कथेच्या मागील भागात आपण पाहिले नंदाला जाधव आणि सुपरवायझर माने यांनी भोगले. पाटील मास्तरसाठी चंदाला तयार करण्याची कामगिरी नंदावर सोपवली.
इथुन पुढे-
चंदाः काय नंदे लय जोरक्यात झाली वाटत हेपाहेपी ?
नंदाः काय बोलु नग चंदे दोघांनी बी लय चाटली मला.
चंदाः दोघांनी! म्हंजी नंदे जाधव मास्तर बी लागला व्हता का ?
नंदाः त्या मेल्यानं हेपलं नाय गं पण सगळा चीक तोंडात गाळला माझ्या.
चंदाः छी! तोंडात गळाले व्हय जाधव सर ?
नंदाः अग छी काय त्यात चविचा व्हता बघ चीक. समदी लोकं कांडोम लावुन झवत्यात बघ नायतर पुच्चीत पाणी पडल्यावं बी लय मज्जा येत असलआ बघ.
चंदाः येडी का खुळी तु नसती बिमारी व्हईल तुला अन पोट वाढलं ते येगळचं
नंदाः एकदा अनुभव घेणारचं हाय बघ म्या पुच्चीत पाणी पाडुन. परत गोळ्या घेईन की. लय औषीध निघाल्यात आता.
चंदाः घे बाई घे. पाणी पाडुन घे.
नंदाः तुला पाडुन घ्याचं हाय का गं पाणी. तुझ्या पुच्चीला तहान लागत नाय का?
चंदाःमला नाय ग वाटत तसं काय.
नंदाः एकदा करुन बघायचा चान्स आला तर काय करशील.
चंदाः म्या अशी गरीब माझ्याकडं कोण बघतय येडछाप.
नंदाः आणि कुणी असला तर झोपशील का त्याच्याखाली.
चंदाः म्या कुणाला आवडत असंल असं मला न्हाई वाटतं
नंदाः अग तु गरीब हईस पण त्याकडं कोण नाय बघत गं. ही बापय लोकं बघत्यात ती फकस्त मुसमुसलेली जवानी, छातीवरची थानं चोळायला त्यांसी मजा वाटती, बेंबीत बोट घालायला त्यास्नी बरं वाटतं आणि तुझी पुच्ची म्हंजी त्यांच्यासाठी सर्गाचं दारचं असतया.
चंदाः ये बया गप की जरा तुझं सर्गाचं दार लय मोठ्ठं झालं असलं आज त्या माने मास्तरचा घिवुन.
नंदाः मला तर बाय लय मजा आली. लय निबार दणकं दिलं त्या माने सायबानं जाधव सरापेक्षा बी निबार झ्याक फोद्री कुटली माझी.
चंदाः मग आता दहावी पास हुनार तर.
नंदाः व्हय मग माझ्या फोद्रीचं बलिदान दिलय म्या.
चंदाः मला तर बाई लय टेन्शन आलयं गं
नंदाः तुला आता कसलं टेन्शन आलया आता.
चंदाः इंग्रजी ईषयाचं गं.
नंदाः धत् तिच्या एवढचं नव्ह. त्यावर माझ्याकडं उपाय हाय चंदे पण तुला पटतोय का बघ.
चंदाः सांग म्या इंग्रजीत पास हुईन नव्हं मग सांग उपाय.
नंदाःअगं ते जाधव सर म्हणत व्हते इंग्रजीच्या पाटील सराला तुला हेपायची हाय एकदा.
चंदाः काय ? जाधव सर आसं म्हंटले
नंदाः व्हय व्हय जाधव सर म्हंटले.
चंदाः तरी मला वाटलचं हुतं की त्या पाटील सराची माझ्यवर वंगाळ नजर हाय लयदा त्यानं माझी वाट आडवलिती माझ्या छातीकडं बघुन जिभळ्या चाटत असत्यात पाटील सर.
नंदाः मग दे तुझ्या भोकाचं बलिदान आन हु पास दहावी.
चंदाः चाळीस वय हाय त्या मास्तरचं त्याला दिवु व्हय माझं कोरं भोक
नंदाः अग येडे आनुभवी माणसाकडनं तुझ्या पुच्चीचा पडदा फाटलं. मला लय त्रास झालता बया त्या शुभ्यानं धसमुसळेपणानं त्याचा लवडा घुसाडलावता माझ्या कवळ्या भोकात.
चंदाः अग पण हे बराबर नाय. आस मास्तर संग.
नंदाः बघ बया तुच आता. इंग्रजीत पास हुयाच का दहावीत पुन्यांदा बसायचं
चंदाः नापास झाली तर बा लय हानल आधीच सावकाराकडनं कर्ज काढुन शिकवतुया.
नंदाः म्हणुनच म्हणतीया निदान पास हुन्या साठी तरी घे चढवुन त्या पाटलाला.
चंदाः अग पण त्यांनी परत समद्यांस्नी सांगितलं म्हंजी?
नंदाः त्यो काय धुतल्या तांदळाचा हाय व्हय त्याला त्या विज्ञानाच्या कोकरे बाईला लॕबमधी हेपताना कितीदा बघितलय म्या. मी त्याची बदनामी करीन.
चंदाः काय सांगतीस नंदे डोकं फिरलं ग माझं ही शाळा हाय का रांडबाजार.
नंदाः त्ये काय का असना. जोवर भोक शाबुत हाय तवर डोकं चालवायच नायं फकस्त उकळात मुसळ घालुन सगळी टेंशन कुटुन टाकायची.मग हाईस नव्हं तैयार.
चंदाः म्या ईचार करुन सांगती. लय अवघड काम हाय बघ. व्हनाऱ्या नवऱ्यासाठी ठेवलेला ऐवज असा म्हाताऱ्या माणसाला द्याचा म्हंजी ईचार तर करावाच लागलं.
नंदाः तुझ्या मनानं बघ बाई. पर ध्यानात ठेव वाकशील तर टिकशील. म्या सांगायच काम केलं तुझा काय ते कळवं म्हंजी मला जाधव सर ला सांगयला.
चंदाः बर, चल लयच उशीर झाला.
नंदाः चल मी बी निघते जरा आराम करते पुच्चा लयच ठणकतोया.
(दोघी आपापल्या घराकडं निघुन जातात.)
चंदाच्या मनात नंदाच्या बोलण्याचा विचार चालु असतो. ती स्वतःशीच बोलत असते भिंतीवरल्या आरशात तिचं सावळं रुप पुन्हा पुन्हा न्याहाळते.
म्या येड्या गबाळ्यागत राहती त्या पाटील सराला काय दिसत असंल माझ्यात? पण एक मातुर खरं हाय की ज्या अर्थी पाटील सर माझ्यावं फिदा हाय त्याअर्थी नक्कीच माझ्यात कायतरी येगळं हाय. नंदा सांगती तसं खरंच आमच्या भोकात येवढी जादु असत्या का? ही बापय माणसं एवढी आमच्या भोकासाठी येडी का व्हत्यात ? असे अनेक प्रश्न चंदा स्वतःला आपल्या छातीवरुन हात फिरवत विचारत होती. ती विचाराच्या तंद्रीत असतानाच शेजारच्या खोलीतनं तिच्या आईचा आवाज आला.
मैनाः आव सोडा पुरगी जागी असंल, काय करतायसा.
बाबुः अगं पुरगी पडली असलं ढोरावानी, तु गप वाईच
मैनाः आव एकदा बघा तरी..
(असं म्हणल्याबरोबर त्यांच बोलणं ऐकत असलेली चंदा डोळे बंद करुन निपचित पडुन राहिली.)
बाबुः म्या म्हणलं नव्हत का झुपल्या चंदी गपवानी
अक्षी मरल्यागत पडलीया.
मैना़ः असुद्या असुद्या तरीबी जरा हळु हळु करा.
बाबुः आता करु देशील तवा ना.
मैनाः करा बया करा लय दिसं झालं जमीन कोरडीच हायं मारा फवारा तुमच्या गरम चिकाचा.
बाबुः मैनेच्या तोंडात तोंड टाकुन तिचे मुके घेतो.
(बाजुच्या खोलीत झोपलेली चंदा सगळं गपचुप ऐकत असते बळताच्या फटीतुन बघण्याचा प्रयत्न करते)
बाबुः कीती दिस झालं ह्यो मेवा चाखायाला मिळायला नव्हता.
मैनाः आज मनभरुन खावा जी.
बाबुःचांगला फडशाच पाडतो असं म्हणुन मैनेची चोळी काढुन फेकुन दिली अन तिच्या काळ्या थानांवर तुटुन पडला.
मैनाः स्स्स्स्स् स्स् धनी दाबा अजुन त्यांस्नी चांगली चेंगरा माझी बोंड आईगगग स्स्स्स्स् अम्म्म्अम्म
बाबुः चांगली चोळुन काढतो बघ तुझी कबुतरं लय दिस झालं ह्याला तॉंड लावलं न्हाय ग मैने.
मैनाः तुम्हांस्नी येळ असतुया का ? म्या सदा तैयारच असती. अन आता चंदा बी मोठी झालीय तिनं असं बघितलं तर काय म्हणलं पुरगी.
बाबुः तु जरा गप बस की. असं म्हणत मैनेच्या पोटावर जीभेने चाटतो बेंबित बोट घालुन बेंबी झवल्यागत करतो.
मैनाःआवववव जरा दमानं करा की. चाटा वाईच चांगली.
बाबुः उठं लुघडं फेडं आता.
मैनाःआव करा की लुघडं वर करुनचं समद कशापाई काढायला लावतायसा.
बाबुः काढ की समदचं वर करुन मज्जा येत नाय.
मैनाः बर ही घ्या फेडलं लुघडं झाले नागडी तुमची मैनाराणी.
आपली आई बापासमोर नागडी झालेली चंदानं ऐकल्यावर चंदा थरथर कापत होती. चंदाला घाम फुटला होता. कारण पहिल्यांदाच ती तिच्या आईबापाचा झवण्याचा कार्यक्रम बघत होती. फटीतुन तिला तिच्या आईचे भलेमोठ्ठे छातीचे गोळे दिसले.
मैना बाबुरावच्या मांडीवर बसली होती. बाबुराव मैनेच्या गोळ्यावरुन हात फिरवत होता एक थान हातात धरुन दाबत तर एक तोंडात धरुन चोखत होता.
मैनाः स्स्स्स्स्स् उउउउउउ माझं आम्म्ं चोखा धनी
अजुन जोरात दाबा…
बाबुः तुला चांगली पिळुनचं काढणार हाय गं मैने.
मैनाः लय दिसाचा उपास घडला धनी. चांगली कांडुन काढा मला आज समदा कंड मिटवा. स्स्स्स्स्
बाबुः मैने आता उताणी पड तंगड्या फाकवुन लय दिस झालं बीळ नाय पाह्यलं तुझं
(मैना उताणी झोपते.)
बाबुः फाकवं की तंगड्या
मैनाः मला लाज वाटतीया तुम्हीच फाकवा जी
बाबुः (मांड्यांचे मुके घेत घेत तिच्या मांड्या अलग करतो)
मैनाः दिसली का छोटी मैना.
बाबुः काळ्या झाट्यात लपुन बसलिया पण पाणी सोडतीया बघ तुझी छोटी मैना.
मैनाः मग येळ नगा लावुसा जी बिळ तयार झालया
बाबुः अग येवढी काय घाई हाय जरा तिचं लाड करु दे की.
मैनाः तुमच्या लाड करायच्या नादात पुरगी उठली तर रातभर तडपावं लागलं तिला.
बाबुः नाय उठत ती. मला करु दे जरा लाड तुझ्या मैनेचं
(बाबुराव तिच्या पुच्चीला नाक लावुन हुंगतो)
बाबुः मैने… येड लावलस गं तुझ्या या काळ्या पुच्चीच्या वासानं. लय जादु हाय बघ.
बापाच्या तोंडचे शब्द ऐकुन चंदाला नंदानं सांगितलेले शब्द आठवले, सगळे पुरुष पुच्ची पागल असत्यात. बापानं आपल्या आयच्या पुच्चीचा वास घेतलेला चंदाला दिसत नव्हतं पण त्याच्या शब्दानं तिन कल्पना केली. ती कल्पना करत असतानाच तिच्या आईची किंकाळी चंदाच्या कानावर पडली.
मैनाः स्स्स्स्स् स्स् स्स्स् धनी आव काय करतायसा तोंड घातलयासा माझ्या पुच्चीत.
बाबुः व्हय ही नवी पद्धत हाय. दोस्तानं शिकवली मला
मैनाः आव पर त्या घाण जागी तोंड लावत का कुणी.
बाबुः तु गप गं तु फकस्त मज्जा घे. तुला मज्जा येतीया नव्हं
मैनाः आजवर केलेल्या झवाझवी परास लयचं मज्जा येतीय बघा जी.पर आता बास करा. आव बाबुराव घाला तुमचा नागोबा या मैनेच्या बिळात आणि लागलेली आग विझवा.
बाबु पुच्चीतला तोंड बाजुला करुन दोन पायांच्या मधी गुडघ्यावर बसतो. मैनेच्या पुच्चीवर लवडा टेकवत.
बाबुःया नागोबाला बीळ पायजे मैने तुझं
मैनाः घ्या जी या नागाचं बीळ तैयार हायं
कंबर थोडी वर उचलुन मैना बाबुरावचा लवडा आत घेण्यासाठी सज्ज झाली. बाबुनं धक्का दिला.
मैनाः इआइइइइ इइइआइइइइ
बाबुरावनं तिच्या अंगावर झोपत तीच्या तोंडात तोंड घातलं
मैनाः उउउउउउ उउउउउउ हुंकारत होती.
बाबुराव खाली कचके देत वर तिच्या थानाशी मस्ती करत होता. मैनेचा श्वास कोंडल्यावर त्यानं तोंडातलं तोंड काढलं
मैनाः आईगगग आऊचआआआ अहहह
बाबुः हळु वरड की चंदा जागी व्हईलं
मैनाः हळु कचकं द्या की मग येवढ्या जोरात कचक देताया मग म्या काय आत आवज दाबु व्हय.
बाबुः कसं वाटतया मैने. लय दिसातनं करतोया
मैनाः लय भारी वाटतय बघा धनी लय दिसाचा उपास मोडलासा.
बाबुः उद्या बी देशील नव्हं
मैनाः आता तर गळा की मग उद्या परवा शेतात, घरात
रोज हेपा. नाय कुठं म्हंटलया.
बाबुः कामाच्या गोंधळात जरा तुझ्याकडं ध्यान द्यायला जमतचं नाय बघ. चंदी दहावी तेवढी पास हुदे मग देतो तिचं लगीन लावुन मग जिम्मेदारी संपलं बघ माझी.
(चंदा बापाचं बोलणं पलीकडुन ऐकत होती. तिला कायबी करुन दहावी पास होणं गरजेचं होतं त्यात आडव्या येणाऱ्या इंग्रजीची तिला भिती होती.)
मैनाः खरयं तुमचं धनी. इआइइइइ
बाबुः दुखतय व्हयं…
मैनाः बास करा की आता गाळुन टाका की आवं का तडपवतायसा जी.
बाबुःगाळु म्हणतीस.. मला अजुन पायजे व्हत गं मन नाय भरल ग माझं…
मैनाः परत करु की कवातरी आता द्या पाच सहा धक्कं
जोशात अन गाळा बरं पटकन आवसान गळलय माझं
मैनेच्या बोलण्यानं बाबुला जोश चढला. तो कचाकच धक्के देऊ लागला.
मैनाः आआआआआ आईगगग उउउउउउ आऊचआआआ गळा धनी लवकर खाज मिटली माझी.
बाबुः मैने येतोय ग म्या.
बाबुच्या चिकाच्या पिचकार्या मैनेच्या पुच्चीत पडल्या बाबुराव थकुन तिच्या अगावरचं पडुन राहिला. मैनेची पुच्ची काठोकाठ भरली.
खोलीतला आवाज शांत होताच चंदानं आपल्या पुच्चीवरुन हलका हात फिरवला तिला तिथं ओल जाणवली एक सुखद लहर तिच्या अंगातुन गेली.
चंदा बापाचं बोलणं आठवु लागली. दहावी पास होणं तिच्यासाठी गरजेचं होतं कारण सावकाराकडनं कर्ज काढुन तिच्या बापानं शिकवलं होतं. सगळा विचार करता करता तिच्या डोक्यात नंदाच्या बोलण्याचा विचार आला पण काय करावं याचा पेच तिच्यापुढं होता.जर पाटिल मास्तरला आपलं भोक देऊन जर म्या पास हुनार असंल तर म्या तैयार हाय माझ्या शरीराचा सौदा करायला. एक ठाम निर्धार करुन ती झोपी गेली.
चंदाने घेतलेला निर्णय वाचा पुढच्या भागात…