती सुंदरी मला व माझ्या पुरुषार्थाला डिवचत होती. आजुबाजुला कोणी ओळखीचे नाहीना ह्याची खात्री करुन घेतली. दिनकर मात्र माझ्या त्या परिस्थितीवर हसत होता.
मला मात्र मेल्याहुन मेल्यासारखे झाले होते. मी कधी स्वप्नातही ह्या एरियात येण्याचा विचार केला नव्हता, पण मी आता
ह्या एरियात फिरत होतो. परस्त्रीयांबरोबर संभोग केला होता. ह्या दोन आठवड्यात मी किती बदललो होतो.
तेवढ्यात दिनकरने मला सुचना केली कि “अनिल इथे तिथे न पाहता सरळ नाकासमोर चाल. नाहीतर कत्तल आहे
आज.”
मी त्याची सुचना पाळत त्याच्या सोबत चालत होतो. थोड्यावेळाने एका जागे थांबुन त्याने त्याचे पेपर फ्लोडर मधुन बाहेर काढले. त्यातले पेपर वाचुन मला एका घरासमोर घेउन आला आणि म्हणाला “अनिल, मी ही इथे अजुन आलेलो नाही. मला माहीत नाही कसा प्रतिसाद मिळेल तो.”
“अरे पण तुच म्हणाला होतासना की हे लोक उत्तरे देत नाही म्हणुन” मी दिनकर मला फसवत आहे असे वाटुन त्याला विचारु लागलो.
“तसे नाही रे अनिल, मी इथे आलो होतो जनगणना करायला पण त्या दुस-या टोकाच्या घरात. आता आपण ह्या घरात जाणार आहोत तिथे अजुन मी आलेलो नाही. त्यामुळे प्रतिसाद व्यवस्थित मिळाला तर ठिक नाहीतर कस काय प्रकरण हाताळायच ते तुच सांग.”
“चालेल चल चालु कर, तुझ काम”
दिनकर आणि मी जसा त्या घराकडे वळलो तसे तिथल्या दोन तिने बायका माझ्याजवळ येऊन लगट करु लागल्या. त्यातली एकतर तिचे कचाकच चोळीत भरलेले तिचे उरोज माझ्या हातावर दाबत होती. तर ती का अजुन दुसरी कोणीतरी माझ्या बाबुरावाला पँट वरुन हाताळत होती. दिनकरचीही परीस्थिती काही वेगळी नव्हती. पण दिनकरने त्यांना दुर करत शासकीय कामाला आल्याची घोषणा केली.
तशी एकजण दिनकर जवळ येत म्हणाली “ठीक है साहब, आप अपना काम करो। हम हमारा काम करते है। क्यु साहब चलेगाना। सुबहसे बोहनी नही हुआ है।”
“हम लोक के पास वक्त नही है ये सब करने को. फटाफट अपनी माहीती दे दो मै पुछता हूं वो।” दिनकर त्या जवळ आलेल्या वेश्येला दुर करत अधिकार वाणीने बोलत होता.
त्याचे हे उदगार ऐकुन मला उत्तेजित करत असलेली एक वेश्या मला अजुन चेतवत बोलु लागली “साब समजाव ना आपके दोस्त को, एक दुसरे की मदत करेंगे तो क्या जायेगा आपका. उल्टा आपकी भी तबियत खुश हो जाएगी।”
ती हे बोलत असताना दिनकर माझ्याकडे पाहुन तीळपापड होत होता. मला जशी माझी चुक समझत होती तसे मी त्या वेश्येला दुर करत म्हणालो “देखो, हम लोग के पास इतना टाईम नही है। ये साहब पुछेगे उसका फटाफट जबाब दे दो। ये सरकारी मामला है। आप लोग सहयोग देंगे ऐसी अपेक्षा मै करता हूं।”
माझे बोलुन संपते न संपते तोच माझ्याशी लगट करणारी ती बया तोंड वेडेवाकडे करत तेथुन निघुन गेली. जाताना ती कोणातरी मौसीला बोलवत होती. त्या सगळ्याजणी एकत्र जमा होऊन आमच्या कडे पहात होत्या जसे काही आम्ही प्रदर्शनातील वस्तु आहोत. मध्येच एखादी जीभ तिच्या ओठांवर फिरवुन आम्हाला चेतवुन गळाला लावु पहात होती.
तेवढ्यात एक चाळीशीची जराशी थोराड बाई बाहेर आली. तसे त्या घोळक्यातील एकजण बोलली “मौसी, ये सरकारी बाबु है। इनको कुछ तो जानकारी चाहीए।”
तसे त्या मौसीने आम्हाला सोफ्यावर बसायला सांगुन बोलली “हा साहब! क्या काम था?”
तसा दिनकर खुश होत म्हणाला “देखो मौसी, हम लोग ये जनगणने का कम कर रहा है। इसमें कुछ जानकारी चाहीए वो बता दो। हम लोग चले जाएंगे।”
“वो ठिक है पर आप हम लोग को इस सरकारी मामले में मत फसाओ। आप लोग और कुछ लेंगे क्या।” मौसी आम्हाला त्या कामापासुन परावृत्त करण्यासाठी बोलत होती.
“बस क्या साब! आप लोग लिखलो जो चाहीये वो। क्यु परेशान कर रहे हो।” मौसी वैतागुन बोलली.
“मौसी, ये सब आपके लिये तो चल रहा है. आप जो माहिती देगा, उसके उपर संशोधन करके सरकार आपके लिये मदत दे पाएगा।” दिनकर नेहमी प्रमाणे त्याच्या मोडक्यातोडक्या हिंदित बोलत होता.
“अरे जनाब, सरकार क्या मदत करेगा घ…” जीभ चावत मौसी खजील होत बोलायचे थांबली.
“देखो अब जाद्या नाटक मत करो, नही तो पुलीस को बोलवणा पडेगा।” दिन्या वैतागून त्यांना दम देत होता. बहुतेक त्याच्या धमकिला घाबरुन मौसीचा चेहरा पडला. तिने आम्हाला प्रश्न विचारायला परवानगी दिली. तसे दिन्या पहीला प्रश्न विचारला “आपके घर मे मुखिया कौन है।”
“मुखिया तो गाव का होता है साब। ये घर है।” असे म्हणत बाजुच्या सर्व मुली हसुन दिन्याला चिडवु लागल्या.
।
दिन्या वैतागून म्हणाला “अरे मुखिया माने मेन कौन है।”
“अरे मेन तो हमारा धंदा है।” दुसरी एक मुलगी बोलली.
दिन्याचा पारा चढु लागला होता तरी तो स्वतःला शांत ठेवत म्हणाला “अरे यार! आपको कैसे समजाउ आपके घर का प्रमुख व्यक्ती कौन है।”
तशी मौसीने तिचा पदर नकळत का जाणुन बुजुन कोण जाणे खाली पाडला कोण जाने. पण तो पदर खाली पडल्या मुळे मात्र तिच्या भरगच्च स्तनाचा वरचा अर्धचंद्र पहायला मिळत होता. दिन्या तिच्यासमोर बसलेला असल्याने त्याला त्याचे थेट दर्शन होत होते. पण तो ते दृश्य पाहुन मान खाली घालुन त्याचे पेपर पहायचे नाटक करु लागला. तिने दिलेले उत्तर हि तिच्या कडे न पहाता फॉर्मवर उतरवुन त्याने तिचे नाव विचारले. तिने ते सांगितले तसे दिन्याने दुसरा प्रश्न विचारला “आपकी जन्मतारीख”
“इधर मा-बाप कौन है मालुम नही और जन्मतारीख क्या झाटा का पता होगा।” मौसी दिन्याच्या प्रश्नाने वैतागली होती पण पोलीसांच्या भितीने ती उत्तरे देत होती.
“आपकी शादी हुई है।” दिन्याने परत पुढचा प्रश्न विचारला
“मेरे राजा! तु करेगा मुझसे शादी। देख कितना शेप में रखा है मैने खुद को देख।” असे म्हणत मौसी दिन्याकडे येऊन उभी राहीली. ती उभी राहताच मघाशी खाली पडलेला तिचा पदर तिच्या पायाशी लोळण घेऊ लागला. तिचा पदर दुर झाल्याने तिचे ब्लॉऊज खालचे पोट दिसु लागले. तिने साडी बेंबी खाली नेसली होती. तिची ती सपाट पोटावर असणारी खोल बेंबी पाहुन माझा बाबुराव चळवळ करु लागला. बहुतेक दिन्याचीही अवस्था काही वेगळी नसावी. खरच मौसीने स्वतःला फीट ठेवल होत.
तिच्या ह्या सरळ प्रश्नाने दिन्या भांबावुन गेला होता. भीती त्याच्या चेह-यावर स्पष्ट दिसत होती. मघापासुन शुरखीर असणारा तो माझ्याकडे केविलवाणा चेहरा करुन मदत मागत होता.
मी मौसीच्या जवळ येत तिला म्हणालो “मौसी, तुम्ही शांत व्हा. हा आमच्या कामाचा भाग आहे. तुम्हाला दुखवायचा आमचा हेतु कदापी नव्हता. तुम्ही खाली बसा.” माझ्या मध्यस्थीने शांत होत, ती परत बसण्यासाठी मागे वळली. पण ती जशी पुढे सरकली तिची साडी तिच्या कंबरेतुन निसटुन साडी खाली पडली. कारण तिच्या लोळत असलेल्या पदरावर मी नकळतपणे उभा होतो.
काहीही न बोलता मौसी, जी आता ब्लॉऊज व परकर मध्ये होती तिच्या जागेवर जाउन बसली. मी ही खजिल होत तरीही तिच्या उन्नत अर्धचंद्राकडे पहात माझ्या जागेकडे वळलो. पण परत त्याच खाली पडलेल्या पदराने माझा घात केला. मी त्या साडीत अडखळून समोर असलेल्या मुलीच्या अंगावर पडलो.
तिनेही सराईत पणे मला चेंडुचा झेल घ्यावा तसे मला झेलले. मी पडलो तेंव्हा माझे डोके तिच्या उरोजांवर विसावले. ती ही मला कुरवाळत उत्तेजीत करत होती. मी मिळलेल्या संधीचा उपयोग करुन तिच्या शरिराची ऊब घेत तिच्या शरिरावरुन हात फिरवुन घेउन परत जागेवर बसायला वळलो.
पण परत त्या साडीत अडकुन मौसीच्या अंगावर पडलो. माझे ओठ तिच्या अर्धचंद्राचे चुंबन घेत होते. तर हात तिच्या कंबरेवर विसावला होता. मी शरमिंदा होत उठलो तर माझ्या घड्याळाच्या पट्ट्यात तिच्या परकरची नाडी अडकुन तीची गाठ सुटली. मी तिच्याकडे नजरेने माफी मागत होतो. तिने मला नजरेने माफ केल्याचे कळवत जागेवर बसायला सुचविले. मी ह्यावेळी सावधपणे माझ्या जागेवर बसलो.
दिन्या पुढचा प्रश्न विचारण्याच्या तयारीत होता. मी अनर्थ नको म्हणुन त्याला थांबवत दुसरे प्रश्न विचारण्यासाठी सुचविले. दिन्याने तसा वेगळा प्रश्न विचारला “घरात कोण कोण रहातात, त्यांच मौसीशी असलेले नाते सांगण्यास सांगितले”
“साब ऐसा बोलो ना सिधा सिधा। तुमको सब आयटम लोग देखणे का है। उनका नाम भी जानने का है।” मौसी माझ्याकडे मिश्कील हसत बोलली.
मी तिच्याकडुन नजर हटवुन समोर पाहु लागलो, तर ज्या मुलीच्या अंगावर मी पडलो होतो. ती मुलगी माझ्या समोर उभी राहुन माझ्याकडेच पहात होती. माझी अन तिची नजरानजर होताच तिने तिचे ओठ तिच्या दाताखाली दाबत तिचे उरोज माझ्या दिशेने उंचावले. हात छाती जवळ नेत तिने तिच्या चोळीची बटने एकेक करुन काढली. मी माझी तंद्रि लावुन पुढे काय नजारा पहायला मिळणार ह्याची कल्पना करु लागलो. माझी नजर तिच्या छातीवर खिळलेली पाहुन तिने तिची ब्रा वर करत तिचे उरोज मुक्त केले. तसे तिचे गोरे गोरे उरोज माझ्या दृष्टिस पडले. त्यावर असलेला चॉकलेटी रंगाचा अरोला आणी मध्यभागी असलेले तिचे निप्पल्स मला चक्क वेड लावत होतो. मी त्या नजन्यात पार गुंतून गेलो होतो. मी त्या उरोजांना हातात घेउन त्यांना मनसोक्त कुस्करण्याचा विचार करत होतो. नव्हे मी नजरेने तिचे स्तन कुस्करत होतो. पण तेवढ्यात तिला बाजुच्या मुलीने हलवुन तिला तिचे नाव सांगायला सांगितले. मी ही परिस्थिती ध्यानात घेउन स्वतःला सावरू लागलो. मी त्या मौसी अन त्या मुलीला सोडुन इतरत्र पहात माझ्या भावनांना बांध घालत होतो. माझ्या पॅट मध्ये उभारलेल्या तंबुस लपवत दिन्याला पटापट आटोपायला सांगत होतो.
दिन्यानेही जमेल तेवढा शॉर्टकट घेत काम संपवले. आम्ही जसे उभे राहून बाहेर पडु लागलो तसे मौसीही उभी राहिली तशी तिचा परकर सुटुन खाली लोळण घेऊ लागला. मौसी ब्लॉऊज व पॅटी मध्ये आमच्या समोर ऊभी होती. तिच्या गो-या गोया जाडजुड मांया पाहुन माझ मन त्यावर झडप घालण्यास आतुर होत होत. मौसीने ही माझी ही आतुरता बहुतेक हेरली असावी व तिने मी मघाशी पहात असलेल्या मुलीला माझ्याजवळ पाठविले.
तिने जवळ येऊन माझ्या अंगाला चिटकुन तिच्या नग्न उरोजास माझ्या उजव्या खांद्यावर दाबत मला मौसीजवळ घेउन आली. मौसी जवळ जाताच तिने माझा हात हातात घेत म्हणाली “मुझे मालुम है, आपके मन में क्या चल रहा है। चाहिए तो आप रुक जाईए।”
माझ्या मनाचीही चलबिचल सुरु झाली. मी त्या बायकांच्या हरकती पाहुन पाहुन आधीच तापलो होतो. त्यात मला बिलगलेल्या मुलीचे नग्न स्तन आणि समोर अर्ध नग्न असलेली मौसी कडे पाहुन माझी तर विकेटच उडाली होती. मी माझा राहिलो नव्हतो, माझा ताबा माझ्या फुरफुरणा-या लंडाने घेतला होता. खरेतर मी तेथुन सटककायला हवे होते, पण माझे पाय काही केल्या तेथुन निघत नव्हते. तोवर मौसीनेही माझ्या लंडाला पॅटवरुन गोंजारण्यास सुरवात केली होती.
तेवढ्या दिन्याने मला चक्क तेथुन फरफटत बाहेर खेचून आणले. मला त्याच्या फार राग आला होता, त्या रागात मी त्याला ओरडलोही. पण दिन्याने त्यावेळी शांत राहत मला दुस-या घराकडे घेऊन जात होता. तेवढ्यात मला कोणी तरी हाक ऐकू आली. ती हाक माझ्या एका विद्याथ्र्यांच्या पालकाने मारली होती.
मी त्यांना आम्ही कश्यासाठी आलो ते सांगितले, तसेच आम्हाला होणारा त्रासही त्यांना सांगितला. तेंव्हा त्यांनी आम्हाला त्या विभागाच्या कोण्या एका पुढा-याला भेटायला सांगितले. आम्ही जाऊन त्या पुढा-याला भेटलो.
दिन्या पुढचा प्रश्न विचारण्याच्या तयारीत होता. मी अनर्थ नको म्हणुन त्याला थांबवत दुसरे प्रश्न विचारण्यासाठी सुचविले. दिन्याने तसा वेगळा प्रश्न विचारला “घरात कोण कोण रहातात, त्यांच मौसीशी असलेले नाते सांगण्यास सांगितले”
“साब ऐसा बोलो ना सिधा सिधा। तुमको सब आयटम लोग देखणे का है। उनका नाम भी जानने का है।” मौसी माझ्याकडे मिश्कील हसत बोलली.
मी तिच्याकडुन नजर हटवुन समोर पाहु लागलो, तर ज्या मुलीच्या अंगावर मी पडलो होतो. ती मुलगी माझ्या समोर उभी राहुन माझ्याकडेच पहात होती. माझी अन तिची नजरानजर होताच तिने तिचे ओठ तिच्या दाताखाली दाबत तिचे उरोज माझ्या दिशेने उंचावले. हात छाती जवळ नेत तिने तिच्या चोळीची बटने एकेक करुन काढली. मी माझी तंद्रि लावुन पुढे काय नजारा पहायला मिळणार ह्याची कल्पना करु लागलो. माझी नजर तिच्या छातीवर खिळलेली पाहुन तिने तिची ब्रा वर करत तिचे उरोज मुक्त केले. तसे तिचे गोरे गोरे उरोज माझ्या दृष्टिस पडले. त्यावर असलेला चॉकलेटी रंगाचा अरोला आणी मध्यभागी असलेले तिचे निप्पल्स मला चक्क वेड लावत होतो. मी त्या नजन्यात पार गुंतून गेलो होतो. मी त्या उरोजांना हातात घेउन त्यांना मनसोक्त कुस्करण्याचा विचार करत होतो. नव्हे मी नजरेने तिचे स्तन कुस्करत होतो. पण तेवढ्यात तिला बाजुच्या मुलीने हलवुन तिला तिचे नाव सांगायला सांगितले. मी ही परिस्थिती ध्यानात घेउन स्वतःला सावरू लागलो. मी त्या मौसी अन त्या मुलीला सोडुन इतरत्र पहात माझ्या भावनांना बांध घालत होतो. माझ्या पॅट मध्ये उभारलेल्या तंबुस लपवत दिन्याला पटापट आटोपायला सांगत होतो.
दिन्यानेही जमेल तेवढा शॉर्टकट घेत काम संपवले. आम्ही जसे उभे राहून बाहेर पडु लागलो तसे मौसीही उभी राहिली तशी तिचा परकर सुटुन खाली लोळण घेऊ लागला. मौसी ब्लॉऊज व पॅटी मध्ये आमच्या समोर ऊभी होती. तिच्या गो-या गोया जाडजुड मांया पाहुन माझ मन त्यावर झडप घालण्यास आतुर होत होत. मौसीने ही माझी ही आतुरता बहुतेक हेरली असावी व तिने मी मघाशी पहात असलेल्या मुलीला माझ्याजवळ पाठविले.
तिने जवळ येऊन माझ्या अंगाला चिटकुन तिच्या नग्न उरोजास माझ्या उजव्या खांद्यावर दाबत मला मौसीजवळ घेउन आली. मौसी जवळ जाताच तिने माझा हात हातात घेत म्हणाली “मुझे मालुम है, आपके मन में क्या चल रहा है। चाहिए तो आप रुक जाईए।”
माझ्या मनाचीही चलबिचल सुरु झाली. मी त्या बायकांच्या हरकती पाहुन पाहुन आधीच तापलो होतो. त्यात मला बिलगलेल्या मुलीचे नग्न स्तन आणि समोर अर्ध नग्न असलेली मौसीकडे पाहुन माझी तर विकेटच उडाली होती. मी माझा राहिलो नव्हतो, माझा ताबा माझ्या फुरफुरणा-या लंडाने घेतला होता. खरेतर मी तेथुन सटककायला हवे होते, पण माझे पाय काही केल्या तेथुन निघत नव्हते. तोवर मौसीनेही माझ्या लंडाला पॅटवरुन गोंजारण्यास सुरवात केली होती.
तेवढ्या दिन्याने मला चक्क तेथुन फरफटत बाहेर खेचून आणले. मला त्याच्या फार राग आला होता, त्या रागात मी त्याला ओरडलोही. पण दिन्याने त्यावेळी शांत राहत मला दुस-या घराकडे घेऊन जात होता. तेवढ्यात मला कोणी तरी हाक ऐकू आली. ती हाक माझ्या एका विद्याथ्र्यांच्या पालकाने मारली होती.
मी त्यांना आम्ही कश्यासाठी आलो ते सांगितले, तसेच आम्हाला होणारा त्रासही त्यांना सांगितला. तेंव्हा त्यांनी आम्हाला त्या विभागाच्या कोण्या एका पुढा-याला भेटायला सांगितले. आम्ही जाऊन त्या पुढा-याला भेटलो.
क्रमशः