अगतिक..पण 
..अलौकिक भाग 1
“पहा ना हो भाऊजी, तुमच्या मित्राने मला कसा त्रास द्यायचं ठरवलंय.. अगदी नको जीव झालाय मला.” शर्मीलावहिनी स्फुंदत स्फुंदत बोलत होत्या. “अगदी लहान सहान कारणांवरूनही माझ्याशी भांडतात. सारख ओरडतात मला,.” वहीनी रडताना अगदी लहान मुलीसारख्या दिसतात. अगदी गोऽड. कडेवर उचलून समजूत घालावीशी वाटते अगदी.
काय बोलावं ते मला सुचत नव्हतं. राजन माझा जवळचा मित्र. दीड वर्षापुर्वी 34 चा तो अन 24 वर्षाच्या शर्मिलावहिनीच लग्न झालेलं होतं. खरं तर compramise असावं, कारण वहिनींना अजून 2 बहिणी आणि वहिनी सगळ्यात मोठी….
राजन एकुलता एक असल्याने अन मी त्याचा अगदीच जवळचा मित्र असल्याने मला त्याच्या घरी त्याच्या भावासारखीच वागणूक असते. लग्नानतर सर्व नवराबायकोत होतात तशी भांडणं राजन अन शर्मीलाचीही व्हायची. अन ती भांडणं सोडवण्याच काम माझ्या गळ्यात पडायचं.
असं काही झालं की तक्रार घेऊन शर्मीलावहीनी सकाळीच लवकर माझ्या ऑफिसमध्ये येत असत आणि त्यांची समजूत काढायचं काम मला करावं लागे. पण आज प्रकरण जरा वेगळंच दिसत होतं. “राजन आहे कुठे? त्याला बोलाऊन घेऊ का इथे? जरा झापतो त्याला मी.” फोन उचलत मी म्हणालो. “काही नको त्यांना बोलवायला. कंटाळलेय अगदी. घर सोडून निघून जावसं वाटायला लागलय मला.” वहीनीच रडणं कमी व्हायची लक्षणं काही दिसत नव्हती. मी राजाच्या मोबाईलवर फोन लावला, तर तो ‘नॉट रीचेबल’…. म्हणजे राजन नक्कीच बेंगलोर साईटवर गेलेला होता.आमचे दोनच दिवसापूर्वी बोलणे झाले होते म्हणून मला माहित होते, किमान आठवडाभर तरी लागणार होता त्याला यायला….
हे नेहेमीचच होतं. सिव्हिल इजिनियर असलेल्या राजनचा बिझिनेस जोरात होता. पण त्यामुळे ८-८ दिवस तो साईटवर रहायला जायचा. हाताखालच्या माणसांवर कितीही भरवसा असला तरी पर्सनल लक्ष ठेवावच लागत हा नियम पाळला नाही तर धंद्याची वाट लागायला वेळ लागत नाही हे आम्हा दोघांनाही चांगलंच माहिती होतं.त्यातून सिमेंट शॉर्ट मुळे दोन साईट वर कामही बंद होत आलं होतं, ते अरेंज करून ट्रेन ने आल्यावर अनलोड करण्यावाचून पर्याय नव्हता. मलाही माझ्या सॉफ्टवेअर कन्सल्टन्सीमुळे थोडं कमी, पण फिरावं लागतच होतं.
“अहो वहिनी, मला नीट सांगा तर खरं नक्की काय झालंय ते?” मी बेल मारून बॉयला कॉफी आणायला सांगितलं अन वाहिनीच्या बाजूला जाऊन बसलो.कॉफी घेत हळू हळू शांत होत शर्मीलावहीनीनं घडलेला प्रकार स्फुंदत सांगीतला.
मी त्यांना म्हणालो की “वहिनी आवरा स्वतःला, शांत व्हा, मी तुम्हाला माझ्या कार मधून घरी नेऊन सोडतो हवं तर”
बाहेर मुसळधार पाऊस पण प्रचंड वाढला होता त्यामुळे वहिनींना त्रासच झाला असता म्हणून त्या लगेच तयार झाल्या.
ऑफिस चे काम मॅनेजर ला सोपवले आणि मी पावसातच कार चालवत गावाबाहेर असलेल्या त्यांच्या बंगल्यापुढे उभी केली, वहिनींना गेट वर सोडून जावे या विचारात रिव्हर्स घेताना वहिनींनी माझ्या गियर असलेल्या हाताला दाबून पाऊस संपेपर्यंत घरीच थांबायची गळ घातली,ऐकेचनात.
माझी बायको सुषमा, शर्मिला ची मावसबहिण म्हणजे बायकोकडून नातं पण माझ्या मित्राची बायको.
सुषमा, ती पण नेमकी तिच्या भावाचे ऑपरेशन असल्याने 4-5 दिवस तिच्या माहेरी गेलेली होती म्हणून माझे पण जेवणाखाण्याचे आणि खरं तर *”बाकीचे”* पण वांदे झालेले, तिच्या नावाने बाथरूम मध्ये किती तरी वेळा मास्टरबेशन, निकर चा वास घेणे हे करतच होतो पण ओरिजिनल योनीचा, बॉलचा फील कसा येणार ना !!
गेले 8-10 दिवस सारखे माहेरून फोन चालूच होते,त्या चिंतेत तिचे माझ्यावरचे लक्ष उडालेले, आधीसारखे किचन ओट्याजवळ गाउन वर पण करून देत नव्हती,जवळजवळ रोजच तिचे कणिक मळणे आणि माझे गाउन मधून आत हात घालून बॉल मळणे , नितम्ब कुस्करणे चालूच असायचे ते पण बंद आणि गेल्या कित्येक दिवसात तर ” संभोग कार्यक्रम” पण झाला नव्हता. मला खरं तर 2-3 दिवसानंतर झवल्याशिवाय राहवत नाही.
नेमका सुषमा चा फोन आला की भावाचे ऑपरेशन अजून 3-4 दिवसांनी ठरवलंय,आत्ता ऍडमिट केलंय, अजून सलाईन, टेस्ट चालूच होत्या,त्यातून माहेर 400किमी लांब असल्याने म्हणजे मामला सहज अजून 8-10 दिवसावर गेला होता, आमचे बोलणे शर्मिला वहिनींनी ऐकलेले होते, त्यांचे डोळे विस्फारुन चमकले , फोन संपल्यावर म्हणाल्या
” भावजी,तुम्ही मला काहीच बोलला नाहीत सुषमा गावाला माहेरी गेल्याच , आता हे पण नाहीयेत तर इथेच राहा नाहीतर हे मलाच ओरडतील , हवं तर मी सुषमा ला पण सांगू का की मी रोज दुपारसाठी डबा देत जाईन, रात्री जेवण, सकाळचा चहा नाश्ता इकडेच करा,” मी वाहिनीचा हात धरून नको म्हणालो कारण ती हॉस्पिटल मध्ये असणार होती, तिला कॉल चा त्रास नको ,
“हो ते पण बरोबर आहे म्हणा , मग मी तिला सवडीने मेसेज करीन आणि मगच बोलीन ” वहिनीचे समजूतदारपणे उदगार !! मी मात्र नाईलाज झाल्याने तिथेच थांबायचे ठरवले.
शर्मिला सतत राजन ची तक्रार सुषमा कडे पण करायची, तो किती अरसिक आहे तुझ्या नवऱ्यासारखा का नाहीय ? 1-2 वेळा सुषमा ने मला राजनला तंबी द्यायला पण सांगितलं होतं पण मी तरी त्याला “जरा घरी बायकोकडे लक्ष देत जा ” यापलीकडे जास्त सांगू शकत नव्हतो कारण त्याचे बाहेर पण एक्स सोबत अफेअर होतेच….त्याने मला तशी पुसटशी कल्पना पण दिलीच त्यामुळे तो ‘तिकडे’ पण वेळ देऊन मगच येणार होता, आता ही गोष्ट अशा गोड वहिनींना कशी काय सांगणार होतो मी?
एरवी शर्मिला-सुषमा ची दोघींची छान गट्टी जमलेली, शर्मिला च्या लग्नाच्या आधी *सुषमा ने खास ट्रेनिंग* देऊन सुध्दा राजन च्या वागण्याने त्यांचे एकंदरीत कामजीवन उदास उदासच होते.
मी मनातून थोडा सुखावलो पण होतो कारण जेवणाचा,नाष्ट्याचा काही त्रास होणार नव्हता आणि शर्मिला वहिनी चा पहिल्यांदाच सहवास लाभणार होता म्हणून….
पुन्हा एकदा वहिनींनी विषय काढला….
खरं म्हणजे काहीही विशेष झालेलं नव्हतं.
परवाच काकू -राजनच्या आई आल्या होत्या. नेहेमीप्रमाणे सासू-सुनेचे खटके उडाले होते. राजन नेहेमीप्रमाणे परवा रात्री उशीरा आला होता अन शर्मीलावहीनी त्याच्या जवळ कटकट करीत होत्या. शब्दावरून शब्द वाढत गेला अन चांगलंच भांडण झालेलं होतं.
“अहो वहिनी, हे तर नेहेमीचंच आहे. असली भांडणं काय मनावर घ्यायची असतात का?”
“नाही हो भाऊजी, हे नेहेमीचं नव्हतं.”
“म्हणजे?”
“ह्यांनी मला मारलं परवा”
“छ्या! काहीतरीच काय सांगताय?”
उत्तरादाखल शर्मीलावहीनी माझ्यासमोर उभी राहिली अन पाठमोरी होत तिने तिच्या पंजाबी ड्रेसच्या टा~म्पची पाठीमागली झिप उघडली. ड्रेस पुढे खेचत शर्मीलावहीनीने तिची गोरीपान पाठ मला दाखवली.
“पहा कसे वळ उमटलेत माराचे.”
देवाशप्पथ! वहीनीच्या गोऱ्यापान पाठीवर कसलाही वळ नव्हता. अगदी तीळसुद्धा नव्हता. दुधावरल्या सायीसारखी नितळ गोरीपान त्वचा होती वहीनीची. तिच्या सुडौल पाठीचा नळ खाली नितम्बाकडे अधिकच खोलगट झालेला होता. त्याच्या खाली वहिनीच्या नितंबाचे उभार पँटीमधे दिसत मला वेड लावत होते. वरल्या बाजूला तिच्या ब्रा मधे घट्ट आवळून असलेली शर्मीलावहीनीची मांसल पाठ फारच मादक दिसत होती. ड्रेसचा टा~म्प पुढे खेचून धरुन आपली नागवी पाठ मला दाखवीत शर्मीलावहीनी डाव्या खांद्यावरून वळून मागे पहात होती. असली मादक मादी दिसत होती ती!
क्रमशः