सुधीर आणि स्मिता – लॉकडाऊन -(भाग २)
लेखिका – स्मिता बाल्कनीत उभे राहिल्याने सूर्यप्रकाशात मांड्यानचा आकार आणि चड्डी पुर्ण दिसते हे मला माहीत होते आणि तेच दाखवत मी तिथे उभी होते. ते बघत तर नक्कीच असणार ह्याच विचारांनी मी गालातल्या गालात हसत होते. मी मागे वळून बघितलं तर ते सत्य होत. अचानक झालेल्या माऱ्या मुळे त्यांनी पण नजर दूसरी कडे वळवली. सगळ्या गोष्टी करताना जरा जपून करावं लागतं होत. कारण दोन्ही मुल घरात होति. त्यांच्या समोर आचरट चाळे नको म्हणुन खबरदारी घेणं महत्वाचं होत. सगळ्यांनी ब्रेकफास्ट केल्यावर मी रोजच्या कामासाठी किचन मध्ये गेली. बोलण, वागणं रोज सारखच होत. फक्त त्यांच्या बोलण्यात पॉज येत होते. त्यांचा दांडा पुर्ण ४/५ दिवस ताठच राहिला पाहिजे. तो खाली आलाच …
