इकडे सोपानरावची मोठी मुलगी चांगलीच राजकारणात समरस झाली होती … ति त्यांच्या पक्षाच्या आमदाराच्य ऑफिसवर येते…”अग राधा मी काय म्हणतोय? उद्या इंटरव्ह्यू आहे ना तूझा महिला शहराध्यक्ष पदासाठी ! चल आज मी निघतोय मुंबईला. हो अन् गाडीत एकटाच आहे बरं का ! चल तूलाही घेऊन जातो सोबत अन तूही एकटीच निघायचं “
“ कसे शक्य आहे साहेब?”
“ पद हवे की नाही ?का करू शिफारस सुशीलाची”
“ मुक्कामी रहावे लागेल मग घरचे विचारणार ना सोबत कोण आहे? कुठे थांबणार ? कसे जाणार ?”
“ सांगायचे आणखी महिला सोबत आहे, आमदारांनी जायला यायला गाडी दिली व आमदार निवासलाच थांबणार म्हणावं”
“ मी आधी गेली नाही घर सोडून! “
“ मी बोलू का तूज्या नवर-यासोबत ? फार मोठी संधी चालून आली तूमच्याकडे असे सांगतो त्याला ..!”
“ त्यांचा काही प्रॉब्लेम नाही , तूम्ही घरी आला होता तेंव्हा बघितले असेलच ना…. त्यांना फक्त मला राजकारणात मोठे झालेले बघायचे आहे”
“ मग तर काम खूप सोपे झाले तूझे , फक्त पक्ष हायकमांडचे बोलावणे होते एवढेच सांग त्याला”
तेथून राधा घरी येते, दारावरची बेल वाजते – “थांब, उघडते” आतून तिची मोठी मुलगी नंदा आवाज देते, दरवाजा उघडताच ती घाईत लगेच बैग भरते,अपटूडेट मैचिंगवाली साडी घालते अन् मेकप पण करते ! मग हळूच तिने आरशात आपल्या साडीकडे बघून त्यावर पर्फ्युम मारून घेतलं.
मुलीला तिने सांगितले की “ बघ मी अर्जण्ट चालले मुंबईला “
“ कोणासोबत? “
“ पक्षाच्या आणखी महिला आहेत सोबत “
“ किती जणी आहे?”
“आम्ही तिन चार जणी आहोत”
“ पण एवढे अर्जट का जाताय?”
“ कुणाला बोलू नको पण उद्या पक्ष कार्यालयात तेथे माझी मुलाखात आहे”
“ ती कशासाठी?”
“ महिला शहराध्यक्ष पदासाठी”
“बरं ! मग जा तू … मी सांगते बाबाला समजावून “
“ अन हा कुणी विचारले तर आईकडे किंवा मावशीच्या घरी गेले म्हणून सांगायचे”
“ पण का आई?”
“ कुणी काडी केली तर पद मिळणार नाही, मी नियुक्तीचे लेटर घेऊन येईपर्यत काहीच बोलू नका कुणाला”
“ठीक आहे आई , तू ये आता”
तितक्यात शेजारीण आत येऊन सोफ्यावर सरळ बसते.
“काय राधा बाई, तूमी कुठे निघाल्या का?”
“ तूमाला काही काम आहे का ?”
“ कधी बी आल तरी तूमी घाईतच असता , खूप बिझी झाला बाई”
“ तस नाही जरा गावाला चालले “
“ तूमी तर पाणी बी द्यायला जीव काढता बाई”
“बरं देते पाणी” असे म्हणून राधा नंदाला पाणी आणायला सांगते.
“ आई तू निघ आता , मी मावशीच्या चहापाण्याचे बघते” नंदा राधाला बोलते तशी राधा जाता जाता परत आरसा बघते काय अन् पूर्ण पदर पाडून नीट करते, थोडे लटके झटके मारतच ती घराबाहेर पडते बरं तरी घरात कुणी पुरूष तिला पहात नव्हता …
आमदार साहेबांनी तिला घराजवळील चौकातून पिकअप केले अन गाडी मुंबईकडे सुसाट निघाली …. त्या आमदाराच्या अलिशान गाडीत त्यांचा विश्वासू ड्रायवर समोर बसून गाडी चालवत होता . राधाला घेऊन आमदारसाहेब मागच्या शीटवर बसले होते ….
“आपण वापस कधी येणार?”राधाने विचारले
” का म्हणून?”
“पहिल्यांदा घराबाहेर पडले , थोडे अवघडल्यासारखे होते “
“आता मी काय करू?”
” कसाचे?”
“गाडीतर खूप दूर आली , वापस घेता येत नाही आता “
” चुकून घेऊ पण नका , मी मजा करत होते “
असे बोलत तिचा स्वत: वरील कंट्रोल सुटला … तिने आमदार साहेबांना गाडीतच मिठी मारत त्याचे चुंबन घेणे सुरू केले, तो मनोमन खुष झाला….पण लगेच तिला बाजूला करत हळू आवाजात बोलला की “समोर ड्रायवर आहे “
“मला कसे तरी होते” असे तिने बोलताच आमदारसाहेबांनी तिची भूक ओळखली व ड्रायवरला गाडी लोणावळ्यात रिसोर्टलाच थांबवायला सांगितली… त्यांच्या पायाला वात आला, असा बहाणा आमदारांनी केला.
तिनेच मग स्वत: त्यांना पकडून चेक इन करून साहेबांना रिसोर्टच्या रूममध्ये घेऊन आली….
बेडवर बसत आमदारसाहेब तिला पकडत बोलले
“यू आर ब्युटिफूल.”
“व्हॉट…”-राधा काही अनाडी नव्हती पण तिला आता स्तुती ऐकायची नव्हती तर सेक्सची जादा आवश्यकता होती…
” यु आर व्हेरी हॉट अन सेक्सी”
” आय डोन्ट वॉन्ट युअर सर्टिफ़िकेट , आय वॉन्ट यु ” हे एेकताच त्याने तिला जवळ ओढले अन पटकन त्या राधा रूपी वावटळ झेपावली व आमदारांच्या गळ्यात पडली . दोघांनी एकमेकाला कडकडून आलिंगन दिले. तसं तिने त्याला तिच्या सौदर्याचे ट्रेलर आधीच दाखवले होते पण पुर्ण सिनेमा तो आता बघणार होता… पुर्ण सिनेमा पहाण्याची बातच काही वेगळी होती अन् तेवढ्यात तिच्या गुलकंदी ओठांनी त्याच्या गालावर चुंबनांचा वर्षाव केला. बऱ्याच दिवसाच्या गैपनंतर तिला हवाहवासा सहवास लाभल्याने ती आक्रमकपणे त्याच्यावर तुटून पडली ,त्याने पण तिला तसाच प्रतिसाद दिला तशी ती पण सुखावली. ओठावर ओठ भिडले दोन शरीरे एकमेकांशी आवेगाने घासू लागली , दोन्ही जीव तुटून पडले होते , एकमेकावर हल्ला करत होते , पण हि भेटण्याची तहान भागताच प्रणयाची गती मंदावली अन् त्याला कारण होते ते अंगावरील कपडे ….
दोघांना आता वेगळीच नशा आली होती ,ती इतकी चढली की या “कामेच्छा” व्यसनातून त्यांना सोडवणे आता अवघड होते.आमदार साहेबा सोबतचा प्रणयपुर्व अध्याय संपवून तिने त्याला आता प्रणयसाठी पुर्ण उत्तेजित केले होते ,तिने प्रणयाच्या दुसऱ्या टप्प्याकडे म्हणजेच संभोगसुखाकडे त्याला खेचण्यासाठी त्याला आता अंगावरील कपडे काढायला सांगितले, मग त्याने तिचा गाऊन काढला अन त्या मंदप्रकाशात तिचे ते रूप पाहून अवाक झाला….
विवस्र शरीरे एकमेकांच्या बाहूमधे स्थिरावले होते , दोघांचे मौखिक चुंबन जोरात चालले होते, अलगच फिलिंग राधाला प्रणयक्रीडा करताना येत होते , हळहळू साहेबांचा जोश वाढत होता अन् ती तो अनुभवत होती , मग हळहळू दोघेही त्या मऊसार रेशमी आच्छादनवाल्या मऊ गादीवर एकमेकांच्या शरीरावर हात फिरवत घट्ट आवळून रोमान्स करत होते , तसा तिच्या रोमरोमात एक संचार भरला , त्याच्या दणकट बाहू जास्तच दणकट तिला वाटत होत्या , त्यांचे दोघांचे ते नागडे शरीर तो गादीचा मऊपणा अनुभवत होते, मंदप्रकाशात ते आता एकमेका बिलगले होते, त्याची मिठी अधिकच घट्ट होऊन , तिच्या उंच उभारावर त्याचे हात फिरले होते , आतापर्यत रोमान्समधून तिने त्याच्याकडून खूप काही अनुभवले होते पण आता संभोगसुखाचा आनंद तिला त्याच्याकडून घ्यायचा होता. दोघेही आता यौनसंबंधातील परमोच्च शिखरावर पोहचले , मऊ बेडवर आडवे होत आता ते एकमेकांचे सर्वांग चाटत होते, एकमेकांना चावत होते , दोघांच्याही उंच भागावर जिभेचे प्रहार करत होते ,तो आपले सर्वस्व तिच्यावर बहाल करत होता,तिच्या सुचनांचे पालन करून आक्रमण करत होता तशी तशी ती आणखीन उत्तेजित होऊन त्याला प्रतिसाद देत होती. दोन शरीरे एकमेकांशी आवेगाने बोलू लागली आणि प्रणयाची धुंदी वाढतच गेली…
तिच्या जीवाला आज शांती मिळत होती कारण हे अनैतिक मिलन असले तरी तिची कामेच्छा पुर्ण करणारे होते , साहेबांचे हे रौद्ररूप तिला शारीरीक वेदना देत होते पण त्यातून मिळणारे सुख फार अनमोल होते , शेवटी दोघेही अत्तयुच्च समाधानासह विलग झाले. तिनं त्याच्याकडे अतीव प्रेमानं पाहिलं आणि कितीतरी वेळ तसेच शरीराला शांत करण्या त्या गादीवर तसेच दोघे पडून राहीले….
तस तर आजची पुर्ण रात्र जायची होती अन आमदार साहेब पक्के नाइट रायडर होते …
थोड्यावेळाने ती राधा चिपकत त्याला बोलली की
“तुमाला सोडावेच वाटत नाही ..मला पुन्हा पुन्हा तुमच्यासोबत सेक्स करावा वाटतो ?”
” का नवरा नाही का?”
” ते काय पण करत नाही”
“ तू कायम माझी रहाशील का?”
“ हे काय विचारणे झाले का ? आतातर पद देताय तूम्ही मग तर तूमची बनून रहावीच लागेल , पण मुलाखत कोण घेईल माझी?”
“ मुलाखात तर आता घेतली मी “
लेखक ~रावसाहेब चव्हाण